3
1011 Words
ครอบครัวจิรดาเป็นเจ้าของบริษัทใหญ่ เคยประสบปัญหาการเงินเกือบจะต้องปิดตัวลงในช่วงหนึ่ง เพิ่งจะฟื้นฟูได้จากเม็ดเงินอุดหนุนจากต้นตระกูลรณภพ ญาติผู้พี่ และพี่เขย สามีของพี่สาว รวมกันแล้วมากกว่าหนึ่งร้อยล้าน จิรดาใช้เงินทุกบาททุกสตางค์อยากรู้คุณค่า ตั้งเป้าหมายไว้ว่าหากบริษัทอยู่ตัวจะทยอยใช้หนี้คืนให้ทุกบาททุกสตางค์ จากคนเคยรวย ชีวิตพลิกผันให้เกือบหมดเนื้อหมดตัว จิรดาจึงเลิกคิดว่าตัวเองอยู่เหนือกว่าคนอื่น หากมองกันลึกๆ แล้ว อาจจะเป็นหล่อนก็ได้ คนที่ไม่คู่ควรกับสารวัตรหมาก
“คุณจีขา เห็นข่าวนี้หรือยังคะ เพจข่าวที่พี่วิเวียนกดติดตาม มีรายงานข่าวว่าวันนี้ตอนสิบโมงเช้ามีการปะทะกันระหว่างเจ้าหน้าที่ตำรวจกับคนร้านขนยาเสพติด จับกันตั้งแต่กลางกรุงเทพไปถึงแถบปทุมเลยค่ะ ตำรวจบาดเจ็บหลายนาย คนร้ายถูกวิสามัญหนึ่ง จับเป็นได้อีกสองค่ะ”
วิเวียนเลขานุการมากประสบการณ์วัยสามสิบต้น ใช้เวลาว่างขณะพักรับประทานอาหารเที่ยงเล่าให้เจ้านายสาวฟัง ถึงแม้จะไม่เปิดมากแต่ทุกคนก็รู้กันดีว่าเจ้านายของตนกำลังให้ความสนิทสนมกับนายตำรวจมียศคนหนึ่ง
แววจะได้เป็นคุณนายมาเต็ม
เห็นว่าชาติตระกูลสูง เป็นถึงลูกชายของท่านนายพลแห่งกองทัพไทย วิเวียนได้เจอตัวจริงหลายครั้งมองว่าคู่นี้เหมาะสมกันในระดับหนึ่ง ถ้าไปกันรอดก็จะนับเป็นข่าวดี
“แล้วยังไงเหรอคะ” จิรดาถามเสียงราบเรียบ ไม่ได้สนใจข่าวสารบ้านเมือง ใครจะขนยา เสพยาก็เรื่องของพวกเขา ไม่ใช่เรื่องของหล่อน กระทั่งวิเวียนเล่าต่อ
“ในข่าวมีสารวัตรหมากด้วยค่ะ”
หมาก?
ปะทะกันกลางกรุงฯ ทั้งยังมีคนบาดเจ็บ จิรดาเริ่มสนใจ
“ข่าวบอกด้วยไหมว่าเหตุเกิดที่เขตไหน”
“สักครู่นะคะ พี่วิเวียนขอเลื่อนอ่านให้ละเอียดก่อน”
เลขาฯ วางช้อนส้อมมาใส่ใจอ่านข่าวเลื่อนขึ้นเลื่อนลงก็ไม่เห็นรายละเอียดเชิงลึก เนื้อข่าวคล้ายกับแค่รีบร้อนอัปเดทเกินไป
“ไม่เขียนไว้เลยค่ะ แต่เย็นนี้น่าจะเป็นข่าวใหญ่นะคะ แฟนคุณจีดังใหญ่แล้ว เย็นวันนี้เปิดทีวีรอดูข่าวได้เลยค่ะ รับรองว่าจะต้องให้สัมภาษณ์ทุกสำนักข่าวแน่เลย”
แฟนเฟินอะไรกัน ไม่ใช่สักหน่อย
จิรดาวางตัวเฉย
“สปาเกตตี้เย็นหมดแล้วพี่วิ กินก่อนสิคะ”
จิรดาเป็นเจ้านายที่ไม่ถือตัว ทุกเที่ยงหากไม่มีนัดกับบิดามารดา หมาก หรือกลุ่มเพื่อน ก็มักจะกินพร้อมเลขานุการ
วิเวียนช่วยงานบริษัทมาตั้งแต่สมัยแรกเริ่ม บริษัทประสบปัญหาขาดทุนก็ยังอยู่ทำงาน จนกระทั่งจิรดาเรียนจบปริญญาโทจากอเมริกาและเข้ามาช่วยบริหารเต็มตัว บริษัทจึงค่อยๆ มีแนวโน้มดีขึ้น เห็นทุน เห็นผลกำไรชัดเจน
แต่ระยะเวลาสั้นๆ แค่ไม่ถึงหนึ่งปียังไม่ทำให้ผลงานจิรดาโดดเด่นอะไรมาก จนกว่าเป้าหมายที่ตั้งไว้จะบรรลุซึ่งก็คือใช้หนี้ให้ครบ ทำให้จิรดาต้องขยันทำงานมากขึ้น
“ไม่สนใจข่าวคุณหมากหน่อยเหรอคะ”
“กินก่อนค่ะ จะได้เวลาทำงานแล้ว”
“ค่ะๆ ไข่เจียวกุ้งของคุณจีอร่อยไหมคะ”
“ปานกลางค่ะ ไว้รอพรุ่งนี้ค่อยกลับไปซื้อร้านเดิม”
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“จี” เสียงเรียกดังมากจากหน้าประตูห้องครัวในฝ่ายบริหาร เจ้าของชื่อหันมองตามก็เห็นว่าเป็นมารดา
“มีอะไรเหรอคะ แม่กินข้าวหรือยัง”
“แม่กินแล้ว” สีหน้าท่านยังคงแสดงออกว่าร้อนใจ เข้ามานั่งร่วมโต๊ะ “แม่ได้ยินข่าวคดีจับคนร้ายขนยาเสพติด ยิงกันกลางเมืองเลยนะ จีเห็นข่าวหรือยัง โทรถามหมากหน่อยสิว่าเขาได้อยู่ในชุดนั้นไหม เห็นว่ามีคนตายด้วยนะลูก”
“วิเวียนกำลังคุยกับคุณจีเรื่องนี้พอดีเลยค่ะคุณหญิง เขาแชร์กันในเฟซบุ๊ก รายละเอียดยังไม่มีอะไรมาก แต่มีคุณหมากอยู่ในทีมจับกุมด้วยค่ะ วิเวียนเห็นรูปที่มีหน้าคุณหมาก”
“ไหน วิเวียน เปิดรูปให้ฉันดูหน่อยซิ” มารดาจิรดาร้อนใจ
“นี่ค่ะคุณหญิง”
“ว้าย อยู่ในทีมจับกุมจริงด้วย ว่ายังไงจี โทรถามพี่เขาหรือยัง”
คุณหญิงเลิกมองหน้าวิเวียนกลับมากดดันลูกสาวตามเดิม ถึงหมากจะไม่ได้คบกับลูกสาว แต่เพราะคุ้นหน้าคุ้นตากันมานานจึงห่วงใย ในช่วงเวลาที่ครอบครัวมีปัญหา เขาเทียวไปเทียวมาคุ้มครองความปลอดภัยให้คนในครอบครัว สำหรับท่าน หมากก็ไม่ต่างจากลูกหลานคนหนึ่ง
ทุกสายตามองมาที่จิรดาทำให้เจ้าตัวจำเป็นต้องหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋า ร้อนรน ตั้งใจจะโทรหาเขา ด้วยความเป็นห่วงกลัวเขาจะได้รับบาดเจ็บ หรือมีอันตรายร้ายแรง ทว่ากลับต้องเปลี่ยนใจเก็บโทรศัพท์กลับที่เดิมเพราะเห็นเขาไลน์มา
จิรดาเก็บมือถือ
“น่าจะปลอดภัยดีนะคะ ยี่สิบนาทีก่อนเพิ่งจะทักถามว่าจีพักกินข้าวหรือยัง” หล่อนตอบเสียงเรียบ
“แค่นี้เหรอ จีก็ไม่คิดจะถามไถ่สักนิดเหรอลูก”
“ก็… ค่อยถามตอนเย็นทีเดียวก็ได้นี่คะ”
กระดากปากจะพูดต่อ ว่าถ้าเขาไม่มาค้างกับหล่อนก็คงมารับหล่อนไปค้างด้วยเหมือนอย่างเคย กฎเหล็กระหว่างเราสองคนคือจะนัดเจอกันคืนวันอังคาร พฤหัสบดี และคืนวันเสาร์ สลับเปลี่ยนหมุนเวียนสถานที่นอนตามอารมณ์และโอกาสเหมาะสม
“จีไม่ชอบ ไม่รู้สึกอะไรกับหมากสักนิดเลยเหรอ”
จิรดาไม่ตอบ
“ตามใจเถอะจ้ะ แม่กลัวไม่รู้แวะมาบอกเท่านี้แหละ แม่ไปแล้วนะ”
กล่าวจบท่านก็เดินออกไปปล่อยให้จิรดากินมื้อเที่ยงต่อ
“จีดูไม่ใส่ใจเหรอ ทำไมแม่ทำหน้าไม่พอใจ”
“มากค่ะ”
วิเวียนยิ้มแห้ง หลบสายตาดุของเจ้านาย
- Writer
