บทที่ 12
846 Words
ก๊อก ก๊อก
"ว่าไงคะคุณหมอ" สุพัตราเคาะประตูห้องทั้งที่ประตูไม่ได้ปิดไว้เลย แต่แค่ส่งสัญญาณให้คนที่นั่งอยู่โต๊ะทำงานมองดูว่ามีคนเข้ามา
"ว่างหรือไงครับ ถึงได้สละเวลามาหาผมได้เนี่ย"
"คุณหมอก็พูดไป จำไม่ได้เหรอคะถึงเวลานัดของเราแล้ว"
ชายหนุ่มรีบมองไปดูประตูห้อง มันยังคงเปิดอยู่ เขาก็เลยลุกเดินไปที่ประตู แต่ก่อนจะปิดมันไว้ เซอร์เวย์ได้สั่งพยาบาลที่อยู่หน้าห้องไม่ให้ใครเข้ามากวน
"ผมยังไม่มีเวลาเลย ช่วงนี้งานรัดตัวไปหมด"
"งานรัดตัวหรือว่าอะไรรัดตัวกันแน่คะ ก่อนที่จะมาหาคุณฉันขึ้นไปบนห้องมาแล้ว"
"ไม่มีอะไรหรอก"
"หมายความว่ายังไงคะ"
"มันเป็นเหตุสุดวิสัยนิดหน่อย"
"แต่เธอก็สวยดีนะ คุณไม่มีอะไรเลยเหรอ"
"ไม่มี"
"ชุดที่เธอใส่ไม่ยั่วสายตาคุณเลยเหรอ" เรามารู้จักสุพัตรากันบ้าง แพทย์หญิงสุพัตราเป็นแพทย์ประจำโรงพยาบาลที่นี่ และสุพัตราก็เป็นแพทย์เกี่ยวกับด้านจิตเวช
ชายหนุ่มตอบไปโดยการส่ายหน้า เขามีนัดคุยกับสุพัตราทุกเดือน และเวลาคุยกันสุพัตราจะมาหาเซอร์เวย์ที่ห้องทำงานชั้นบน เพราะสิ่งที่ทั้งสองคุยกันมันเป็นความลับขั้นสูงสุดของนายแพทย์เซอร์เวย์ เขาจะให้ใครล่วงรู้เรื่องนี้ไม่ได้ ถ้าไม่งั้นต้องมีผลกับงานที่เขากำลังทำอยู่แน่อาจจะถูกยกเลิกใบอนุญาตประกอบโรคศิลปะ ซึ่งสำคัญมากในการประกอบอาชีพแพทย์
"คุณต้องลองเปิดใจ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณให้ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาอยู่ในห้องทำไม และทำไมเธออยู่ในสภาพนั้น แต่ฉันคิดว่าถ้าคุณลองเปิดใจ อาจจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมก็ได้"
"ให้ผมเปิดใจกับผู้หญิงคนนั้นน่ะนะ" เซอร์เวย์ส่ายหน้าเล็กน้อย ขนาดเธอนอนแก้ผ้าอยู่ข้างๆ เขายังไม่มีอารมณ์เลย
"ฉันก็บอกให้คุณเปิดใจอยู่นี่ไง คุณต้องสะกดจิตตัวเองว่าเธอเป็นแฟนที่รักกันมาก"
"เราอย่าเพิ่งพูดเรื่องนั้นกันเลย"
"คุณหมอเซอร์เวย์คะ อาการที่คุณเป็นอยู่ในทุกวันนี้ ถ้าเรารีบเร่งรักษามันหายขาดได้แน่ แค่คุณเปิดใจรับผู้หญิงสักคนเข้ามา ฉันดูแล้วเธอคนนั้นคงจะพร้อมเรื่องอย่างว่า"
"แต่ผมไม่พร้อม"
"ฉันจะพูดยังไงกับคุณดีล่ะ คุณอย่าลืมสิว่าคุณเป็นหมอผ่าตัดอันดับหนึ่งของโรงพยาบาล ไม่สิ อาจจะเป็นระดับประเทศก็ได้ คุณติดอยู่แค่เรื่องเดียว ถ้าคนภายนอกรู้ว่าคุณมีอาการ.... เราจะไม่พูดเรื่องนี้กันอีก ถ้าคุณอยากให้ฉันช่วยรักษา คุณต้องทำตามสิ่งที่ฉันกำลังรักษาคุณอยู่สิคะ" ไม่ใช่สุพัตราไม่เคยลองกับตัวเอง ยั่วเขาก็ยั่วแล้ว แต่สิ่งที่ได้คืนมากลับถูกผลักให้ออกห่าง
และสุพัตราเคยรักษาเซอร์เวย์โดยการให้มองผู้ชาย ในเมื่อเขาไม่สนใจผู้หญิง เขาอาจจะเป็นประเภทรักร่วมเพศก็ได้ แต่พอเซอร์เวย์ถูกสะกดจิตให้อยู่กับผู้ชาย มันก็ไม่ได้ผลอีกอยู่ดี
ในสมัยก่อนไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยสนใจผู้หญิง เขาเคยมีแฟนมาแล้วด้วย ..ตั้งแต่เห็นสรีระผู้หญิงในหลายๆ คน ไม่ได้เห็นแค่ภายนอกเห็นเข้าไปถึงตับไตไส้พุง หรือทุกสัดส่วนของผู้หญิง ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา นายแพทย์เซอร์เวย์ก็ไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงอีกเลย จนต้องได้ทำการรักษา
เซอร์เวย์เงียบไปครู่หนึ่ง เพราะถูกสุพัตราสะกดจิตในขณะที่พูด ชายหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อคิดว่ามือเรียวของผู้หญิงคนนั้นกำลังสัมผัสเรือนร่างตัวเอง ในจินตนาการเขากำลังพาเธอไปที่เตียง แล้ววางร่างของเธอที่ไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าเหมือนตอนที่เขาอุ้มออกมาจากห้องน้ำลงไปที่เตียงเบาๆ
ชายหนุ่มโน้มตัวลงไปใกล้ กำลังจะพรมจูบ แต่ภาพในห้องผ่าตัดก็แทรกซ้อนเข้ามาจนเขาต้องออกจากภวังค์การสะกดจิต
"ทำไมคุณไม่ต่อล่ะคะ"
"มันไม่ได้จริงๆ"
"เอาเป็นว่า ถ้าในจินตนาการไม่ได้ คุณก็เล่นจริงไปเลย พรุ่งนี้ฉันจะมาตรวจดูอาการคุณอีกทีหนึ่ง"
"เดี๋ยวก่อนนะสุ" เซอร์เวย์รีบเดินตามสุพัตรามาที่ประตู
"ไม่รู้ล่ะ ยังไงพรุ่งนี้คุณต้อง เอาคำตอบมาให้ฉันให้ได้ ถ้าไม่งั้นฉันจะส่งคุณไปให้อาจารย์หมอรักษาเองแล้วนะ" ว่าแล้วสุพัตราก็เปิดประตูเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้เซอร์เวย์ได้แต่มองตาม
"คืนนี้เหรอ กับเธอคนนั้นเนี่ยนะ"
- Writer
