บทที่ 2 ถูกบอกเลิก
653 Words
บทที่ 2 ถูกบอกเลิก
หนึ่งปีต่อมา...
วันนี้มันเป็นวันซวยอะไรวะเนี่ย รถก็ดันมายางแบนตอนเลิกงานสามทุ่ม ไม่พอแค่นั้น แมนที่กำลังจะมารับก็ดันรถเสียเช่นกัน แล้วที่นี่จะทำไง ร้านซ่อมรถก็ปิดแล้วด้วย
' ปี๊นนนน '
“ ว้าย ” มือเล็กทาบ'อก' ตกใจหมดเลย ไม่รู้ใคร จู่ๆมาบีบแตรใส่ แล้วเป็นตอนนี้ด้วย มันไม่ชอบมาพากลแล้วอะ แถมเขาคนนั้นยังใส่หมวกกันน็อตปิดใบหน้าหมด หัวใจก็เต้นตึกตัก กลัวมาก
“ รอนานไหม ” พอเปิดหมวกออก เห็นใบหน้านั้นพร้อมน้ำเสียงที่ดูจะคุ้นเคย เธอถึงกับถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ ใครรอนาย ”
“ แมนบอกให้ผมมารับพี่ ”
“ ไอ้ตัวดี ไม่บอกไม่กล่าวกันเลย แล้วนายมาจากบ้านเหรอ ”
“ เปล่าครับ ผมมาจากหอพัก ” คิดดูเธอยังทำงานแถวตััวอำเภอ ส่วนเขาไปเรียนที่ตัวเมือง มันไกลกันมากเลยนะ
“ ฮะ ”
เกินไปไหม ลงทุนขนาดนี้เลย แล้วดูเขาสิ อุตสาห์ขับรถมาไกล มาเพื่อเธอเลย ทำไมรู้สึกผิดจัง ตอนต้นปีก่อน เธอบอกกับเขาว่าห้ามมายุ่งวุ่นวาย ไม่ชอบ ถ้าไม่ฟัง จะไม่คุยด้วยอีกเลย เขาก็หายเข้ากลีบเมฆไป คงเพราะไปเรียนด้วย พวกเราจึงไม่เจอกันอีก แค่มองผ่านในโลกโซเชียลก็แค่นั้น แล้ววันนี้รถเธอดันเสีย เขาก็อุตสาห์ถ่อมารับ หมายความว่าเขายังมีใจ เขายังไม่เลิกชอบเธอสินะ
“ ไม่ต้องคิดมากแล้ว พี่มาขับรถผม เดี๋ยวผมขับรถพี่เอง ”
“ จะดีเหรอ ”
“ ดีครับ ”
ร้านซ่อมรถ
ในความโชคร้ายยังมีความโชคดีอยู่ ที่มาทันร้านยังไม่ปิด
“ ขอบใจนายมากเลยนะ ไปเถอะ เดี๋ยวรถซ่อมเสร็จ ฉันก็กลับบ้านแล้ว ”
“ ไม่เป็นไร ค่อยกลับพร้อมกัน ให้รถพี่เสร็จก่อนเถอะ ”
“ แล้วนายจะกลับบ้านเหรอ ”
“ ครับ ขี้เกียจขับรถกลับหอแล้วอะ ”
ครืดดด ครืดดด
( ข้อความจากทอม )
' เลิกกันเถอะ เธอไม่มีเวลาให้เราเลย เมษา '
อะไรของเขาเนี่ย เธอรีบกดโทรกลับไปปลายสาย แต่เหมือนเขาจะปิดทุกช่องทางไปแล้ว
“ อึก ” ในที่สุดก็ปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา
“ พี่ เป็นไร ” เสียงของโด่งเอ่ยทักเธอรีบปาดน้ำตาทันที มองหน้าเขาแล้วแบะปาก
“ แฟนฉันมันบอกเลิก ฮื่อๆ ”
“ แฟน! พี่มีแฟนเหรอ? ”
“ อืม เป็นทอม คบกันห้าเดือนแล้ว ”
“ โอ๋ๆ ” เขาคว้าร่างบางไปกอดปลอบ แต่เธอดิ้น
“ ปลอบอะไรเล่า ”
“ อกหักไม่ใช่เหรอ จะปลอบนี่ไง ”
“ ใครเสียใจ ”
“ ก็พี่ไง ร้องไห้อยู่นี่ ” มือหนายื่นมาปาดน้ำตาที่เปื้อนแก้ม
“ ไม่ได้เสียใจที่ถูกบอกเลิก ”
“ แล้วเสียใจเรื่องอะไร หรือผมเหยียบเท้าพี่ ” เขาถอยห่างแล้วก้มลงมองเท้า
“ เปล่า ที่ร้องไห้เพราะมันติดเงินฉันอยู่หมื่นห้า มันยังไม่ใช้คืน แล้วเงินก็ไม่ใช่น้อยๆเลยนะ ฮื่อๆ ”
“ อ้าว โอ๋ๆ ” เขาคงปรับอารมณ์ตามไม่ทันกันบ้างแหละ
“ มันกะจะไม่จ่ายเลยมาบอกเลิกฉัน ฮื่อๆ ไอ้ทอมบ้า ไอ้หน้าม่อ ”
“ ครับๆ พี่รู้จักบ้านเขาไหม เดี๋ยวผมพาไปทวงหนี้ ”
“ อย่าไปเลยพรรค์พวกมันเยอะ แต่ละคนดูหน้าไม่ค่อยไว้ใจ ”
“ ผมก็มีเพื่อนนะพี่ รับรองได้คืน ”
“ ไม่อยากเอานายมาเกี่ยวข้องเลย เดี๋ยวฉันหาทางเอาคืนเอง ฉันมีเบอร์โทรแม่เขา ”
“ มันอันตราย เดี๋ยวผมจัดการให้ ผมพอจะรู้จักคนเยอะเลยนะ ” มองหน้าเขา หัวใจมันสั่งให้พยักหน้า เพราะเขาดูจะหวังพึ่งได้ในตอนนี้
🌲_______🌲
นามปากกาผกายมาส
- Writer
