9

1172 Words

‘เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วไม่ทนคือจี’ หมากเคยตามรับส่งพาหล่อนไปกินข้าวกับกลุ่มเพื่อน สาวๆ คุยกันออกรสชาติ ไม่สนใจว่าจะมีส่วนเกินเป็นผู้ชายกล้ามโตนั่งจิบกาแฟอยู่ตรงนั้น เม้าท์มอยหลายเรื่องไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน กิน เที่ยว ช้อปปิ้ง หรือแม้กระทั่งเรื่องความรัก มีจิรดาคนเดียวที่โสดสนิทในกลุ่มนั้น ทว่าก็เรียกโสดได้ไม่เต็มปากเพราะมีเขาตามมาเป็นเพื่อน หมากจะออกตัวแรงเกินไปก็ไม่ได้ ขี้เกียจทะเลาะกันกลัวจะถูกหล่อนเขี่ยทิ้ง ประโยคนั้นจิรดาพูดขึ้นหลังรับฟังปัญหาเพื่อนสนิทที่ถูกแฟนนอกใจสองครั้งแต่กลับไม่ยอมเลิกกัน ใบหน้าสวยมาดมั่นและแสดงออกถึงความมั่นใจว่าหมายความตามนั้นจริงๆ จิรดาเป็นคนที่เจ็บแล้วจำ จะไม่ยอมเอาตัวเองไปอยู่กับความสัมพันธ์ที่เป็นพิษ หมากแค่ฟัง ไม่ได้เชื่อ หรือตัดสินว่าหล่อนเป็นคนอย่างนั้น จนกระทั่งถึงเช้าวันนี้ เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาไม่พบหล่อนในห้องนอน เขาก็เชื่อสนิทใจแล้ว ว่าจิรดาสามารถตัดเขาทิ้งได้ ซวยแล้วหมาก มึงซวยขั้นสุดแล้ว จะตามง้อยังไงให้กลับมาดีกัน หมากอยากสิงร่างด็อกเตอร์สเตรนจ์แล้วเร่งเวลาอนาคตกาลเพื่อมองหาวิธีง้อ อาจจะพบสิบสี่ล้านวิธีแต่สำเร็จแค่หนึ่ง อย่างน้อยก็ยังทำให้มีกำลังใจในการตามง้อให้สำเร็จ ชักจะเพ้อเกินไป สงสัยเป็นเพราะเพิ่งไปดูภาคจบของหนังเรื่องอเวนเจอร์มา หมากสะบัดใบหน้าไปมาขยับกายลุกขึ้นนั่งอ้าปากหาวนอน กดปิดแอร์ ดึงผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนล่างรีบอาบน้ำไปทำงาน เคลียร์เรื่องคดีให้คืบหน้าจะได้มีเวลาว่าง วันนี้งานเขาค่อนข้างรัดตัว กว่าสารวัตรหนุ่มจะเสร็จงานก็ปาไปช่วงบ่าย เขากลับบ้านมาจัดการพาตัวเด็กนุ่นไปพักโรงแรมเป็นลำดับต่อมา ไม่คิดจะสงสารหรืออธิบายอะไรอีกแล้ว เขาไม่ต้องการให้ใครมาเห็นแล้วพาลเข้าใจผิดเหมือนจิรดา ‘ไม่เป็นไรค่ะ นุ่นเข้าใจ นุ่นจะไม่บอกป้าสุดา’ นุ่นบอกหน้าเศร้า ตั้งแต่เช้าจนบ่ายเขาติดต่อหล่อนไม่ได้ ถูกบล็อกเบอร์ บล็อกไลน์ บล็อกเฟซบุ๊ก หรือแม้กระทั่งอินสตาแกรมหล่อนยังบล็อกเขา ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหล่อนจริงจังมากขนาดนี้ หมากจนหนทาง ไปตามหาที่คอนโดหล่อนก็ไม่ยอมกลับ ไปหาที่บริษัทพนักงานรักษาความปลอดภัยก็ไล่ออกมา นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ใครรู้ช่วยบอกที! มีสายเรียกเข้าเป็นเบอร์มารดา หมากมองด้วยอารมณ์เซ็งจัดเพราะรู้ว่าท่านโทรมาด้วยเหตุผลอะไร ‘หมาก’ “ครับแม่ ผมเหนื่อยมาก มีอะไรเหรอครับ” ‘เกิดอะไรขึ้น! น้องโทรมาฟ้องแม่บอกถูกหมากไล่ออกจากบ้าน ทำแบบนี้ได้ยังไง ไหนรับปากแม่แล้วว่าจะให้น้องพักด้วย!’ “แม่อย่ามาโวยวายใส่ผมนะ แค่ทำงานผมก็เหนื่อยมากแล้ว ผมเมตตาจองที่พักให้ก็ดีแค่ไหน มันใช่หน้าที่ผมไหม ต้องมาดูแลเด็กผู้หญิงที่แม่อยากให้รู้จัก น้องก็ไม่ใช่ ญาติก็ไม่ใช่ แค่เพื่อนบ้านของแม่ ผมไม่สนใจหรอกนะครับ!” หมากอารมณ์ไม่ดีโต้กลับเสียงดังในรถ ต้นเหตุก็เป็นเพราะแม่เขานี่แหละ ถ้าไม่ยัดเยียดเด็กนุ่นใส่มือมีหรือที่จิรดาจะเป็นแบบนี้ ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างก็ยังไม่รู้ ยิ่งชอบคิดมาก คิดไปเองอยู่ด้วย แถมบทใจแข็งหล่อนจะไม่ฟังเสียงใครทั้งนั้น พร้อมจะตัดทุกคนออกไปจากชีวิตถ้าหากทำให้หล่อนผิดหวังหรือเสียใจ ซึ่งเขาไม่ต้องการออกไปจากชีวิตหล่อน ไม่ว่าเด็กนุ่นจะโกรธหรือแม่จะด่า เขาก็จะเลือกจี! จิรดาเป็นผู้หญิงคนเดียวที่หมากอยากแต่งงานด้วย ต่อให้หล่อนจะปากแข็งไม่ยอมคบกับเขา เขาก็จะอยู่ข้างๆ หล่อน ‘พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง หมากไม่สงสารน้องเหรอ น้องเพิ่งจะสิบแปดเองนะ จะให้ออกไปอยู่ข้างนอกคนเดียวได้ยังไง เกิดมีโจร มีคนไม่หวังดีทำร้ายน้องจะว่ายังไง แม่รับปากเพื่อนจะดูแลลูกสาวให้ดี กลับทำตามที่รับปากไม่ได้ แม่เสียหายนะหมาก!’ “แม่ก็มารับน้องกลับบ้านสิครับ หรือไม่ก็มาอยู่เป็นเพื่อนน้องด้วยตัวเอง ผมไม่สงสารใครทั้งนั้นยกเว้นตัวของผมเองครับแม่! เพราะแม่ให้นุ่นมาพักด้วย แฟนผมมาเห็นเข้าใจผิดบอกเลิกผมไปแล้ว! เราทะเลาะกัน มีปัญหากัน ทั้งหมดเพราะนุ่น เพราะแม่ แล้วแม่ยังจะให้ผมปล่อยให้นุ่นพักในบ้านผมเหรอ แม่จะใจร้ายกับผมเกินไปไหม!” ปลายสายเงียบไปชั่วเสี้ยววินาทีราวกับกำลังเรียบเรียงความคิด และคำพูดของลูกชายที่พูดว่า ‘มีแฟนแล้ว!’ ‘อะไรนะ แฟน! แฟนที่ไหน หมากไม่เคยบอกแม่ว่ามีแฟนเลยสักครั้ง ตายแล้ว หมากปิดบังเรื่องแฟนไม่บอกให้พ่อแม่รู้เหรอ!’ จากบทผิดพลิกมาเป็นบทถูกซะอย่างนั้น คุณสุดาภรรยาพลเอกชัชชาติดีใจจนเนื้อเต้น แกล้งดุลูกชายให้ยอมคลายความลับ กลับกลายเป็นฝ่ายหมากเองที่ลดระดับเสียงลง ไม่ค่อยมั่นใจนัก “ไม่เชิงว่าแฟนหรอกครับ เราดูๆ กันได้เกือบปีแล้ว แต่สถานะความสัมพันธ์ ยังไม่ได้ตกลงกันว่าจะเป็นแฟน แต่ผมก็ชอบเขา ชอบมากๆ กำลังรอให้เขาเปิดใจรับรักผม” หมากบอกเล่าเสียงอ่อน ‘ดูๆ กันตั้งหนึ่งปี! ไม่ใช่แค่ดูๆ แล้วมั้งลูก เวลาขนาดนั้นเด็กแถวบ้านเรา แต่งงานมีลูกได้หนึ่งคนแล้วนะหมาก หมากมีแฟน ทำไมไม่พามาแนะนำให้แม่รู้จักบ้างล่ะลูก ถ้าแม่รู้ว่าลูกมีแฟนแล้วจ้างให้ก็ไม่แนะนำให้รู้จักน้องนุ่นหรอก’ “ก็นั่นแหละครับ ผมกำลังจะเปิดตัวเร็วๆ นี้ แม่มารับน้องกลับทีนะครับ อย่าพยายามจับคู่ให้ผมอีกเลย ผมไม่ชอบ” ‘จ้ะ ว่าแต่… แฟนหมากเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายเหรอลูก’ ถามไว้ เผื่อวันเจอตัวจะได้ไม่ช็อกหากลูกควงผู้ชายมา “แม่คิดว่าผมเป็นเกย์หรอกเหรอ!” หมากอยากจะบ้าตาย โต้กลับรวดเร็ว “ไม่ใช่ครับ! ผมคบผู้หญิงไม่ได้คบผู้ชาย แฟนผมสวยมาก หุ่นก็ดี ฐานะ ชาติตระกูลดีหมด แม่เจอแล้วแม่จะชอบเหมือนที่ผมชอบ” เขาคุยโว ‘เหรอจ๊ะ ค่อยโล่งอกขึ้นมาหน่อย’ ท่านหัวเราะ ‘ดีเลยลูก ไว้วันไหนว่างๆ พาแฟนมาให้แม่เจอบ้างนะลูก แม่อยากเจอ’

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more