Sabahın erken saatlerinde gözlerimi açtığımda, Hasan'ın yanında derin bir huzur hissettim. Gözlerimi kısarak yüzüne baktım; bu sessiz adamın ifadesinde, çocukluğumdan beri özlediğim bir güven bulmuştum. Onunla geçirdiğimiz her an, benim için beklenmedik bir şekilde anlam kazanıyordu. Bir süre gözlerimi ondan ayıramadım. Kalbimde ona olan güvenle birlikte, ona dair daha fazla şey öğrenme isteği büyüyordu.
Sessizce kalktım, Hasan uyanmasın diye yavaş hareket ettim. Giyinip mutfağa yöneldim. Hasan'ın annesi Saadet Hanım, her zamanki gibi erkenden kalkmıştı ve mutfakta kahvaltıyı hazırlıyordu. Beni görünce yüzünde biraz gergin bir ifade belirdi ama bunu hemen bastırıp hafifçe gülümsedi.
"Günaydın kızım, erken kalkmışsın," dedi.
Saadet Hanım, Hasan'la evlenmemin ilk günlerinden beri bana kar
