"พวกนาย ทำให้ฉันไม่มีทางเลือก" นายแดนดินตะโกนใส่หน้าผม ในที่สุด...หลังจากที่มันนั่งนิ่งมานานจนผมเริ่มรู้สึกอึดอัดไปด้วย
ผมรู้ว่านายแว่นไม่เคยชอบน้ำมนต์ ดังนั้นการเสียสละตัวมันเองเพื่อช่วยงานของน้ำมนต์ไม่ใช่สิ่งที่มันอยากทำ ซึ่งผมว่านั่นล่ะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว ผมเองก็ไม่อยากเห็นมันไปเสี่ยงชีวิตโดยไม่จำเป็น
"ทุกคนมีทางเลือก เพียงแต่จะเป็นทางเลือกที่ดีหรือไม่เท่านั้น" ผมแสดงสีหน้าไม่แยแสกับความรู้สึกของมันทำให้นายแดนยกกำปั้นขึ้นชกหน้าผมเข้ามาทีหนึ่ง ซึ่งโดนปากผมแค่เฉี่ยว ๆ เท่านั้น ถือเป็นการปล่อยหมัดที่ห่วยมาก แต่ผมก็ไม่คาดหวังว่ามันจะทำได้ดีกว่านี้อยู่แล้ว มันไม่เคยฝึกเป็นนักสู้เหมือนพวกผมมาก่อน
"ถ้าจะชกใครก่อนก็ให้ชกให้แรงที่สุดเท่าที่จะทำได้ อย่าปล่อยให้เขามีแรงสวนกลับ" ผมเสนอบทเรียนบทแรกให้นายแว่นในขณะที่มันทำน้ำตาเม็ดใหญ่ร่วงลงบนพื้นไม่ใช่เพราะความเสียใจ แต่ด้วยความโมโห
ผมไ
