EP:02 คำสั่ง
1217 Words
หลังเลิกงาน
ฉันขับรถกลับมาที่บ้านตามปกติ บ้านหลังนี้เป็นสิทธิ์ของฉันครึ่งนึงเพราะก่อนที่เจ้าสัวตายท่านได้ยกบ้านหลังนี้ให้ฉันกับคุณศิวาคนละครึ่ง เพราะฉะนั้นฉันก็มีสิทธิ์ทุกอย่างในบ้านหลังนี้เหมือนกัน
ฉันจอดรถแล้วเดินเข้าไปในบ้านตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือไอ้คุณศิวามันพาผู้หญิงมาเต็มบ้านเลย
"คุณศิวา!นี่มันเรื่องอะไรกัน ผู้หญิงพวกนี้มาจากไหน!!" ฉันถามคนร่างใหญ่ที่กำลังนั่งไขว่ห้างดื่มสิ่งมึนเมาอย่างสบายใจโดยมีสาวสวยเต้นโยกย้ายอยู่ข้างกาย
"ฮึ!! ตาบอดหรือยังไง! เห็นๆ อยู่ว่ามันคือปาร์ตี้" เขาตอบแล้วมองหน้าฉันพร้อมกับยิ้มเย้ย
"ปาร์ตี้บ้าปาร์ตี้บออะไรของคุณ!!"
"คนอย่างเธอมันตาไม่ถึงหรอก ออกไปได้ละน่ารำคาญ" คุณศิวาพูดอย่างไม่สบอารมณ์พลางมองหน้าฉันด้วยสายตาที่แข็งกร้าว
"จะทำอะไรกันก็ทำ แต่ที่นี่มันบ้านฉันกรุณาให้เกียรติกันด้วย ไปนอน!!" ฉันปรี่เข้าไปกระชากตัวของคุณศิวาให้ลุกขึ้น แต่เขากลับสะบัดแขนออกจนฉันเซเกือบล้มไป
"อย่ามายุ่งกับฉัน!! เธอไม่มีสิทธิ์แตะต้องตัวของฉัน!"
"มีสิ เพราะฉันคือภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณ ฉันมีสิทธิ์ในตัวฉันทุกอย่าง"
"ก็แค่แต่งงานหลอกๆ ตามคำขอของคุณปู่ฉัน เธอจะเอาอะไรมากมายหรือจะหวังสูงอยากได้ผัวเป็นเศรษฐี"
"แต่เจ้าสัวสั่งให้ฉันดูแลและกำราบคุณ จนกว่าคุณจะมีความคิดเป็นคนเหมือนคนอื่นเค้า!!"
"นี่เธอกล้าด่าฉันเหรอ!!"
"ฉันจะทำจนกว่าคุณจะคิดเป็น คุณเป็นถึงเจ้าของบริษัทใหญ่แต่กลับทำตัวเหมือน..." ฉันหยุดพูดแล้วไล่สายตามองร่างใหญ่และพวกผู้หญิงพวกนั้น
"เหมือนอะไร?เธอพูดให้มันดีๆนะ!"
"ใช่ ๆ เธอพูดให้มันดีๆนะ เธอจะมาพูดกับพี่ศิวาแบบนี้ไม่ได้นะ" ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างคุณศิวาพูดแทรกขึ้นมา ไร้มารยาทสิ้นดี
"ฉันไม่ได้คุยกับเธอมีมารยาทหน่อย!" ฉันหันไปพูดกับผู้หญิงคนนั้น เธอทำหน้าสะดีดสะดิ้งไม่พอใจฉันเอามากๆแต่ก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรฉัน ก็ลองทำอะไรฉันดูสิ ได้เดือดร้อนกันทั้งคอกแน่
"กรี๊ด!! พี่ศิวาดูสิคะเมียของพี่พูดแบบนี้กับหนูได้ยังไงกัน" เธอหันไปพูดกับคุณศิวา
"ขอโทษผู้หญิงของฉันเดี๋ยวนี้เลยนะเกษรา!"
"ฉันไม่ขอโทษเพราะฉันไม่ได้ทำอะไรผิด และสิ่งที่ฉันพูดไปมันก็คือความจริง ทางบ้านเธอสั่งสอนมายังไงถึงได้พูดแทรกคนอื่นทั้งๆ ที่เขาก็ยังพูดกันอยู่"
"กรี๊ดด....อีบ้า!!....ฮื้ออ!!" ผู้หญิงคนนั้นกรีดร้องโวยวายเสียงดัง ทำตัวเหมือนกับพวกนางโลมเลยนะ
"เกษรา!!"
"คนไล่ผู้หญิงพวกนี้กลับไปให้หมดเลยนะ"
"เธอมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน!!"
"ก็สิทธิ์ของคนที่ถือเงินและบัตรเครดิตของคุณอยู่ยังไงล่ะ อยากลองไหมล่ะฉันจะได้โทรอายัดบัตรของคุณทุกใบให้หมดเลย"
"...." คุณศิวาพูดไม่ออกทันทีเมื่อฉันพูดออกไปแบบนั้น ฉันไม่ได้พูดเล่นนะ ฉันทำจริงๆ ไม่ได้สนใจหรอกนะว่าเขาจะอยู่กินยังไงถ้าไม่มีบัตรเครดิตไม่มีเงิน
"จะเอาไง จะทำตามที่ฉันบอกดีๆ หรือจะกลายเป็นคนจนที่ไม่มีแม้เงินเหรียญจะติดตัวเลย" ฉันกระตุกคิ้วมองหน้าของคุณศิวาอย่างผู้ชนะ แต่เขากลับมองหน้าฉันด้วยแววตาที่ไม่พอใจเอามากๆ
ฉันรู้ว่าถ้าเขาไม่มีบัตรเครดิตไม่มีเงินจากตรงนี้เขาก็คงไม่มีเงินตรงไหนอีกแล้ว
"พวกหนูกลับไปก่อนนะเดี๋ยวพี่จะโอนตังค์ไปให้ครบทุกคนเลย" คุณศิวาหันไปบอกกับผู้หญิงพวกนั้นด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา สุดท้ายเขาก็ต้องยอมฉันเพราะถ้าเขาไม่ทำตามที่ฉันบอกเขาก็จะไม่ได้เงินจากฉันเลยเพราะฉันเคยทำมาแล้วครั้งนึง ไม่มีเงินติดตัวไม่มีแม้เงินที่จะเอาไปให้ผู้หญิงเลยแม้แต่บาทเดียวมันรู้สึกยังไง
"ก็ได้ค่ะพี่ อย่าลืมแวะไปหาพวกเราบ้างนะคะรักพี่นะคะจุ๊บๆ"
พวกผู้หญิงพวกนั้นพากันทยอยเดินออกไปจากบ้าน
"เก็บกวาดบ้านให้เรียบร้อยด้วย" ฉันบอกกับคุณศิวา
"เธอจะบ้าเหรอ! นี่มันไม่ใช่หน้าที่ของฉันแม่บ้านก็มีให้แม่บ้านมาเก็บสิ"
"กินเองได้ก็ต้องเก็บเองได้ จะมัวไปงอมืองอเท้ารอให้คนอื่นมาทำให้แล้วอย่างนี้คุณจะทำอะไรเป็น"
"ฉันไม่ทำ!!" คุณศิวายืนกรานเสียงแข็งใส่ฉัน
"ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะ....." ฉันพูดอย่างยียวนกวนประสาท พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเป็นเชิงให้เขาได้รู้ว่าฉันจะทำอะไร
"เออๆ ก็ได้วะแม่ง!!" คุณศิวาตอบเสียงห้วนๆ ก่อนจะเดินไปทำความสะอาดตามคำพูดของฉัน
เพล้ง!!! ขวดเหล้าแตกกระจาย แต่เท่าที่ฉันเขาดูแล้วเขาคงไม่ได้ตั้งใจหรอกเพราะคุณศิวาก็ถือของอยู่เต็มมือ
แต่กินเองก็ต้องเก็บเองได้สิจะรอให้แม่บ้านมาทำให้อย่างเดียวได้ยังไง ความจริงฉันต้องการจะดัดนิสัยเขาด้วยแหละ บ้าหรือไงพาผู้หญิงเข้ามาในบ้านเอาอะไรคิด ฉันไม่ว่าหรอกนะถ้าจะไปมีอะไรกับผู้หญิงคนไหนนอกบ้านกี่คน แต่อย่าพาเข้ามาในบ้านก็พอเพราะฉันไม่ชอบ
@เวลาผ่านไป
"เสร็จละ!"
"ดีมากค่ะ แล้วก็ขึ้นไปอาบน้ำนอนได้แล้ว พรุ่งนี้ฉันจะไปบริษัทพร้อมกับคุณ คุณจะต้องแวะไปส่งฉันก่อนแล้วค่อยไปทำงานที่บริษัท ตกเย็นคนก็ขับรถมารับฉันที่บริษัทเหมือนเดิม"
"นี่เธอรถเธอก็มีหนิ จะให้ฉันไปส่งทำไม"
"จะไปส่งมั้ยคะ" ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโชว์ให้คุณศิวาได้ดู เขามองพร้อมกับทำสีหน้าไม่พอใจใส่ฉันก่อนจะหันหลังเดินขึ้นบันไดไปส่วนฉันก็เดินตามเขาไปติดๆ
"อย่าตื่นสายนะคะคุณศิวา"
"ฉันไม่เคยสาย"
"ฉันก็แค่บอก" ฉันทำหน้ากวนๆ ใส่คุณศิวาจากนั้นก็เดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง
ฉันถอดเสื้อผ้าออกแล้วคว้าผ้าขนหนูเข้าไปในห้องน้ำอาบน้ำชำระล้างเหงื่อไคลจนกระทั่งเสร็จฉันเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพที่มีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวห่อหุ้มร่างกายอยู่
"คุณ!!ขะ...เข้ามาได้ไง" ฉันอุทานอย่างตกใจเพราะฉันจำได้ว่าฉันล็อคประตูไปแล้ว
"ปีนเข้ามา" เขาตอบเสียงเรียบ
"ปีน?"
"ก็เธอเปิดระเบียงเอาไว้ฉันปีนมาทางระเบียงแล้วก็เข้ามาแล้วของเธอ"
"แล้วคุณมีธุระอะไรกับฉัน"
"แม่ฉันกับพ่อของฉันโทรมาบอกฉัน....."
"????"
"ว่าอยากได้หลาน"
"ห๊ะ!!!"
- Writer
