ที่รักไม่เคยรัก

ตอนที่ 3 ลดคุณค่าตัวเอง

หลังจากร้องไห้จนน้ำตาแห้ง เรนนี่ก็ขับรถมาตามจีพีเอสของคนรัก ไม่ได้อยากจับผิด แต่ช่วงหลังมานี้เขาเปลี่ยนไปมากจนเรนนี่ระแวง จากที่เคยมีเวลาให้ก็ไม่ว่างเสียส่วนใหญ่ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะงานที่หนักขึ้นของเขา อีกส่วนอาจเพราะความรู้สึกที่มีนั้นลดลง

ซึ่งอย่างหลังคือสิ่งที่เรนนี่ไม่อยากยอมรับ…

‘ภาม’ คือผู้ชายที่เธอสามารถเรียกได้ว่าคือคนรัก แฟนหรือสามีก็คงไม่ผิดในทางปฏิบัติ ขาดแค่สถานะเพราะไม่ได้ตกลงกันตั้งแต่แรก เราสองคนรู้จักกันตอนไปเที่ยวประเทศญี่ปุ่น ภามเป็นคนเดินมาช่วยคุยกับแม่ค้าให้เพราะเห็นเธอยืนงงหน้าร้านอยู่นาน เธอพูดได้แค่ภาษาอังกฤษ ส่วนแม่ค้าพูดได้แค่ภาษาญี่ปุ่น การสื่อสารจึงลำบากแม้เรนนี่จะพยายามศึกษาคำพูดมาบ้าง ภามไม่ใช่ช่วยเหลือแต่ยังเที่ยวด้วยกันจนจบทริป

นั่นคือการเริ่มต้นจากเพื่อนและพัฒนาความสัมพันธ์มาเรื่อย ๆ สนิทกันมากขึ้น ไปไหนมาไหนด้วยกัน จนถึงขั้นนอนด้วยกัน เธอไม่ได้ตกลงสถานะเพราะทุกอย่างมันชัดเจนอยู่แล้ว ใคร ๆ ก็รู้ว่าเธอกับเขาคือคนรักกัน

แต่ดูเหมือนตอนนี้จะไม่ใช่ เรนนี่มองคนที่เธอพยายามติดต่อจนจะบ้า กำลังนั่งยิ้มหน้าระรื่นอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง ซึ่งผู้หญิงคนนี้เป็นคนรู้จักของเขา พ่อแม่สนิทกัน หากมองแบบผิวเผินก็คงไม่มีอะไร แต่ผู้หญิงเราเซ้นแรงพอจะจับความรู้สึกอีกฝ่ายได้

“โทรไม่รับแต่พาคนอื่นมากินข้าว เรนนี่ต้องรู้สึกยังไงคะ”

เธอเดินเข้าไปยืนกอดอกทักพร้อมกับใช้หางตามองผู้หญิงอีกคน สลับกับคนรักที่ดูไม่สะทกสะท้านในสิ่งที่ทำ

“มาทำอะไรที่นี่” เขาถามทั้งที่รู้ว่าเธอตั้งใจตามมาจับผิด

“อธิบาย” กล้าย้อนถามเธออีกเหรอ เขาควรจะรีบอธิบายมากกว่า

“นินึกได้ว่าต้องกลับแล้ว ขอตัวนะคะ คุณภามจัดการธุระก่อนดีกว่า” หญิงสาวเลี่ยงการลดตัวลงมาถกเถียงกับผู้หญิงของภาม อย่างไรเสียผู้ชายก็ต้องเลือกในสิ่งที่ดีกว่า

“กลับเองได้ไหม” ภามถามเพราะตอนมาเขาเป็นคนไปรับ ทว่าตอนกลับไม่สามารถไปส่งได้

“สบายมากค่ะ ไปนะคะ” นิสายิ้มพร้อมกับหันไปสบตากับเรนนี่ เธอมองอย่างสมเพชในการกระทำ ผู้ชายแสดงสีหน้าเบื่อหน่ายขนาดนี้

เรนนี่รับรู้ได้ถึงสายตาดูแคลนนั้น ใช่! เธอมันโง่ที่รักผู้ชายคนนี้ แล้วคนอื่นมีสิทธิ์มาแย่งอย่างนั้นเหรอ ตราบใดที่เขาไม่ขอจบกับเธอ เธอก็มีสิทธิ์หวงคนของตัวเองมันผิดตรงไหน!

“คนที่ควรสนใจคือเมียไม่ใช่คนอื่น แล้วอีคนที่ชอบมายุ่งกับผัวคนอื่นก็เหี้ยไม่ต่างกัน”

“เรนนี่พอสักทีเถอะ! คนเยอะไม่อายหรือไง!”

ภามดึงแขนหญิงสาวที่พร้อมอาละวาดใส่คนอื่นทุกเมื่อไว้

“ถ้าคุณจะหมายถึงนิคงเข้าใจผิดนะคะ นิกับคุณภามเรามาเดตกันเพราะผู้ใหญ่แนะนำ เราโสดกันทั้งคู่”

นิสาเชิดหน้าขึ้นอย่างไม่หวั่นเกรง ความสวยอาจสู้อีกคนไม่ได้แต่นิสามั่นใจในความแพงของตัวเอง

“ไม่รู้ว่าเขามีเมียเหรอ ฉันว่าคนฉลาดแบบคุณก็น่าจะรู้นะคะ เว้นเสียแต่ว่าควายเท่านั้นที่คิดว่าเราเป็นแค่คนรู้จัก ทำตัวเชิดเหมือนจะแพงไปเถอะ ขอให้เวลามีผัวเจอคนนิสัยแบบตัวเองมาแย่ง” เรนนี่ข่มใจที่สุดได้เท่านี้ ถ้าให้ยืนปั้นหน้ายิ้มก็คงทำไม่ไหว

“กลับเถอะนิ ขอโทษที่มีเรื่องวุ่นวาย ไว้พรุ่งนี้ผมรับไปหาแม่ ท่านคิดถึง” ชายหนุ่มส่ายหน้าพร้อมกับเอ่ยแทรกขึ้นเพื่อตัดปัญหาการเถียงกัน

หญิงสาวพยักหน้ารับ สายตาเหลือบมองเรนนี่เล็กน้อยก่อนจะเดินจากไปโดยไม่ใส่ใจ คนอย่างเธอไม่สนใจผู้หญิงที่ภามควงเล่นหรอก แค่ควงนานไม่ได้หมายความว่าเป็นเมีย

เพราะตัวผู้ชายไม่เคยพูดออกจากปากว่ามีเมีย…