Ertesi sabah her zamanki gibi Abas önümden hızlı adımlarla sınıfa girmişti. Ben sınıfa girdiğimde ise öfkeyle çantasını savurdu.
"Ne oldu?" dedim korkarak ve yerimde geriye doğru sıçrayarak. Atlas ise bir kediye yakışmayacak şekilde sakin ama sinirli bakışlar fırlatıyordu Abas’a.
Beni görünce şaşırmıştı.
"Babam, Bahram denilen muhafızla uzak bir göreve gönderildi. Nereye gittiğini de bilmiyorum, kimse bana bir şey söyleme zahmetine girmiyor!" dedi öfkesine hakim olamayarak. Sonra bana tedirgin bakışlarla baktı, kim olduğumu unutmuş gibiydi. Zaten unutmasa da, buna cevap verecek değildim.
"Babamın kararlarını sorgulayamam, ama ailenin nerede olduğunu bilmeden yaşamanın endişesini anlarım." dedim gülümseyerek. Bu olayı benim için kaçırılmaz bir fırsata dönüştürmeliydim. Yaz tatili yakla
