2019
Kadiliman. Nangangapa sa silid nang walang hanggang kadiliman si Aevia. It scared her to hell. Mabilis ang pitik ng kanyang pulso. Kumakabog nang malakas ang kanyang puso na halos mawasak na ang kanyang dibdib.
“Hello, may tao ba dito?” Umalingawngaw ang nahahapo niyang tinig sa kabuuan ng kuwarto na wala halos ni isang kasangkapan. Nasa bodega ng alak ba siya? Sa silid detensyon? Basement? Abandonadong building? Walang makita ang mga mata niya na lalong nagpadagdag sa kanyang pagkabalisa. Ni hindi niya matukoy kung nakapikit o nakamulat siya.
Paano ba siya humantong sa lugar na iyon? One minute, she was in her bed. The next, she was in this room. Napunta siya sa isang lugar na wala kahit katiting na liwanag.
Bumukas ang pinto at nakarinig siya ng mga yabag. Mabigat at kalkulado. Mga yabag ng matangkad na tao, marahil ay naglalaro sa tatlong daan mahigit ang timbang, may taas na lampas anim na talampakan, at balbas-sarado ang mukha. Gagawan ba siya nito ng masama? Pagsasamantalahan? Hindi!
Napasukot siya sa isiping iyon at dumiin ang palad sa sikmura dahil sa umaalsang sakit sa bahaging iyon. She would probably die of a coronary heart if not of intolerable gastric pain any second now. Nagpapawis ang kanyang mga kamay at paa. Tumitindi ang pagkasindak, desperado na siyang humanap ng daan palabas ng silid na iyon. Napapangiwi siya sa pagkabunggo ng mga braso’t pigi sa pader.
“Calm down, Aevia. I am not going to hurt you,” came the soothing voice, deep and rich, breathing heavily. “Come here, Love, it’s me.”
Napakislot siya nang malaking palad ang humaplos sa hubad niyang braso. Malaki pero malayo sa pagiging magaspang. Ang paraan ng paghaplos nito sa kanya ay hindi simple lang. Tila nakuryente siya. Her nerve endings were like live wires, actively reacting to this man.
Ano ang naramdaman niyang iyon? Humawak siya sa mga braso ng lalaki upang sana ay itulak ito nang biglang matigilan. She felt his muscles on the front of his upper arm, firm and tight, flexing against her touch. This man was as fit as a fiddle! Sa loob-loob ay nabatid niyang ito ang parehong lalaking gabi-gabing dumadalaw sa kanyang panaginip magmula nang tumuntong siya sa gulang na beinte anyos.
Ipinaloob siya ng estranghero sa mga bisig nito at bumangon uli ang pagkasindak sa bawat himaymay ng kanyang katawan. Itinulak niya ang lalaki at kinalmot ang mukha nito. Nanipa siya at nangagat.
Hindi tuminag ang lalaki. Humigpit lang ang pakakahawak nito sa kanya at hindi man lang umungol sa sakit. Kung nasaktan man ito ay hindi mababakas iyon sa solido nitong disposisyon.
“Don’t fight me, Aevia. Akin ka,” bulong nito sa kanyang tainga. Lumingkis ang kamay nito sa likod ng kanyang batok at hinila palikod ang kanyang buhok. “Hindi ka pa rin nagbabago, Aevia. My touch still excites you.”
A long moan escaped her throat when his lips dove down the hollow curve of her neck and brushed his lips delicately against her skin. His lips moved up and captured her lower lip, chewed on it erotically. Teasing her. Tormenting her. And when she parted her lips, he kissed her fully and thrust his tongue into her mouth. He was tasting her palate, the tip of his tongue swirled around her own. His strong hands ripped off her clothes one by one and she was left with nothing but her birth suit. His mouth slid down the swell of her breast and tasted her skin. There wasn’t a part of her body that wasn’t touched by his burning hands, and not long after he was already inside of her.
One, she thought to herself as he entered her the first time then withdrew.
Two, she breathed when he entered her again. Soon he was pouncing deep and fast that she lost count.
Mula sa kung saan ay lumitaw ang aandap-andap na liwanag. Sinundan niya ng tingin at nakita ang lumang bombilya na nakakabit sa kisame. Kumalat ang maputlang dilaw na liwanag sa kabuuan ng silid at naipikit niya ang mga mata. Kumurap-kurap at nang tuluyang magmulat ay tumambad sa kanya ang mukha ng lalaki…
The devil.
A gorgeous devil with menacing coal black eyes that she feared would pierce her to the core. Matiim ang mga mata nito sa kanya. Ikinukulong siya sa isang nakahihipnotismong mahika habang patuloy itong gumagalaw sa bumibilis nang ritmo. May kakayahan itong kausapin ang kanyang katawan sa lengguwaheng ito lang ang nakakaalam at wala siyang kakayahang labanan ito. Her body wanted this man who lusted after her night after night.
"Holy—"
Tumaas ang magkabilang kilay nito. "Holy?"
“S-sino ka ba?” tanong niya sa pagitan ng mahahabang ungol at paghinga na nakamamanghang sumasabay sa paghinga ng lalaki. Pigil ang pagkurap ni Aevia nang tumuon sa kanya ang matitiim nitong titig.
“Hindi mahalaga kung sino ako. You don’t even have to know my name just yet. I will tell you when the time is right. Right now, all you need to know is who you are to me.”
He held her face, and with a growl, he emptied himself in her s*x and she shivered as his warm seed spread around the lining of her womb. “You are my bride, Aevia. You are mine for eternity. You have awakened me from my deep rest. You alone can and no one else.”
_____
MABIGAT ANG PAKIRAMDAM ni Aevia paggising niya kinabukasan. Alas siyete palang ng umaga nang tignan niya ang digital clock sa tabi ng kama. Wala siyang planong bumangon nang ganitong oras lalo na’t nananakit ang buo niyang katawan.
What the hell happened last night? Alas ocho palang kagabi ay nakahanda na siya sa pagtulog. Hindi siya gaanong kumain ng hapunan at halos hindi niya ginalaw ang piniritong salmon fillet. Buong hapunan ay wala siyang kibo at nakikinig lang sa mga magulang na nag-aaway na naman dahil sa pera—pambayad ng tubig at kuryente, internet connection, pang-grocery, bayad para sa tuition. Hindi na bago sa kanya ang eksenang iyon. Direkta siyang natulog pagkatapos ng hapunan, and the dream happened.
Aevia Garci. Twenty years old. Panganay sa tatlong magkakapatid: Isang lalaki, si Raffy. Isang babae, si Celine. Mahigit dalawang dekada nang nagsasama ang kanyang mga magulang pero hanggang ngayon ay pareho pa rin ang pinag-aawayan ng mga ito—pera.
Aevia took up Bachelor of Science in Nursing. Nasa huling taon na siya sa kolehiyo. Gusto niya ang kinuhang kurso dahil hindi naman siya takot sa dugo’t buto. Kahit na isabak siya sa operasyong open laparotomy ay walang kaso sa kanya. Gusto niya ring nai-expose sa mga hospital wards at umasisti sa mga operasyon. Malimit siyang purihin ng mga nakakasamang doktor sa galing at husay niya.
Bukod sa passion niya for Science, mahilig din siyang magbasa ng libro. Books were her friends. Madalas ay nahihirapan siyang makihalubilo. Dalawang malalapit na kaibigan lang ang meron siya magmula ng unang taon niya sa kolehiyo, sina Tanner at Tamara.
Nakahiga siya sa kama, blangkong nakatitig sa kisame. Hindi iyon ang unang pagkakataong napanaginipan niya ang misteryosong lalaki. Hindi tulad ng ibang mga panaginip, ang sa kanya’y hindi malabo. Hindi watak-watak. Lahat ay malinaw niyang natatandaan. Ang emosyon at sensasyong nakapaloob sa kanyang mga panaginip ay malakas na halos mahawakan na niya.
She had never engaged in s*x before. Kahit na sa mga nagdaan niyang boyfriends. Maliban sa simpleng halik ay wala na siyang maibigay sa mga lalaking naugnay sa kanya noon. Hindi siya konserbatibo pero sadyang hindi pa dumating ang taong magsisindi ng natutulog na apoy sa loob-loob niya.
Subalit hindi niya maipaliwanag ang pakiramdam na matagal nang nawala ang bagay na pinakainiingatan niya. She's a virgin, for crying out loud! At kahit na ieksamin pa siya ngayon ng doktor ay sasabihin nitong intact pa ang hymen niya. Kaya hindi niya maintindihan kung bakit parang may umangkin na sa kanya. She knew that she had been stripped off of her innocence a long time ago. She had been made love to by a beautiful, enigmatic man in her dreams.
Several times.
Over and over.
He said she was his and he owned her.
“Aevia, mali-late ka na sa school!” hiyaw ni Celine nang makitang nakahiga pa siya sa kama at suot pa rin ang pajama. Naka-uniporme na ito at handa nang gumayak.
“I swear, I’m not gonna wait for you. Binigyan na ako ng final warning note ng English teacher namin kahapon dahil sa madalas kung pagiging late sa klase niya!”
Totoo nga naman iyon, Celine had always been late all her school life! Gusto nga niyang magtaka kung bakit umabot pa ng limang buwan bago ito binigyan ng warning ni Mr. Schaffen, ang English teacher nito, gayung ang iba nitong guro ay nabigyan na ito ng warning sa unang buwan palang. Ang mas ipinagtataka pa niya ay kung bakit sa lahat naman ng gurong nagbigay dito ng warning ay ang kay Mr. Schaffen lang ang pinagkaabalahang pansinin ng kapatid.
“Hoy, Aevia to Earth, nakikinig ka ba? Hindi ako puwedeng ma-late ngayon. I have to be early, or I’m dead. Mom and Dad will kill me.”
“Right. Pakiusap, mauna ka na. Hindi mabuti ang pakiramdam ko.” Tumaob siya ng higa at ibinaon ang mukha sa unan at biglang nanigas. Did she just smell the familiar manly scent of the devil on her pillow case? Imposible iyon. Hindi naman natulog sa kama niya ang misteryosong lalaki. Nasa utak niya lang ito.
“Palagi namang masama ang pakiramdam mo, ano pa ba’ng bago?”
Tama naman si Celine sa pagsasabing palagi na lang masama ang pakiramdam niya. The headaches wouldn’t just go away. Kailangan na nga siguro niyang magpakonsulta sa espesyalista sa mata.
“Buntis ka ba? Wala ka namang boyfriend ngayon, hindi ba?” tukso sa kanya ng kapatid, pero ang walang malisya nitong tanong ay iba ang naging epekto sa kanya.
Buntis? Marahas siyang umiling. Silly, hindi posible ang bagay na iyon. Paano siya magdadalangtao? She had been made love to in her dreams, yes, but in reality, nobody had even touched her intimately.
Boyfriend? Wala siya n’un. Kalahating taon na siyang single. Nakipagkalas siya sa pinakahuli niyang boyfriend, si Josh, nang dalhin siya nito sa motel. Nasuntok niya ito sa mukha nang malaman niya ang pinaplano nito.
Inabot ni Celine ang may katigasang unang gawa sa mga lumang tela at inihagis sa kanya. Halos hindi niya nailagan iyon. “Hoy, what’s with the troubled face? Huwag mong sabihing into casual lays ka? One-night stand? s*x with hot strangers?”
Napabalikwas siya ng bangon. “Hell no!” Hinding-hindi niya gagawin ang mga iyon. Wala siyang pakialam kung ginagawa iyon ng iba, buhay nila iyon, pero hindi siya.
“Then stop acting and looking weird! Aalis na ako. Alam mo naman na siguro kung saan hahanapin ang mga gamot.” Celine blew her a kiss and marched away.
Muli niyang ibinagsak ang sarili pahiga sa kama, binalikan ng isip ang madilim na silid na iyon sa kanyang panaginip na ang maputlang dilaw na liwanag ay nagmumula lang sa lumang bombilya na maluwag ang pagkakakabit sa electric wire.
Kadalasang madilim ang lugar sa kanyang mga panaginip, pero walang-hanggang kadiliman ang kinaroroonan niya kagabi. Pakiwari niya ay hindi siya makahinga sa lugar na iyon. Lumitaw sa gunita niya ang mukha ng lalaki at ang pares ng maiitim nitong mga mata.
“Sino ka ba talaga?”