ตอนที่ 5 งานเลี้ยง
1378 Words
บทที่ 5
จนตอนนี้รอยที่คอกับหน้าอก ฉันจางแล้ว ฉันก็ยังไม่กล้าถามพี่เหมเลย แต่ก็ช่างมันเถอะ
"ทับทิม วันนี้ไปงานเปิดตัวพ่อพี่ที่พรรคเพื่อประชาชนด้วยกันนะ แต่งตัวให้เสร็จเดี๋ยวพี่มารับ"
"ค่ะ เดี๋ยวทิมช่วยนะคะ"
ฉันเดินไปช่วยพี่เหมใส่เสื้อสูท แล้วหยิบกระเป๋าเดินตามไปส่งเขาขึ้นรถไปทำงาน งานเลี้ยงคืนนี้น่ะฉันรู้แล้วล่ะ คุณแม่โทรมาบอกว่าคุณพ่อสั่งให้ไปกับพี่เหม พี่เหมเองก็คงจะโดนบังคับไม่ต่างจากฉันหรอก
"ขับรถดีๆ นะคะ "
"อืม เข้าบ้านไปเถอะ"
ฉันยืนส่งพี่เหมเสร็จก็เข้ามาช่วยป้านิ่มทำงานบ้านชีวิตฉันก็วนๆ เวียนๆ แบบนี้แหละ น่าเบื่อไม่รู้จะเรียนไปทำไม ในเมื่อเรียนแล้วก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไร ฉันอยากจะทำงานให้สมกับการที่ฉันได้ร่ำเรียนมาจริง ๆ แต่สักวันฉันจะใช้ประโยชน์จากสาขาที่ฉันเรียนให้ได้ ช่วงนี้ฉันกับพี่เหมคุยกันดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนนะ เพราะฉันบอกเขาว่าฉันไม่เคยคิดจะทำให้เขากับคุณเตย มีปัญหากัน ฉันจะไม่มีวันรักเขา ซึ่งมันไม่มีทางเป็นไปได้ ฉันรักเขาฉันรู้ตัวดี แต่ฉันต้องทน ทนทำเหมือนเขาเป็นแค่พี่ชาย พี่เหมก็เลยไม่คิดที่จะพูดจาร้ายๆ กับฉันอีก
"...พี่เหมคะ ทิมรู้ว่าพี่ไม่ได้รักทิม แล้วทิมก็ไม่ได้ขอให้พี่มารัก แต่เราต้องเกลียดกันด้วยหรือคะ เรากลับมาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมไม่ได้เหรอ "
"ทิมรู้ว่าพี่โดนบังคับให้แต่งงานกับทิม ทิมเองก็เช่นกัน บอกตรงๆ ว่าทิมก็ไม่ได้อยากแต่งงานกับพี่แต่ทิมปฏิเสธพ่อไม่ได้"
"ทำไม ? ทำไมทิมถึงไม่อยากแต่งงานกับพี่ ทิมมีคนรักแล้วหรือ"
"ค่ะ ทิมมีคนที่ทิมรักอยู่แล้ว แต่ทิมไม่ขอบอกนะคะว่าใคร ทิมไม่อยากให้เราอยู่กันแบบอึดอัด เพราะนี้ก็เหลือเวลาไม่ถึงปีแล้ว ถ้าหย่ากันรับรองว่าทิมจะหายไปจากชีวิตพี่เลย"
"พี่....พี่...โอเคเรากลับมาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมก็ได้ พี่ตกลง "
ณ งานเลี้ยง
"ทิมเกาะแขนพี่ไว้นะ"
"ค่ะ"
ฉันเข้ามาในงานเลี้ยงที่พรรค น่าเบื่อ มันมีแต่คำว่าน่าเบื่อเต็มหัวฉันไปหมด ฉันมางานแบบนี้ตั่งแต่เด็กๆ แล้วล่ะ
"สวยจังเลยลูกทับทิม"
"สวัสดีค่ะคุณแม่ คุณพ่อ"
"วันนี้น่ารักมากตาเหม รู้จักควงน้องออกงานซะบ้าง"
"ครับ ผมจะพาน้องออกบ่อยๆ ครับ"
"จริงเหรอตาเหม นี้เราตาสว่างแล้วใช่ไหม พ่อดีใจจริงๆ และแล้วก็รู้สักทีอันไหนคือเพชรแท้ อันไหนคือหินโสโครก"
เหมราชไม่ได้ตอบอะไรบิดาออกไป เพียงแค่นึกสงสัย ทำไมคุณพ่อถึงได้พูดเช่นนั้น งานเลี้ยงเปิดตัวเหมทัตน์ จัดอย่างยิ่งใหญ่ นักข่าวหลายสำนักถูกเชิญมางานนี้ แน่นอนว่า Q tv เสนอข่าวแทบจะทุกช่วงเวลาเลยเช่นกัน
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
เหมราชยกมือถือขึ้นมาดู ชายหนุ่มเลือกที่จะตัดสายทิ้ง
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
เสียงเรียกเข้าดังเข้ามาอีกครั้ง ชายหนุ่มก็เลือกตัดสายอีกเช่นเคย
"พี่เหมไม่รับสายหรือคะ ปลายสายอาจจะมีธุระสำคัญก็ได้นะคะ ถึงได้โทรมาถี่ขนาดนี้"
"งั้นทิมรอตรงนี้นะ"
"ค่ะ"
เหมราชเดินเลี่ยงออกมาคุยโทรศัพท์ด้านนอกงานเลี้ยง
"ว่าไงเตย ผมบอกแล้วไงว่าผมมางานเลี้ยงพรรค"
(ทำไมเหมไม่พาเตยไปด้วยล่ะ ทำไมต้องควงเมียแต่งออกหน้าออกตาด้วย)
"เตยจะมาได้ไง งานนี้หัวหน้าพรรคก็คือพ่อของทับทิม เราคุยกันเข้าใจแล้วไม่ใช่เหรอเตย"
(นี่เหมคงไม่ได้หลงเมียแต่งแล้วใช่ไหม )
"ผมว่าเตยพูดไม่รู้เรื่องแล้วล่ะ ผมจะวางแล้วนะ"
(เดี๋ยวค่ะเหม เตยขอโทษนะคะ คืนนี้เหมจะมาหาเตยไหมคะ เตยเครียดค่ะ น้องชายเตยขับรถไปชนคน ฝั่งโน้นเรียกมา 4 แสน เตยหมุนไม่ทันเลยค่ะ เครียดมากเลย เตยอยากกอด อยากได้กำลังใจจากเหม )
"เดี๋ยวผมโอนให้ 4 แสนใช่ไหมครับ"
(ค่ะ ขอบคุณนะคะ เตยรักเหมนะ รักที่สุดเลย )
อริสาวางสายจากเหมราช หล่อนยกยิ้มอย่างภูมิใจ หึหึ ก็หมูในอวยน่ะ เสียงข้อความแสดงยอดเงินเข้าแจ้งเตือนขึ้นมา นี้สินะเหมราชของเธอ จะให้เธอปล่อยไปได้อย่างไร
"เตยครับ ผมชักจะหึงแล้วนะ ดูคุณยิ้มซิ ผมชักไม่แน่ใจแล้วว่าตกลงคุณรักคุณเหมหรือรักผมกันแน่"
"โธ่....เตยบอกแล้วไงคะโฮม ว่าเตยน่ะรักแค่โฮม เหมน่ะก็แค่บ่อเงิน บ่อทองของเตยเท่านั้นแหละ ใครจะแทนที่พ่อหนุ่มพลังม้าของเตยได้ล่ะคะ ว่าแต่ว่าตอนนี้เรามาต่อกันอีกสักรอบดีไหมคะ เตยอยากขี่ม้าแล้วล่ะ อืมมม"
"จัดให้ครับทูนหัว"
"อ้าส์......"
อีกฝั่งหลังจากวางสายเหมราชเดินกลับเข้ามาในงานเลี้ยง ชายหนุ่มไม่ติดใจอะไร เงินเล็กน้อยเขาพร้อมจะช่วยเหลือใบเตยได้เสมอ แต่ว่าช่วงนี้ใบเตยขอเงินเขาบ่อยมากจริงๆ
"เอ้า!! ชนแก้วนะคุณเหม ไม่คิดจะลงการเมืองบ้างหรือครับ"
"ตอนนี้ยังก่อนครับ ในอนาคตก็ไม่แน่นะครับ"
ชายหนุ่มตอบแบ่งรับแบ่งสู้ ในงานเลี้ยงเหมราชดื่มเหล้าเข้าไปมากจนรู้สึกไม่ค่อยจะไหวแล้ว ชายหนุ่มมีเรื่องในหัวมากมาย ไหนจะคำพูดของพ่อ ไหนจะใบเตยที่ขอแต่เงิน และเขาอยากรู้ที่สุดใครคือชายคนรักของทับทิม
"ไหวไหมลูก ตาเหมนี้ดื่มไม่ประมาณตนเองเลย"
"อย่าว่าพี่เหมเลยค่ะคุณแม่ ทิมขับได้ค่ะ"
"ไม่เอาล่ะแม่เป็นห่วง เดี๋ยวแม่ให้คนรถขับไปส่งดีกว่า"
"งั้นก็ตามใจคุณแม่ค่ะ"
คุณแม่พี่เหมให้คนขับรถขับมาส่งเรา พี่เหมเมามากจริงๆ เขาดูหน้าเครียด ๆ หลังกลับจากคุยโทรศัพท์ แต่ฉันไม่รู้ว่าใครกันนะที่โทรมา
"เดินไหวไหมคะทิมช่วยนะ"
"หวาย พี่หวาย"
คนบอกว่าไหวเดินเซไปเซมา จนฉันต้องเข้าไปพยุงแล้วพาขึ้นไปบนห้องนอนของเขา
"ทิมเช็ดตัวให้นะคะ "
ปรีดาภรณ์จัดการถอดเสื้อเหมราชและเริ่มเช็ดตัว หญิงสาวไล้มือเช็ดตามคอไล่ลงมาถึงหน้าท้อง หญิงสาวหน้าแดงใจสั่นไปหมด ก็จะไม่ให้สั่นได้ยังไงเธอไม่เคยเห็นร่างกายของสามีแบบนี้มาก่อน
"ว๊าายย...พี่เหมค่ะอย่าค่ะ"
เหมราชที่เมาไม่ค่อยได้สติดึงภรรยาลงมากอด เขาพลิกตัวขึ้นมาคล่อมหญิงสาวไว้แล้วเริ่มจูบไซร้ลงที่ปาก ซอกคอ เสื้อผ้าหญิงสาวหลุดออกด้วยน้ำมือของชายหนุ่ม
"อ่ะ...อย่าค่ะ...พี่เหมนี่ทิมนะ...โอ๊ยย!!!! เอาออกไปทิมเจ็บ"
"ซี๊ดๆๆๆ ทำไมรัดผมแน่นจังเตย"
"ฮือๆๆๆ ทิมไม่ใช่คุณเตย"
ตั่บบ
เหมราชสอดใส่ตัวตนของตนเองเข้าไปในช่องแคบของหญิงสาวก็จะกระแทกกระทั้นลง อย่างต้องการ
หญิงสาวนอนนิ่งน้ำตาไหล ปล่อยให้ชายหนุ่มกระทำบนร่างกายตนเอง อย่างไร้หนทางขัดขืน เจ็บที่ช่องรักเพราะหญิงสาวไม่เคยมีใครมาก่อน การเล้าโลมที่ไม่มากพอทำให้ช่องรักของหญิงฉีกขาด นั่นว่าเจ็บแล้ว แต่ยังไม่เท่ากับหัวใจของเธอที่เจ็บกว่า เพียงแค่เขาคิดว่าเธอเป็น อริสา คนรักของเขา นั่นเอง
"สักวันทิมจะเลิกรักพี่ให้ได้ทิมสาบาน"
ความเมาเป็นเหตุสังเกตได้
ขอคนละเม้นนะคะ
รักนะ
- Writer
