จูบน้องทำไมคะ...พี่หมอ

1071 Words

“ไหน ๆ เจ็บตรงไหน แผลลึกไหม ต้องเย็บไหม” คุณย่าแสดงอาการเป็นห่วงมะเฟืองออกนอกหน้าเข้าไปนั่งลงใกล้ ๆ จับตัวดูว่าหญิงสาวมีแผลตรงไหนบ้าง มะเฟืองส่ายหน้า กวินวิทธ์นั่งเฉย “ทำอะไรน้อง เห็นว่าทำชามแก้วหล่นแตกเลย” “หยอกนิด ๆ หน่อย ๆ นะครับคุณย่า” “จะมาหยอกน้องเหมือนเดิมไม่ได้แล้วนะ น้องโตเป็นสาวแล้ว” คุณย่าติง ตอนที่ท่านเดินเข้ามาก็เห็นกอดกันกลม “มียากินด้วยนะ ยาฆ่าเชื้อ” เขายังส่งถุงยาให้กับมะเฟือง “กินหลังอาหารจนกว่าจะหมด” “ค่ะ” เธอรับคำ และรับห่อยามาถือเอาไว้ คุณย่าลูบหัวลูบหลังอย่างเอ็นดู “ถ้ามะเฟืองเป็นไข้ละน่าดู” คุณย่าคาดโทษ “แหม... คุณย่าครับ แค่แผลนิดเดียว” “ไม่รู้หรือว่า มะเฟืองโดนฉีดยาทีไร ไข้ขึ้นทุกที ไม่รู้เป็นเพราะอะไร” “นั่นมันตอนเด็ก ๆ นะครับ” “หื้อ... ไม่ได้เรื่องเลยโป้งเนี่ย” คุณย่าส่ายหน้า “แล้วนี่จะไม่ไปทำงานเหรอ” คุณย่าถามต่อ ชายหนุ่มรีบแหงนหน้ามองนาฬิกา “ได้เวลาแล้ว ผมไปก่อนนะครับ จะรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า” “อื้อ...ไป ๆ” คุณย่ายกมือไล่ เขารีบเดินเร็ว เพราะถึงคลินิกจะอยู่ใกล้ๆ แต่ก็ต้องเดินไปอยู่ดี “คืนนี้ย่าจะไปนอนที่วัดด้วยสิ นอนคนเดียวได้ไหม” คุณย่าถามด้วยความเป็นห่วง “ได้ค่ะ ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว แค่เจ็บ...” เธอชี้ไปที่สะโพก คุณย่าส่งเสียงหัวเราะเสียงดัง กวินวิทย์หันมามองผู้หญิงต่างวัยที่อยู่ด้วยกัน มะเฟืองมาเติมเต็มความสุขให้กับคุณย่าผกาจริง ๆ “ถ้าเป็นเมื่อก่อน ย่าจับพี่โป้งเราฟาดตูดจริง ๆ” คำพูดของคุณย่าทำให้เธอหัวเราะออกมาได้ ‘ใครเป็นหลานย่าวะ’ เขาอมยิ้ม และมองเธอแบบเอ็นดูเช่นกัน ก่อนจะเดินขึ้นห้องเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไปทำงาน -------------------------- สี่ทุ่มครึ่งของคืนนั้น หมอกวินวิทย์เดินกลับเข้ามาในบ้าน เห็นเงาตะคุ่ม ๆ และมีแสงไฟนิดๆ จากมือถืออยู่แถวตู้ยาสามัญ “ใคร” เขาส่งเสียงถาม มะเฟืองค่อย ๆ หันหน้ามา แสงไฟฉายจากมือถือส่องมาที่ใบหน้าของเธอ หมอโป้งทำท่าตกใจในครั้งแรก แต่ก็รู้แล้วว่าเป็นเธอ เพราะผมที่ยาวจนเกือบถึงเอวของมะเฟือง และใบหน้าขาวซีด เขาเดินไปหาใกล้ ๆ “มาทำอะไรมืด ๆ แล้วทำไมไม่เปิดไฟให้สว่างกว่านี้” เขาติง ทำท่าจะเดินไปเปิดไฟให้สว่างทั้งห้อง “ไม่ต้องแล้วค่ะพี่โป้ง มะเฟืองมาหายาพาราฯ เฉย ๆ และก็ได้แล้วค่ะ” “ไหนดูซิ” เขาเดินมาจับมือของเธอ แล้วหยิบยาในมือของเธอขึ้นมาดู “อื้อ...ตัวร้อนเหรอ” เขายกมือขึ้นแตะไปในที่หน้าผากของหญิงสาว เธอใจเต้นแรง “ตัวรุม ๆ...สงสัยจะมีไข้ต่ำ ๆ กินสองเม็ดแล้วกัน” เขาบอก “ค่ะ” เธอรับปาก แล้วรีบเดินเร็ว “เดี๋ยว...” เขารั้งแขนเธอ ร่างเล็ก ๆ เซเข้าไปในอ้อมอกที่กำยำของเขาทันที “อุ้ย...” เธอทั้งวิงเวียนและปวดหัวตุบ ๆ จึงไม่ได้ระวังตัว พี่โป้งกอดเธอเอาไว้แน่น สองคนใบหน้าปะทะกัน ปลายจมูกชนกันโดยไม่ได้ตั้งใจ ชายหนุ่มเผลอสูดลมหายใจเข้า กลิ่นหอมของแป้งเด็กอ่อน ๆ กระทบปลายจมูก พี่หมอยังทำท่าคลอเคลียอยู่ตรงนั้นไม่ยอมปล่อยเธอออกจากอ้อมแขน มะเฟืองตัวแข็งทื่อทำอะไรไม่ถูก เธอยังตะลึงอยู่ แทบหายไข้เป็นปลิดทิ้ง “คุณย่าทายถูกนะว่ามะเฟืองจะมีไข้” เขาพูดต่อ “ที่เป็นไข้ เพราะแผลติดเชื้อ หรือว่าเพราะกลัวเข็มกันแน่น่า” เขาล้อ “มะเฟืองไม่รู้” เธอตอบไปแบบเด็ก ๆ ไม่ทันคิด เขาหัวเราะ “แต่พี่ว่าสงสัยจะกลัวเข็มฉีดยาจนไข้ขึ้น” เขาล้ออีก “ไม่ต้องมาล้อเลยค่ะ เพราะพี่นั่นแหละ” “จริง ๆ เพราะพี่ทำให้มะเฟืองเจ็บ พี่ขอโทษแล้วไง” เขาเผลอตัวกระซิบไปที่ข้างแก้ม ความหอมหวานของผิวเนื้อกายสาวทำให้เลือดลมในกายของเขาสูบฉีด ก่อนจะกดปลายจมูกลงไปฝังกับแก้มนวล “......” มะเฟืองตกใจจนตาค้าง ก่อนจะหลับตาปี๋ ตอนนี้หัวใจเต้นแรงแทบทะลุออกมานอกหน้าอก ‘พี่โป้ง’ เธอเรียกชื่อของเขาภายในใจ มันเหมือนตกอยู่ในภวังค์มากกว่า แล้วบรรยากาศก็เป็นใจ มันทั้งเงียบและก็สงบ จุ๊บ... เสียงจุมพิตที่แก้มเบา ๆ ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากลงมาประกบแนบที่ริมฝีปากเล็ก ๆ ของมะเฟือง ‘อื้อ....พี่โป้ง ทำอะไร’ เธอถามเขาอยู่ในใจ อารามตระหนกยิ่งขึ้น เธอไม่คิดว่าพี่โป้งจะทำแบบนี้ สองมือที่ตกลงไปถูกยกขึ้นมายันหน้าอกของพี่โป้งเอาไว้ แต่มันอ่อนแรงเหลือเกิน ปลายลิ้นของพี่หมอถูกส่งเข้ามาวนเวียนอยู่ในโพรงปากของเธอที่อ้าเผยอเผลอรับโดยอัตโนมัติ ปลายลิ้นอุ่น ๆ ที่ตวัดรัดรอบโคนลิ้นของเธอเบา ๆ ดึงดูดและเชิญชวนให้เธอโอนอ่อนตาม เธอผ่อนลมหายใจออกมา ลำแขนที่โอบรัดแน่นให้ความอบอุ่นกำซาบในหัวใจพิกล กวินวิทย์ตกลงไปอยู่ในห้วงของเสน่หาเสียแล้วสิ ไม่รู้มะเฟืองทำอะไรให้พี่หมอเคลิบเคลิ้มกันแน่ “อื้อ...” หญิงสาวครางประท้วงทันทีที่หลังของเธอปะทะกับโซฟาหนัง ที่ตอนนี้เนื้อของมันเย็นตามอากาศภายนอก ชายหนุ่มได้สติ เขาผละริมฝีปากออกจากเธอ แต่ยังคงคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง “พี่โป้ง...” “อือ... พี่จะเช็กว่าเรามีไข้สูงไหม พี่วัดไข้” พี่โป้งแก้ตัวไปน้ำขุ่น ๆ พลางช่วยพยุงเธอให้ลุกขึ้น มะเฟืองหน้าแดงจนร้อนฉ่า เธอผลักตัวของพี่หมอออกไปเบา ๆ ก่อนจะลุกขึ้นเดินลิ่ว ๆ ขึ้นชั้นสองเข้าห้องของคุณย่าไป ‘ไอ้โป้ง มึงทำอะไรลงไป’ เขานั่งทุบขาตัวเองอยู่ตรงนั้น และสอดส่ายสายตามองไปรอบ ๆ ว่ามีใครเห็นสิ่งที่เขากระทำลงไปเมื่อกี้หรือเปล่า

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more