“คิดอะไรอยู่ทำไมเงียบไป”
พี่ไคโรทักฉันเมื่อเห็นว่าฉันดูเหม่อไป ก็นะจะไม่ให้เหม่อยังไง ในหัวมีแต่ความคิดฟุ้งซ่านเรื่องของพวกเราเต็มสมองไปหมด
ฉันหันมาหาพี่เขา ทำเป็นยิ้มกลบเกลื่อน กลบสิ่งที่กำลังกังวลอยู่ในใจ
“แล้วเรื่องของเรายังไงดีคะ”
“ก็ไม่ยังไง เพราะพี่ตกลงเราไปแล้ว”
ใช่ หมายถึงเรื่องสถานะคู่นอนนั่นแหละ แต่ตอนนี้คนที่ได้เปรียบคือเขา ส่วนฉันมีแต่เสียกับเสีย
“แคนเซิลดีไหม”
“ทำไม”
“ก็คาเรนคงไม่ยอมแน่ ๆ ถ้ารู้ว่าเรา…”
“เคยเอากัน…” พี่ไคโรหันมายิ้มแล้วต่อประโยคที่ฉันพูดคาเอาไว้
“ใช่คะ เคยเอ่อ…มีอะไรกัน”
“ก็ต้องปิดเป็นความลับอยู่ดีปะ หรือเราเกิดอยากจะบอกคาเรนขึ้นมา ว่าวันนั้นเราชวนพี่ไปนอนด้วย”
หึ! ฉันมองค้อนใส่เขาทันที ยังจะขุดเรื่องที่ฉันเมาแล้วพลาดชวนเขาไปนอนมาพูดอีก นึกแล้วก็น่าโมโหชะมัด
จากตอนแรกที่คิดจะเป็นฝ่ายขู่เขา กลับรู้สึกว่าตอนนี้จะโดนเขาขู่กลับแทน
“บ้าดิพี่ จะให้ฉันบ
