จางหลงถลาเข้าไปยังเกี้ยว แหวกเหล่าทหารและหมอหลวงเข้าไปอย่างรีบร้อน ซ้อนร่างบางมาอุ้มไว้ก่อนจะหันหลังกลับเข้าไปในตำหนัก จิวซัวลอบมองจากข้างกำแพง ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ร่างบางถูกวางลงบนแท่นนอนในตำหนักใหญ่ หมอหลวงทั้งหมดในวังหลวงห้อมล้อมซินเฟย จางหลงนั่งมองใบหน้าซีดเซียวด้วยความรู้สึกผิดอย่างที่สุด
“นางเป็นอย่างไรบ้าง”หมอหลวงประสานมือตรงหน้า
“ฝ่าบาท นางบอบช้ำจากการเสียเลือด เกล้ากระหม่อมไม่แน่ใจอาจจะเป็นเพราะนางเพิ่งจะแท้งลูกมาก่อน ตอนนี้ร่างกายอ่อนเพลียอีกทั้งยังโดนลูกดอก จึงไม่แน่ว่าจะฟื้นคืนมาได้”จางหลง ทรุดกายลงบนเก้าอี้
“สั่งการออกไป หาหมอที่ดีที่สุดทั้งในแคว้นและนอกแคว้นระดมกันมารักษานางให้เร็วที่สุดจะต้องให้นางฟื้นให้ได้”หมอหลวงประสานมือ ถอยออกไป
จางหลงเดินไปนั่งบนแท่นนอน นางกำนัลออกจากห้องไปหลังจากจัดการ ทำความสะอาดแผลที่โดนลูกดอกใช้ผ้าดิบสีขาวพันรอบอกเลือดสีแดงไหลซึมออกมาจากบาด
