"เอาไง...ไอ้ฝรั่งนั้นมันมาจีบเด็กแกอยู่ ว่าแต่กูมีเมียเด็ก มึงก็ไม่ต่างกันล่ะว้า" ไคเอ่ยบอกกับน้องชาย กับชายหนุ่มชาวต่างชาติที่นำของมากมายมาให้ชิน น้องเขยของพวกเค้า
"จะต้องเดือดร้อนอะไร มันไม่มีอะไรสู้ฉันได้สักอย่าง"
"อย่าโง่นักเลย เห็นน้องสาวไอ้ชินไหม ยิ้มจนแก้มจะปริแล้ว เกมนี้มึงเป็นรองไอ้งี่เง่า ไม่รู้กูจะพูดให้ฟัง แววตาของเด็กน้อยริน มีสายตาที่คาดหวังจากไอ้ฝรั่งนั่น มึงอะ มันคนที่ไม่เคยสนใจใครเพราะมึงมันเก่งเหนือใครมาแต่ไหนแต่ไร มึงเลยไม่ค่อยแคร์ใคร กูยังสงสัยว่ามึงชอบเค้าจริงหรือมึงแค่อยากเอาชนะ และกูเชื่อว่าไอ้ชินมันก็คิดแบบที่กูคิด" คำถามของคนเป็นพี่ ทำให้โทร่ามีสีหน้าครุ่นคิดแทบจะทันที
"เป็นรองงั้นเหรอ งี่เง่า แค่ชื่อมันก็เอาของฉันไป ทำไมฉันต้องเป็นรองคนแบบมันด้วย"
"กูคิดว่ามึงรู้ดี สายตาแบบนี้ กระต่ายน้อยมีให้กูแค่คนเดียว สายตาที่มองเหมือนชื่นชม ปั่นแบบนี้จี๊ดมะ แต่เชื่อเถอะ
