แรงรักพิศวาสลวง

บทที่8

วาคิมทำเหมือนมองไม่เห็นความเสียใจในดวงตาคู่สวยของคนตรงหน้า เขายังคงตักตวงความหอมหวานจากร่างกายของเธอและไม่คิดที่จะหยุดความตั้งใจ ความโกรธ เกลียดที่มีต่ออีกคนผลักดันให้ชายหนุ่มค่อยๆ เคลื่อนตัวลงต่ำ และตลอดทางเขาก็ไม่ลืมฝากรอยรักเอาไว้บนเรือนร่างของแม่ตัวดีเพื่อตีตราจองว่าทั้งหมดนี้มันเป็นของเขา

ร่างกายหรือแม้แต่หัวใจเย็นชาของเธอเป็นของเขาคนเดียว!!

“อื้อ…คุณคิม” ดวงตะวันเผลอครางชื่อคนใจร้ายออกมาเบาๆ ราวเมื่อเขาจับเรียวขาของเธอแยกออกจากกันก่อนจะแทนที่ลงมาด้วยปลายลิ้นอุ่นชื่นที่แทรกเข้าสู่ในกลางร่างกาย ความเสียวทำให้หญิงสาวไม่อาจปิดบังความทรมานที่กำลังเกิดขึ้นในตอนนี้ไปได้ในขณะที่อีกคน ก็เหมือนจะมีความสุขที่ทำให้เธอทรมานได้อย่างที่เขาต้องการ

“เสียวก็ร้องออกมา…” วาคิมเอ่ยขึ้นเสียงเรียบก่อนจะก้มหน้าก้มตาทรมานอีกคนต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งร่างกายของเธอกระตุกเกร็งพร้อมเสียงกรีดร้องในสามนาทีให้หลังเขาถึงแสยะยิ้มเมื่อส่งเธอถึงฝันที่ตั้งใจได้สำเร็จ

สายตาแข็งกร้าวจ้องมองคนที่กำลังนอนหอบโยนอยู่ใต้ร่างอย่างคนไร้ความรู้สึก ความรู้สึกของเขามันหมดไปนับตั้งแต่วันที่เธอบอกเลิกเขาอย่างไร้เยื้อใยนั่นแล้ว เพราะฉะนั้นไม่มีความจำเป็นอะไรเลยสักนิด ที่เขาจะต้องมัวเห็นแกเห็นใจผู้หญิงใจร้ายใจดำคนนี้

“อื้อ” ดวงตะวันเริ่มได้สติอีกครั้งเมื่ออีกคนขยับเข้าขึ้นมาคร่อมเธอเอาไว้พร้อมจูบเร้าร้อนเอาแต่ใจที่เริ่มต้นขึ้นเป็นรอบที่เท่าไหร่ก็ไม่อาจจำได้ หญิงสาวรับรู้ได้ถึงทุกๆ สิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น มันทำให้เธอกลัวจนต้องขยับหนีทันทีเมื่อวาคิมค่อยๆ จับเรียวขาของเธอตั้งฉากขึ้น

“จะเปลี่ยนใจรึไง!”

“ปะ…เปล่าค่ะ แต่ดวงกลัว…” หญิงสาวตอบเสียงสั่น กลัวสิ่งที่ยังมาไม่ถึง กลัวความเจ็บปวดที่พอจะรู้มาบ้างว่าครั้งแรกมันต้องเจ็บ

“อีกหน่อยเธอจะร้องขอฉันทุกวันดวงตะวัน มันก็แค่เซ็ก ไม่มีอะไรน่ากลัวเลยสักนิด!” วาคิมพูดเหมือนสิ่งที่เขากำลังจะทำไม่ได้มีความหมายอะไรเลย ชายหนุ่มไม่สนใจท่าทีเหมือนจะตายของอีกคน ในเมื่อนี่มันเป็นเกมที่เธอตกลงจะร่วมเล่น อย่างไรก็ต้องไปต่อให้จบ

ชายหนุ่มค่อยๆ ผลักดันตัวตนที่พร้อมเต็มที่เข้าหาความชุ่มชื่นอย่างช้าๆ เขาต้องการให้อีกคนค่อยๆ ทรมานเพราะยิ่งเธอเห็นเจ็บ เขาก็ยิ่งรู้สึกสะใจมากขึ้นเท่านั้น ทว่าไม่นานความรู้สึกนั้นก็เลือนหายเมื่อสัมผัสได้ถึงความคับแน่นที่เกิดขึ้นพร้อมๆ กับเสียงกรีดร้องของหล่อน

“พี่คิมดวงเจ็บ!” ดวงตะวันเผลอเรียกคนใจร้ายด้วยความเคยชิน น้ำตาของเธอไหลรินเป็นทางเมื่อสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวด ร่างกายคล้ายจะถูกฉีกแยกออกจากกันมันเจ็บเสียจนอยากให้เขาหยุด

หยุดทำร้ายกันเสียที!

“อยู่เฉยๆ สิ! ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บ…” วาคิมตัดสินใจก้มลงปิดเสียงร้องไห้ของคนตัวเล็ก จูบหนนี้ของเขาอ่อนโยนลึกซึ้งกว่าทุกครั้งมันทำให้ดวงตะวันลืมความเจ็บไปได้ชั่วขณะ ชายหนุ่มเห็นเช่นนั้นจึงกลั้นใจผลักดันตัวตนเข้าหาเธอจนมิดลำในครั้งเดียว แน่นอนว่ามันเจ็บเสียจนหญิงสาวเผลอกรีดเล็บลงบนแผ่นหลังของเขาทั้งน้ำตา แต่ที่แทนจะโกรธ วาคิมกลับรู้สึกดีที่อย่างน้อยเขาเจ็บแม้จะไม่ถึงครึ่งของเธอก็ตาม

ชายหนุ่มแช่ตัวเองเอาไว้อยู่นานหลายนาทีจนกระทั่งแน่ใจว่าสามารถไปต่อได้เขาจึงค่อยๆ เริ่มต้นขยับตัวเข้าออกเป็นจังหวะ ความเจ็บที่ค่อยๆ หายไปก่อนจะเปลี่ยนเป็นความสุขล้นในใจทำให้ดวงตะวันเผลอส่งเสียงครางออกมานับครั้งไม่ถ้วน เธอโอบรอบลำคอแกร่งเอาไว้ขณะที่อีกคนกำลังขยับสะโพกรัวเร็วตามแรงปรารถนาที่มีมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งทั้งเขาและเธอกระตุกเกร็งพร้อมกัน วาคิมถึงได้ค่อยๆ ถอนตัวตนออกไป แต่ไม่นานเขาก็กลับเข้ามาใกล้ ตักตวงความสุขจากเรือนร่างสาวไปหลายต่อหลายครั้งจนอีกคนหลับคาอกไป

“ดวง…” ชายหนุ่มเรียกชื่อคนที่หลับไปในทันทีที่บทรักครั้งที่สี่สิ้นสุดลง เขานึกเกลียดตัวเองขึ้นมาหน่อยๆ ยามที่ได้เห็นผลงานของตัวเองที่อยู่เต็มตัวของหญิงสาว ความโกรธ โมโห หรืออะไรก็แล้วแต่ทำให้เขาเผลอรุนแรงจนผิวกายของเธอช้ำหนัก บางแห่งก็ดูคล้ายจะเป็นรอยกัดซึ่งจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าสร้างมันขึ้นมาตอนไหน และอีกคนจะเจ็บมากไหม ไม่อาจจะรู้ได้เลยจริงๆ

ชายหนุ่มลุกขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดตัวชุบน้ำมาเช็ดคราบรักออกให้อีกคนอย่างอ่อนโยน ยิ่งได้เห็นหยดเลือดจากซอกขาขาวก็ยิ่งภูมิใจกับสิ่งที่ได้มา ไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าเผลอนั่งมองมันนานแค่ไหน

วาคิมเป็นคนแรกที่ตื่นขึ้นเมื่อนาฬิกาข้างเตียงส่งเสียงร้องเตือน ชายหนุ่มขยับมองคนในอ้อมแขนก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อสัมผัสได้ถึงไอร้อนที่แผ่ออกมาจากลมหายใจของดวงตะวัน แน่นอนว่าเขาคาดเดาเอาไว้แล้วว่าหล่อนอาจป่วย แต่ก็ไม่คิดว่าตัวจะร้อนแบบนี้

“ดวง…ดวงตะวัน” เสียงเข้มพยายามร้องเรียกแต่ก็ไม่ได้การตอบรับจากอีกคนกลับมา มันทำให้เขาต้องรีบลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะชะงักเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นหลักฐานสำคัญที่มันทำให้เขายิ้มเมื่อได้เห็น หยดเลือดที่บอกให้รู้ว่าเขาเป็นคนแรกของเธอ และต้องเป็นคนเดียวที่มีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวผู้หญิงคนนี้ จนกว่าระยะเวลาจะสิ้นสุดลง

คิดถึงตอนนี้ใจที่เคยคิดว่าเข้มแข็งมากแล้วกลับกระตุกขึ้นเมื่อคิดถึงวันที่เธอจะต้องเดินออกไปจากชีวิตของตัวเองอีกครั้งเมื่อครบกำหนดหนึ่งปี แต่ใช่เรื่องที่จะต้องไปคิดถึงสิ่งที่ยังมาไม่ถึง เพราะยังไงตอนนี้ผู้หญิงคนนี้ก็เป็นของเขา เขาเพียงคนเดียวเท่านั้น

ชายหนุ่มเช็ดตัวให้คนป่วยอย่างตั้งใจก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำให้ตัวเอง เมื่อทำทุกอย่างเสร็จก็เดินลงมาชั้นล่างทำตัวปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ในใจยังคงเป็นห่วงคนบนห้องอยู่มาก

“เอ่อแล้ว….”