ที่รักไม่เคยรัก

ตอนที่ 2 เวลาเปลี่ยนคนเปลี่ยน

ภายในร้านอาหาร ชายหญิงคู่หนึ่งกำลังนั่งพูดคุยกันด้วยท่าทางผ่อนคลาย ใบหน้าของคนทั้งสองมีรอยยิ้มประดับอยู่บนนั้น โดยเฉพาะฝ่ายหญิงที่ยินดีกับการมาดูตัวในครั้งนี้ ภาม เป็นผู้ชายในอุดมคติ หน้าที่การงานมั่นคง เขาทำธุรกิจหลายอย่าง ทั้งอสังหาริมทรัพย์ หุ้นและอื่น ๆ นอกจากนั้นนิสัยเงียบขรึมดูเป็นผู้ใหญ่ของเขายังดึงดูดความสนใจผู้หญิงทั่วไปได้มากทีเดียว

นิสาลอบมองโทรศัพท์ที่สั่นอยู่หลายครั้ง เธอไม่ได้สนใจว่าคนโทรมานั้นมีความสัมพันธ์ใดกับภาม ผู้ชายระดับนี้มีคนเข้าหามากย่อมไม่แปลก แค่รู้สึกรำคาญการโทรจิกก็เท่านั้น

“คุณภามไม่รับสายเหรอคะ” เธอลองถามเพื่อดูปฏิกิริยาและสิ่งที่ได้กลับมาก็น่ายินดี

“คนโทรผิด ไว้โทรมาอีกรอบค่อยรับ” ชายหนุ่มยัดมันใส่กระเป๋าด้านในสูท

หากรับตอนนี้ก็พาลให้อารมณ์เสีย เรนนี่ไม่ใช่คนที่พร้อมจะฟังเหตุผลมากขนาดนั้น

“คุณภามอึดอัดไหมคะ ยุคนี้แล้วพ่อแม่เรายังคอยหาคู่ให้กับลูกอีก ยังหวังให้เราแต่งงานกัน พอปฏิเสธว่าไม่ว่างก็น้อยใจ นิขี้เกียจจะบ่ายเบี่ยง” แม่ของเธออยากได้คนนี้เป็นลูกเขยใจจะขาด

พยายามกล่อมให้เธอมาเดตหลายครั้ง แต่ไม่มีจังหวะว่างตรงกันสักที จนมาครั้งนี้ ซึ่งนิสามองว่าภามดูโอเคมากในระดับที่สามารถเป็นพ่อของลูกเธอได้ ถ้ามองตามฐานะนะ

“ไม่นะ พวกท่านก็อยากให้เราเดตกันตลอด”

เขาเห็นนิสามาตั้งแต่เด็กแล้วจะอึดอัดอะไร รู้จักกันมาตลอดนั่นแหละ แค่ไม่ได้สนิท ทานข้าวกันบ้างตามวาระโอกาส มีเพียงช่วงสามปีมานี้ที่ไม่ได้ทำตามที่แม่บอก

แต่คนเราเวลาเปลี่ยนความคิดก็เปลี่ยน การลองเปิดใจรับสิ่งใหม่ดูก็ไม่ใช่เรื่องผิดแปลกอะไร ความสัมพันธ์ของเขากับเรนนี่ก็ไม่ได้มีสถานะชัดเจน

เรียกว่าจูนกันติดก็ควงกันมาเรื่อย ๆ ไม่ได้จริงจัง

กริ๊งงงง!!!!

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง เบอร์แปลกที่ไม่คุ้นเคยโชว์หน้าจอ ภามมองอยู่ครู่หนึ่งก่อนตัดสินใจรับสายเมื่อเห็นว่าไม่ใช่เบอร์เดิม

“ฮัลโหล” ชายหนุ่มกรอกเสียงใส่โทรศัพท์ ทว่าไม่มีการตอบรับใด ๆ

“ไม่พูดวางนะครับ” ไม่มีประโยชน์อะไรต้องยื้อต่อ แค่สายที่โทรผิด

“โทรมาผิดอีกแล้วเหรอคะ เดี๋ยวนี้แก๊งคอลเซ็นเตอร์เยอะ คงเป็นพวกนั้นแหละค่ะ” นิสาพูดยิ้ม ๆ ก่อนจะนั่งทานอาหารต่อไปเงียบ ๆ ไม่ได้รบกวนอะไรอีกฝ่ายมากนัก ปล่อยให้เขาตกอยู่ในห้วงความคิดของตัวเอง

“ก็คงแบบนั้น” เขาก้มหน้ามองหน้าจอโทรศัพท์ รู้สึกหงุดหงิดใจขึ้นมาอย่างประหลาด

โทรติดแล้วแม่งไม่พูด กวนตีนเหรอวะ!

คนสุภาพแค่ภายนอกอยากสบถใส่โทรศัพท์ ถ้าตำแหน่งงานมันไม่ค้ำคอ คุณภามที่ทุกคนรู้จักอาจไม่ใช่แบบนี้

“นิกินก่อนเลย ผมไปห้องน้ำก่อน” กล่าวจบก็ลุกออกไปทันที

ภามพอจะเดาได้ว่าใครโทรเข้ามาในสายสุดท้าย เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกในการทำแบบนี้ เรนนี่หาทุกทางในการตามเขานั่นแหละ แรกเริ่มพอเข้าใจได้แต่ช่วงหลังมานี้น่ารำคาญ