เด็กป๋า -01- เจอกันครั้งแรก
1247 Words
@คฤหาสน์ลัวร์
เด็กสาววัยสิบเจ็ดเดินตามหลังผู้เป็นพ่อเข้าไปในคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่รอบนอกมีการ์ดร่างบึกบึนกำยำเฝ้าอยู่เต็มไปหมด
"ลัวร์" พ่อของหนูดีพูดขึ้นเบาๆ เมื่อพาเธอมาถึงยังห้องทำงานกว้างๆ และมีผู้ชายคนนึงนั่งอยู่บนเก้าอี้ทำงานแต่หันหลังให้กับทั้งสอง
"มาแล้วเหรอ?" เสียงอันทรงพลังดังขึ้น ก่อนที่เจ้าของเสียงจะหมุนตัวกลับมา ทำให้หนูดีได้เจอหน้ากับคนที่เธอจะต้องมาอยู่ด้วย สายตาคมกริบราวกับเจ้าป่ากำลังจ้องมองเธอ ก่อนที่สายตานั้นจะหันไปสนใจคนข้างๆ เธอแทน
"สวัสดีป๋าลัวร์สิลูก"
"สวัสดีค่ะ" เด็กสาวยกมือไหว้คนตรงหน้าตามคำพูดของผู้เป็นพ่อ ก่อนจะเบี่ยงหน้าหนีไปเพราะไม่ค่อยเต็มใจเท่าไรที่จะต้องมาอยู่ที่นี่
"นี่ลูกสาวของฉันชื่อว่าหนูดี ฉันอยากจะฝากให้นายคอยดูแลให้หน่อย"
"หนูดีต้องอยู่กับคุณลุงหน้าแปลกคนนี้จริงๆ เหรอพ่อ?" เด็กสาวหันไปถามผู้เป็นพ่อที่ยืนอยู่ข้างๆ ก่อนที่จะถูกผู้เป็นพ่อรีบเอามือปิดปาก
"อย่าพูด!"
"???"
"ฉันต้องขอโทษด้วยนะที่ลูกสาวพูดอะไรไม่ดีใส่ เธอยังเด็กไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรหรอก"
"ไม่เป็นไรฉันไม่ถือสาเด็กอมมือ"
"นี่ลุง!"
"หนูดี..." ผู้เป็นพ่อปรามลูกสาวเสียงเข้ม หนูดีและพ่อก็มีนิสัยไม่ต่างกัน เธอไม่ยอมใครและก็ไม่ชอบให้ใครมารังแกฝ่ายเดียวด้วย
"ฉันตกลงที่จะรับเลี้ยงเด็กคนนี้"
"ขอบคุณมากๆ นะ"
"...." เด็กสาวยืนหน้าบึ้งตึงเพราะไม่ชอบไม่ถูกชะตากับคนตรงหน้าเอาซะเลย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะถูกผู้เป็นพ่อควบคุมอยู่
"ออกมาคุยกับพ่อหน่อยนะ"
"...."
หนูดีเดินตามพ่อของเธอออกมาที่ด้านนอก
"หนูดีลูก"
"...."
"พ่อรู้ว่าเราไม่อยากอยู่ที่นี่ แต่มันเป็นทางเดียวที่จะทำให้หนูได้เรียนต่อได้มีชีวิตที่ดี มีอนาคตที่ดีกว่าอยู่กับพ่อ"
"แล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใครคะ เขาจะสามารถทำให้หนูดีมีชีวิตที่ดีได้ยังไงเขาไม่ใช่พ่อสักหน่อย"
"เขาคือคนที่จะสามารถดูแลเราได้ยังไงล่ะ"
"...." เธอยืนทำหน้าบึ้งตึงแสดงอาการออกไปให้ผู้เป็นพ่อเห็นว่าเธอไม่ปลื้มถ้าจะอยู่ที่บ้านหลังนี้กับผู้ชายคนนี้
"หนูดีลูก.."
"แล้วพ่อจะไปไหน พ่อจะไม่กลับมาหาหนูดีแล้วเหรอ ทำไมพ่อต้องไปด้วยล่ะเราอยู่ด้วยกันไม่ได้เหรอ หนูดีไม่เรียนต่อก็ได้หนูดีออกไปทำงานช่วยพ่อก็ได้ ขอแค่พ่ออยู่กับหนูดี"
"ไม่ได้ลูกพ่อทำอย่างนั้นไม่ได้ หนูสัญญากับพ่อนะว่าหนูจะอยู่ที่นี่เป็นเด็กดี พ่อจะภูมิใจมากเลย"
"...." เธอยืนนิ่งไม่ได้ตอบอะไร และก็ไม่ตกลงด้วย
"หนูดีลูก..."
"แต่หนูดีไม่อยากให้พ่อไป อยากให้พ่ออยู่กับหนูดีมากกว่า"
"พ่อสัญญาว่าพ่อจะกลับมาหา แต่หนูดีอยู่ที่นี่ก็ต้องตั้งใจเรียนนะลูก"
"...."
"ป๋าลัวร์เขาสามารถดูแลหนูดีได้ สามารถส่งหนูดีให้เรียนจบสูงๆ ได้แต่พ่อไม่สามารถทำได้"
"เขาเป็นใคร แล้วทำไมพ่อถึงไว้ใจให้เขาดูแลหนูดีขนาดนั้น"
"เอาเป็นว่าพ่อไว้ใจก็แล้วกัน เชื่อใจพ่อนะ อยู่ที่นี่ตั้งใจเรียน เรียนให้จบจะได้มีงานดีๆทำนะลูก"
"ก็ได้ค่ะ"
"อีกอย่างอย่าแผลงฤทธิ์ให้ป๋าลัวร์ต้องปวดหัวล่ะ"
"...."
หนูดีทำหน้าบึ้งใส่ผู้เป็นพ่ออีกครั้งเมื่อถูกผู้เป็นพ่อกำชับเอาไว้อย่างจริงจัง เพราะผู้เป็นพ่อรู้ดีว่าเธอจะต้องแผลงฤทธิ์ใส่จนเกิดความวุ่นวายในบ้านแน่นอน
"พ่อไปนะ"
"ไม่เอา ให้หนูดีไปด้วยคนนะ หนูดีสัญญาว่าจะไม่ดื้อไม่ซนไม่ทำให้พ่อต้องปวดหัวเลย หนูดีไม่อยากอยู่ที่นี่หนูดีอยากอยู่กับพ่อ" เธอเข้าไปกอดแขนออดอ้อนผู้เป็นพ่อ เพราะไม่อยากอยู่ที่คฤหาสน์หลังนี้ มันไม่ชินเอาซะเลยที่เธอจะต้องมาอยู่ที่บ้านหลังใหญ่ๆ แบบนี้
"ไม่ได้นะลูกพ่อต้องไปแล้ว ดูแลรักษาตัวเองให้ดี พ่อรักหนูนะหนูดีดวงใจของพ่อ"
"...." เด็กสาวยืนมองดูผู้เป็นพ่อเดินออกไปโดยที่เธอไม่สามารถทำอะไรได้เลย ถึงจะไม่อยากให้พ่อของเธอไปมากแค่ไหนแต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากยืนดูเฉยๆ
"คุณหนูคะเดี๋ยวป้าพาไปดูห้องนอนนะคะ"
"...." หนูดีหันหลังกลับไปมองที่ต้นเสียง และก็พบกับแม่บ้านสามคนยืนอยู่ด้านหลังของเธอ พร้อมกับยิ้มให้เธออย่างเป็นมิตร
"ไม่ต้องกลัวนะคะ พวกเราเป็นแม่บ้านมาคอยดูแลคุณหนูค่ะ"
"ทำไมต้องมาดูแลด้วยคะ หนูดีดูแลตัวเองได้ค่ะ" เธอตอบ
"เป็นคำสั่งของคุณลัวร์ค่ะ"
"...." เธอเงียบ ไม่ได้ตอบอะไรเมื่อได้ยินชื่อของผู้ชายคนนั้น
"เดี๋ยวป้าเอาของขึ้นไปเก็บให้นะคะ คุณหนูเองก็ขึ้นไปดูห้องนะคะ เผื่อว่าอยากจะปรับเปลี่ยนตรงไหนป้าจะได้ให้คนมาจัดการให้ค่ะ"
"...." เธอเดินตามหลังแม่บ้านขึ้นไปด้านบนชั้นสอง ก่อนจะเข้าไปในห้องห้องนึงเป็นห้องนอนที่ใหญ่มากๆ ถูกจัดระเบียบเอาไว้อย่างเรียบร้อย
"นี่เป็นห้องนอนของคุณหนูนะคะคุณหนูอยากให้ปรับเปลี่ยนตรงไหนไหม"
"ไม่ค่ะ ว่าแต่ใครเป็นคนจัดห้องนี้คะ"
"คุณลัวร์เป็นคนจัดการเองค่ะ"
"อ๋อ..."
"คุณหนูอยู่ได้ตามสบายเลยนะคะ อยากได้อะไรก็บอกกับแม่บ้านได้เลย แม่บ้านสามคนนี้เป็นแม่บ้านส่วนตัวของคนหนูค่ะ"
"แม่บ้านส่วนตัว"
"ใช่ค่ะ คอยทำความสะอาดคอยทำทุกอย่างให้คุณหนูค่ะ"
"ทำไมต้องมีแม่บ้านส่วนตัวด้วยคะ หนูดีทำอะไรเป็นอยู่นะคะไม่ได้...ทำอะไรไม่เป็นเลย"
"ทุกอย่างเป็นคำสั่งของคุณลัวร์ค่ะ พวกเราขัดคำสั่งไม่ได้ค่ะ"
"เดี๋ยวหนูดีไปคุยกับเขาเองก็ได้ค่ะ"
"อยะ อย่าเลยนะคะคุณหนู ถ้าคุณลัวร์ไม่พอใจขึ้นมาอาจจะมีปัญหาได้นะคะ คุณหนูเพิ่งจะเข้ามาอยู่ใหม่ยังต้องเรียนรู้อะไรอีกเยอะเลยค่ะ"
"แล้วทำไมเขาต้องมาบังคับอะไรด้วยล่ะคะ"
"ทำตามที่คุณลัวร์สั่งเถอะนะคะถือว่าป้าขอร้อง"
"...."
"นะคะคุณหนู ไม่อย่างนั้นพวกนี้ได้เดือดร้อนกันหมดแน่"
"เอาอย่างนั้นก็ได้ค่ะ หนูดีไม่ขัดคำสั่งก็ได้ แต่หนูดีชอบอยู่คนเดียวมากกว่า"
"ถ้าอย่างนั้นก็เชิญตามสบายนะคะ"
"ขอบคุณค่ะ"
"ถึงเวลาทานอาหารเย็นแล้วป้าจะให้แม่บ้านขึ้นมาตามนะคะ"
"หนูดีไม่หิวค่ะ หนูดีอยากอยู่คนเดียว"
"...."
"ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่ยกของขึ้นมาให้ ไม่มีอะไรแล้วล่ะค่ะ"
"ค่ะคุณหนู"
- Writer
