Her gün sabah erkenden kalkıyor ve sevimli kedimle yola koyuluyorduk. Mor saçlı olan Dena ve annesi su perisi olan Irmak'la vakit geçirmek çok eğlenceli oluyordu, ama görevimi unutmamak zorundaydım. Her dakika Abas'la daha çok sohbet etme fırsatı yakalamaya çalışıyordum. Bazen Venüs de bize katılıyordu, ancak küçük kuzenleri Agas somurtarak bizi izliyordu. Beni hiç sevmediğini bu kadar açıkça belli eden tek kişiydi bu saraydaki. Ama bu küçük kızın beni neden bu kadar sevmediğine dair mantıklı bir açıklama bulamıyordum.
Yine sınıfa girip, herkese gülücükler saçarak Abas'ı aradım. Gidip yanına oturdum.
"Günaydın!" dedim, sanki aramızdan su sızmazmış gibi.
"Günaydın, şu çocuğu merak ettim, Bahram'ın yeğeni, niye seninle gelmiyor." Dedi Abas, belli ki asıl merak eden o değildi, şüphelenen a
