ตุ๊บ ทิ้งตัวลงนั่งพร้อมกับวางของสัมภาระทุกอย่างลง ยกมือปาดเหงื่อตัวเองอย่างกับผ่านการวิ่งภาคสนามมา ผมมองของอะไรก็ไม่รู้ตรงหน้าอย่างเหนื่อยใจ มันไม่ใช่ของผมหรอกครับแต่เป็นของเจ๊แมวโน้น
“น้ำเย็นๆ” รับน้ำเปล่ามาก่อนจะกระดกดื่มดับความกระหาย
“ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ ซื้อของอะไรเยอะเยะ” ผมหยิบรูปไอดอลเกาหลีขึ้นมาดู
“นี่น่ะ แจฮยอน ส่วนนี่ แจ็คสันหวัง แล้วนี่อ่ะฮารูโตะลูกรักถึงจะยังไม่ได้เดบิวท์ก็เถอะ” ส่วนผมก็ได้แต่พยักหน้าตอบรับดูเหมือนจะเข้าใจแต่ลึกๆ ก็ไม่เข้าใจอยู่ดี คนเรามันสามารถชอบคนๆ หนึ่งได้ขนาดนี้เลยหรอวะ
“ผมมาเป็นเพื่อนแล้ว ทีนี้เลี้ยงข้าวผมได้ยัง”
“งั้นตามฉันมาเลย รับรองแกต้องชอบ”
“เกาหลีที่ไม่ได้แปลว่าเกาเหลา เชี่ย ช่วยบอกผมทีว่านี่มันชื่อร้านอาหาร” ลมแทบจับเมื่อมองดูป้ายร้านอาหารชื่อแปลกๆ สรุปมันร้านอาหารเกาหลีหรือร้านเกาเหลา
“คุณน้องบอยมีปัญหากับชื่อร้านเจ๊หรอคะ” ชื่อร้านแปลกแล้ว
