กำลังเหงา อย่าเข้ามา! I'm horny, don't bug me!

'Neighborhood youngsters were rounded up to clean the street.'  พรินซ์ ปรีญาศาสตร์เขียนประโยคการบ้านภาษาอังกฤษลงบนกระดานก่อนจะขว้างปากกามาร์คเกอร์ลงช่องใส่ปากกาเสียงดังจนอาจารย์พิสมัยปรายหางตาค้อน "เอาล่ะ พวกเราลองมาวิจารณ์กันสิว่าประโยคนี้มีอะไรผิด" เสียงอาจารย์พิสมัยประกาศจงใจเล่นงานชายหนุ่มหน้าคม หางคิ้วเข้มยาวตัดกับผิวสีขาวและริมฝีปากสีชมพูสดสวยยิ่งกว่าริมฝีปากของผู้หญิงที่ใช้ลิปกลอสทาปากเสียอีก ทุกคนในคณะต่างเรียกหนุ่มคนนี้ว่า'พรินซ์ปีศาจเพราะขึ้นชื่อลือชาในเรื่องปากหมาและพฤติกรรมชอบแหกกฎของมหาวิทยาลัย ด้วยการเปิดไฟท์คลับในชมรมมวยไทย โดยที่ไม่มีใครกล้าปริปากฟ้องอธิการบดี เพราะรุ่นพี่คนล่าสุดที่นำเรื่องชมรมลับนี้ไปฟ้องคณบดี มีข่าวลือว่าถูกพรินซ์ท้าชกให้ต่อสู้กับเขาจนปากแหก ซี่โครงหักไปสี่ซีก จนต้องพักการเรียนจากมหาวิทยาลัยไป ตอนนี้ก็ยังไม่มีข่าวคราวว่ารุ่นพี่คนนั้นจะกลับมาเข้าเรียนได้แล้วหรือยัง ดังนั้นเมื่ออาจารย์สั่งให้นักศึกษาในห้องวิจารณ์ข้อความของพรินซ์ ทุกคนจึงรีบก้มหัวเก็บตัวไม่ใช่แค่เพราะไม่มีใครอยากหาเรื่องใส่ตัวหรอกนะ แต่เพราะไม่มีใครมีความรู้ในภาษาที่สองมากพอที่จะแย้งเขาอีกด้วยเพราะชายหนุ่มเรียนอยู่ที่อเมริกามาเกือบสี่ปี เพราะฉะนั้นถึงภาษาอังกฤษของเขาจะไม่เพอร์เฟกต์ แต่ก็ยังดีกว่านักเรียนหลายคนในห้อง และเมื่ออาจารย์พิสมัยเห็นว่าไม่มีใครกล้าแย้งเขา อาจารย์จึงลงฝีปากวิจารณ์เสียเอง "ไม่ควรจะใช้คำว่า Youngsters คำนี้มันใช้เรียกพวกนักเลงหัวไม้ ไม่ควรใช้เรียกเด็กวัยรุ่นธรรมดา ๆ ทั่วไป" อาจารย์ไม่พูดเปล่าแต่ยกปากกาสีแดงขึ้นกากบาทคำภาษาอังกฤษของเขา ราวกับท่านต้องการจะตอกย้ำความผิดให้ชายหนุ่มลดความผยองของตัวเองลง "คำว่า Youngsters ก็สามารถใช้กับเด็กที่ไม่ใช่นักเลงหัวไม้ได้" พรินซ์ตวาดเสียงดังลั่นห้องทำเอานักเรียนในห้องสะดุ้งเฮือก แล้วก็ตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน เอาแล้วไง!!! ผมกัดปากกาตัวเอง ไม่มีครั้งไหนที่นายพรินซ์คนนี้จะหยุดปากตัวเองได้  ลองถ้าเขาได้ขึ้นเสียงออกมาแล้วก็รับประกันเลยว่า อาจารย์พิสมัยกับนายคนนี้เป็นได้เถียงกันจนจบคาบเรียนแน่นอน...ผมส่ายหัวอย่างระอาใจ ปัญหาของผมที่ต้องนั่งฟังนายพรินซ์ทะเลาะกับอาจารย์พิสมัยมีอยู่สองข้อ ข้อแรกก็คือวิชาภาษาอังกฤษเป็นวิชาที่ผมอ่อนที่สุดในขบวนวิชาทั้งหมด และผมกำลังเตรียมตัวสอบเพื่อเข้าชิงทุนเรียนต่อโทปีหน้า ผมจึงไม่อยากใช้เวลาในห้องเรียนมานั่งฟังนายปีศาจหาเรื่องอาจารย์อยู่ได้ทุกคาบถึงแม้ว่าบางครั้งนายปีศาจจะไม่ผิดก็เถอะ "ถ้าใช้เรียกวัยรุ่นอย่างนายก็คงไม่ผิดแต่ไม่มีใครเขาใช้เรียกเด็กดี ๆ ทั่วไป" อาจารย์พิสมัยด่านายพรินซ์ไปด้วยในตัวทำเอานักศึกษาในห้องครางเสียงฮือออ...ออกมาอย่างสะใจ และปัญหาที่สองก็คือทุกครั้งที่ผมนั่งมองนายพรินซ์ทะเลาะกับอาจารย์ ผมอยากจะจับเขามามัดมือมัดเท้าแล้วตีก้นงอน ๆ จนกว่าเขาหยุดปากพล่อย ๆ ได้สักที  ครับ...ผมแอบชอบนายพรินซ์มาตั้งแต่ผมได้เข้าเรียนภาษาอังกฤษกับเขาแล้ว ในขณะที่ผมเรียนคณะแพทยศาสตร์ นายพรินซ์ปีศาจเรียนอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ซึ่งวิชานี้เป็นวิชาแรกและเป็นวิชาเดียวที่ผมกับเขาต้องเรียนอยู่ห้องเดียวกัน หลังจากที่ผมได้ข่าวว่านายปีศาจเปิดไฟท์คลับ ทุกคืนวันศุกร์ ผมก็เดินไปเยี่ยม ๆ มอง ๆ ที่ตึกยิมอยู่เนือง ๆ หวังว่าจะมีใครสักคนมาดึงผมเข้าไปร่วมเป็นสมาชิกชมรมลับด้วย แต่อย่างว่าล่ะ  หนุ่มคณะแพทยศาสตร์ที่สวมแว่นตาหนาเตอะอย่างผมใครจะยอมดึงไปร่วมชมรมต่อสู้ใต้ดิน นอกเสียจากผมต้องถูกลากไปเป็นกระสอบทรายให้พวกนายพรินซ์ปีศาจซ้อมเสียเองและถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ผมก็ไม่แน่ใจว่าผมคงจะรอดตายออกมาจากชมรมใต้ดินนั้นได้ไหม X