เพล้ง! จานใบใหญ่ที่อยู่บนโต๊ะกินข้าวถูกชายหนุ่มเขวี้ยงใส่กำแพงจนแตกละเอียด
โครม! จากนั้นตามด้วยโต๊ะกินข้าวที่ถูกพังไม่เหลือชิ้นดี ทุกอย่างเพื่อดับอารมณ์ร้อนรุ่มของชายหนุ่มเพียงเท่านั้น
ข้าวของในห้องถูกเขวี้ยงลงพื้นกระจัดกระจาย สิ่งไหนขวางมือขวางตีนภามเตะกระเด็นหมด ส่วนบัตรเครดิตที่ได้คืนมาภามยังคงกำแน่น เมื่อนึกถึงคนที่ตนอยากให้ใช้
“ของเล่นที่เบื่อแล้วเหรอ!” ถือว่าเรนนี่ใจกล้าปากเก่งมากถึงพูดจาสิ้นคิด แค่บอกว่าเลิกก็เชื่อว่าตัวเองเหนือกว่าอย่างนั้นสินะ
ร่างสูงหอบหายใจเหนื่อย ไหล่กว้างหนาแน่นกล้ามขยับตามแรงหอบนั้น มือใหญ่ชกกับกำแพงจนเลือดอาบ ทว่าใจที่ร้อนดั่งไฟสุมก็ไม่ได้ลดหรือเย็นลง ความโกรธยังคงมากล้นแน่นอก
กริ๊งงงงง
เท้าหนักถีบเก้าอี้จนคว่ำเพื่อระบายอารมณ์อีกหนึ่งครั้งก่อนรับสายผู้ให้กำเนิด ภามปรับเสียงกับอารมณ์ให้ปกติ แม้ใบหน้ายังคงบึ้งตึง
“ภามพรุ่งนี้ไปทำบุญให้น้องกับแม่ไห
