บทที่ 10 ต้องแคร์คนอื่น?
1250 Words
บทที่ 10 ต้องแคร์คนอื่น?
สามเดือนต่อมา...
ใครบอกว่ามันทำง่าย แค่คำว่าเลิกคำเดียว มันยากมากเลยนะ เพราะเขาไม่ผิดอะไร เธอไม่กล้าทำร้ายเขาหรอก จู่ๆจะไปบอกว่าเราเลิกกันเถอะ มันไม่มีสาเหตุอะไร เขาคงไม่ยอมเหมือนกัน ไปๆมาๆคบกันมาสามเดือนกว่าล่ะ
ไอ้เด็กนี้ก็กระไรอยู่ เอาใจเก่ง หยอดเก่งด้วย คนแก่อย่างเราถ้าไม่หวั่นไหวคงตายด้านกันแล้วแหละ
ความผิดพลาดที่ทำให้มีพิรุธในครั้งนั้น มันเป็นบทเรียนอย่างหนึ่งเลยนะ มันทำให้เธอรอบคอบมากขึ้น ทำอะไรก็ระมัดระวัง
ถ้าเขาไม่ได้กลับบ้านในวันหยุด เป็นเธอที่ต้องถ่อสังขารมาหาถึงที่แทน ถ้าวันไหนที่เขากลับบ้าน เราก็จะนัดกันไปหาอะไรกินแค่นั้นจริงๆ
สัปดาห์นี้เขาไม่ได้กลับบ้าน เธอเลยต้องมาหาและมาพักที่หอของเขาแทน เพราะเพื่อนๆเขาพากันกลับบ้านหมดแล้ว
“ พี่ ผมสอบติดนะ ” เขาพูดในขณะที่หนุนหัวบนตักเธอ
“ จริงดิ ”
“ ครับ เก่งไหม ”
“ เก่งมากเลย นายอยากได้อะไรไหม เดี๋ยวซื้อให้เป็นรางวัล ”
“ โห ไม่น่าถาม ต้องซื้อมาเซอร์ไพรส์สิ ”
“ ก็ถามไปแล้วอะ ทำไง ”
“ ชิ ” กลายเป็นว่าช่วงนี้เขางอนเก่งขึ้น
“ ทำไง ก็ฉันมันแก่แล้วนี่น่า ตามไม่ทันความคิดเด็กหรอก ”
“ ไม่เห็นจะแก่เลย แค่ขี้บ่นเหมือนแม่ไปหน่อยแค่นั้น ”
“ ไอ้โด่ง! ” ง้างมือขึ้นจะฟาดปาก แต่โดนอีกคนจับไว้เสียก่อน
' จุ๊ป ' เขาลุกขึ้นแล้วจุ๊ปริมฝีปากเรียวอย่างเร็ว
“ นายนี่นะ ฉวยโอกาสตลอดเลย ”
“ ฮ่าๆ ก็ปากพี่มันน่าจุ๊ปอะ ”
“ ว่าแต่จะไปฝึกเมื่อไหร่เหรอ ”
“ ชักจะไม่อยากไปแล้วสิ ”
“ ทำไมอีก ”
“ ถ้าผมไปครั้งนี้ ผมก็ไม่ได้คุย ไม่ได้กอด ไม่ได้หอมพี่นะสิ ตั้งหนึ่งปีแหนะ ”
“ เพื่ออนาคตของนาย ไปเถอะ ”
“ แต่พี่ต้องรอผมนะ ”
หรือเธอควรจะบอกเลิกก่อนที่เขาไปฝึก มันเป็นข้ออ้างได้เลยนะว่าต้องไกลกัน ใจมันไม่เหมือนเดิมหรอก เธอไม่โอเคอะไรแบบนี้ แต่เธอดูจะใจร้ายเกินไปไหมอะ
เธอต้องแคร์คนอื่นจริงๆเหรอ แล้วหัวใจตัวเองล่ะ จะทำไง เธอคิดว่าตัวเองไม่เสียใจเหรอ? ทั้งที่ตอนนี้เธอบอกตัวเองได้เลยว่าเผลอปันใจให้เขาแล้วเหมือนกัน ถึงจะเป็นเพียงเวลาสั้นๆก็เถอะ
“ พี่ พี่เมษา เป็นอะไรครับ ” ร่างบางถูกแรงเขย่า สติสัมปชัญญะจึงกลับมา
“ เอ่อ...เปล่า ”
“ ตอนนี้ผมไม่ขอรางวัลอะไรหรอก แต่พอฝึกเสร็จ พี่ต้องให้ผม ”
“ นายอยากได้อะไร ”
“ มันเป็นสิ่งหนึ่งที่ผมไม่กล้าพูดในตอนนี้ ”
“ ทำไม มันแพงมากเหรอ ”
“ เปล่าครับ มันมีค่าทางจิตใจพี่มากๆ เป็นเรื่องละเอียดอ่อนสุดๆ มันขึ้นอยู่กับพี่ว่าจะยอมไหม ” ถึงกับจ้องหน้าเขาในทันที ไอ้เด็กนี่ถึงกับหน้าแดงเลยทีเดียว
“ รู้แล้วๆ ” จะไม่รู้ได้ไง แหม่ๆ มองออกนะ จะว่าไปเขาก็เป็นสุภาพบุรุษพอนะ นอนด้วยกันมาไม่รู้กี่ครั้ง เขาไม่เคยล่วงเกิน ไม่เคยขอ นอกจากจะหอมกับกอดแค่นั้นจริงๆ
“ พี่คิดว่าไง ”
“ ให้ถึงเวลา จะบอก ตอนนี้ตั้งใจเรียนก่อนเถอะ ”
“ ครับผม ”
“ แล้วถ้าไปฝึก มหาวิทยาลัยต้องดร๊อปเรียนไว้ก่อนเหรอ ”
“ ไม่แน่ใจครับ แต่ผมเอาวุฒิมอหกไปสมัคร ถ้าฝึกเสร็จ ได้ทำงานผมก็อยากเรียนต่อให้จบป.ตรีด้วย ”
“ ก็ดี ความคิดนายดีมาก นายโตขึ้นแล้วนะ ”
“ ก็แหง่ล่ะ ผมสูงกว่าพี่อีก ”
“ โอ๊ย ไอ้เด็กนี่ ฉันหมายถึงความคิดความอ่าน สมองของนายโน่น ”
“ อ่าๆ ”
“ จะว่าไป อายุนายแค่นี้ก็คิดได้แล้วนะ ดีกว่าแมนอีก รายนั้นเอาแต่เที่ยว ไม่วางแผนอนาคตอะไรเลย ”
“ มันเฉพาะคนแหละพี่ แมนเขาอาจจะมีความคิดของเขาแล้วก็ได้ แค่ไม่ได้พูดให้ใครฟัง ”
“ นายคิดว่าอนาคตข้างหน้าพวกเราจะเป็นไง ”
“ ผมไม่รู้หรอกว่าผมจะไปได้สักแค่ไหน แต่อนาคตผมต้องมีพี่แน่นอน ” นี่ไง จะสลัดทิ้งได้ไง น่ารักซะขนาดนี้
“ สมมุตินะ ถ้าวันหนึ่ง ... ”
“ พอเลย ชอบสมมุติอะไรที่ฟังแล้วดราม่าตลอด ”
“ ฟังก่อน ”
“ ก็ได้ พูดมา แค่สมมุตินะ ไม่เอาจริง ” เขาพูดเหมือนรู้ทัน พูดดักไว้ก่อนเลย
“ ถ้าวันหนึ่งเราทั้งคู่ไม่ได้เดินร่วมทางกันแล้ว นายคิดว่า นายจะยังเดินต่อไปไหวไหม นายคิดว่ามันเป็นเรื่องจิ๊บจ้อยหรือเปล่า ฉันไม่ได้หมายความว่า ขาดฉันไป นายจะตาย ไม่ได้สำคัญตัวเองอะไร ฉันก็แค่ เผื่อวันหนึ่งอะ ถ้าเกิดเราไม่ได้คู่กัน ”
“ ขาดพี่ผมตายแน่นอน อนาคตผมวาดไว้แล้ว ว่าต้องมีพี่เป็นเมียผมแค่นั้น ”
“ ถ้าเกิดวันหนึ่ง มันมีเรื่องที่ทำให้เราต้องเลิกกันล่ะ นายคิดว่าเราสามารถเลิกกันด้วยดีได้ไหม แบบไม่อาฆาตแค้นกัน ยังคุยกันได้ ถึงจะไม่สนิทเหมือนแต่ก่อน ”
“ มันตอบยากนะ เรื่องที่ทะเลาะกันมันรุนแรงขนาดไหนด้วย ถ้านอกใจกัน บอกเลยมองหน้าไม่ติดแน่นอน ”
“ ... ” คิดตามที่เขาพูด มันก็มีส่วนนะ ถ้าเรารักหมดใจแล้วอีกคนหมดรักแต่ไปนอกใจ แบบนี้ใครจะรับได้
“ พี่! ”
“ ฮะ...ว่าไง ”
“ คิดอะไรอยู่ ไม่ใช่ว่าพี่มีอะไรในใจกับเรื่องเลิกหรอกนะ ผมไม่เลิกเด็ดขาด ต่อให้คนทั้งโลกจะไม่ให้ผมรักกับพี่ แต่ผมก็ไม่ยอมหรอก ผมจะรักใครคนหนึ่ง ทำไมต้องเป็นปัญหาของคนอื่น ทั้งที่คนที่จะใช้ชีวิตร่วมกัน มีแค่เราสองคน ทำไมเราต้องฟังคนอื่นด้วย ”
เขาพูดแบบนี้ทำเอาสะดุ้งอยู่นะ เพราะมันเป็นความคิดของเธอก่อนหน้าแล้วที่จะเลิกเพราะพี่ชายเขาขอ
“ ... ”
“ เงียบเลย สรุปมีอะไรในใจปะ ”
“ นายคิดว่าถ้ามีคนรู้ว่าเราคบกัน เขาจะคิดว่าฉันหลอกนายหรือเปล่า ”
“ ทำไมพี่คิดมากจัง บอกไปเลยว่าผมหลอกพี่ ”
“ ระดับนายหลอกฉันได้เหรอ ฉันอาบน้ำร้อนมาก่อนนายนะ ฉันรู้ทุกอย่าง รู้ทันด้วย ”
“ แล้วไอ้น้ำน้ันมันไม่ลวกพี่เหรอ ทำไมไม่รอให้มันเย็นก่อนแล้วค่อยอาบล่ะครับ ”
“ ไอ้เด็กเวร! ”
“ ฮ่าๆ ”
พอเธอง้างมือ เขาก็วิ่งหนีอย่างเร็ว เข้าห้องน้ำไปทันที
และแล้วก็มาถึง วันที่เขาต้องไปฝึก เธอจะไม่รู้สึกใจหายได้เหรอ? ทุกวันต้องมีคนคอยกวน โทรจิก แต่หลังจากวันนี้จะไม่มีแล้วนะ เวลาหนึ่งปี มันไม่ใช่น้อยๆเลยสำหรับหัวใจดวงน้อยๆของคนแก่คนนี้
ต่างคนต่างมาส่งลูกส่งหลานกันเยอะแยะ หนึ่งในนั้นคือเธอที่มากับน้องชาย ไม่ได้ออกหน้าออกตา เพราะครอบครัวโด่งมาทุกคน เพื่อมาส่งเขา เราสองพี่น้องทำได้เพียงยืนมองดูไกลๆ
🌲________🌲
นามปากกาผกายมาส
- Writer
