“อ้อม”
“อ้อม...”
“คะ?”
“ถึงแล้ว” หลังจากขับรถมาอย่างยาวนาน แวะกินข้าวบ้าง แวะเติมน้ำมันบ้าง แวะเข้าห้องน้ำบ้าง ในที่สุดการเดินทางแปดชั่วโมงก็จบสิ้นลง พร้อมกับการนอนหลับของอลิตาที่ทนง่วงต่อไปไม่ไหวตั้งแต่ช่วงหัวค่ำ
“กี่โมงแล้วคะ” เธอพยายามเปิดตาให้กว้างมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะมันง่วงเหลือเกิน ไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานแค่ไหน
“จะสี่ทุ่มแล้ว เข้าบ้านไปนอนต่อสบายๆ นะ"
“เดี๋ยวฉันช่วยยกของลงจากรถนะคะ”
“ของเอาลงหมดแล้ว เหลือแต่เธอนั่นแหละ”
อลิตาตั้งสติด้วยการเงียบไปหลายวินาที คงจะจริงอย่างที่เขาพูด ไม่เช่นนั้น ตัวเขาคงจะนั่งอยู่ที่ฝั่งคนขับ แต่ตอนนี้เขายืนอยู่ด้านนอกของรถ ย่อตัวลงกับพื้น เพื่อนั่งคุยกับเธอ
“ค่ะ” ในเมื่อไม่มีอะไรต้องสงสัย เธอก็หยิบกระเป๋าสะพายและเดินลงจากรถ ภาพแรกที่เธอเห็นคือบ้านสไตล์โมเดิร์นชั้นเดียว ที่ภายนอกนั้นสวยงาม มีกระจกติดตั้งรอบบ้านเพื่อเอาไว้ชมวิวแบบที่เขาบ
