บทที่14
ผมลงทุนซื้อบ้านข้างๆ กับบ้านสวนที่ทับทิมอยู่ข้างๆ ชนิดที่ว่ารั้วเดียวกันเลย ผู้หญิงแสนดีที่รักผมมาตลอด แต่ผมกลับโง่งม มองความรักของเธอเป็นเรื่องไร้ค่า กว่าที่ผมจะรู้ตัวว่าเธอมีค่ามากแค่ไหน ก็วันที่เธอเดินจากผมไป ทับทิมดูมีความสุขดีเมื่อไม่มีผม แต่นั่นไม่ใช่ทั้งหมด ผมมั่นใจว่าเธอต้องมีเยื่อใยให้ผมบ้างแหละ เพราะบางครั้งผมก็เห็นทับทิมแอบมานั่งที่ศาลาหลังบ้าน เธอเอามือลูบท้องแล้วร้องไห้เงียบๆ อยู่บ่อยๆ แน่นอนว่าคุณแม่เธอไม่เห็นอยู่แล้ว แต่ผมเห็น ผมอยากเดินเข้าไปกอดไปจูบอยากปลอบอยากเป็นคนเช็ดน้ำตาให้เธอ แต่ผมยังไม่สามารถทำได้ในตอนนี้ ผมต้องเคลียร์เรื่องใบเตยให้จบก่อน ผมรู้ว่าผมโง่มาก ทั้งเรื่องใบเตย และเรื่องทับทิม
ผมไปหลงนังอสรพิษอย่างใบเตยได้ยังไง เรื่องจริงที่ผมหลงเตย เตยเอาใจผมเก่ง รู้ว่าผมชอบแบบไหน เรื่องบนเตียงเตยไม่เคยแพ้ผมเลยสักครั้ง สงสัยเพราะเรื่องนี้มั้งเลยทำให้ผมหลงได้ขนา
