ดูเหมือนวันนี้จะไม่ได้เปิดเวทีเหมือนที่ประกาศไว้ มีผู้ตั้งใจมาชมอยู่ห้าหกคนยืนมุงอยู่หน้าห้องพักข้างเวที เสียงทะเลาะของคนสองคนดังออกมาผมรู้ทันทีว่าเป็นเสียงของนายปีศาจกับน้ำมนต์ที่ส่งเสียงราวกับกำลังทำพิธีสวดไล่ผีกันอยู่
พอกลุ่มคนมุงหันมาเจอหน้าผมเข้าทุกคนก็ยิงสายตาไม่เป็นมิตรให้ผมในทันที บางคนกัดฟันราวกับอยากจะฉีกเนื้อผมมากินกันเลยทีเดียว ผมขนลุกซู่ขึ้นมาทันที
พี่เวียร์ยืนอยู่หน้าประตูพอเห็นผมก็พูดขึ้นมา "ไอ้แดนมาแล้ว ก็ถามมันตรง ๆ เลยสิ"
ผมเดินกะเผลกเข้าไปในห้องอย่างช้า แต่รู้สึกจะไม่เร็วทันใจนายปีศาจ เขาจึงสาวเท้าเข้ามาดึงคอเสื้อผมลงนั่งบนเก้าอี้เหล็กตัวเดิมที่ผมเคยนั่ง
"โอ๊ย..." ผมร้องออกมาตอนที่ก้นกระทบกับเก้าอี้อย่างแรง ผมชักจะเกลียดไอ้เก้าอี้เหล็กตัวนี้แล้วสิเพราะพอผมนั่งลงบนเก้าอี้ตัวนี้ทีไรผมจะรู้สึกเหมือนกำลังถูกสอบสวนทุกที
"เกิดอะไรขึ้น" ผมถามอย่างซื่อ ๆ
"ชมรมถูกปิด อาจ
