กว่าฉันเดินทางไปถึงที่นั่นอีกครั้ง ก็เป็นเวลาค่ำแล้ว สาเหตุที่ทำให้ฉันออกเดินทางสายถึงขนาดนี้...ก็เพราะแม่เลี้ยง ดันเกิดรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมา จึงพยายามให้ฉันโทรไปแจ้งคนที่นั่นก่อนว่ากำลังจะกลับไป
แต่เมื่อฉันโทรไป....กลับไม่มีใครรับสาย
ฉันเคยโทรกลับไปที่นั่นครั้งหนึ่ง แต่ก็ไม่มีใครรับสาย...เหมือนครั้งนี้ไม่มีผิด ความไม่ชอบมาพากลที่เกิดขึ้นทำให้แม่เลี้ยงยิ่งรู้สึกวางใจไม่ได้ พยายามรั้งไว้ไม่ให้ไป แต่พอเห็นฉันดึงดันว่าจะไปให้ได้ เธอก็รู้ว่าเปล่าประโยชน์ที่จะห้าม จึงกำชับว่า...
“ถ้าแกไปถึงที่นั่น แล้วเห็นทีท่าไม่ดี ให้รีบนั่งรถกลับมาเลยนะ”
...
พระจันทร์บนท้องฟ้า...ถูกกลืนหายไปกับเมฆสีเงินยามค่ำคืน
ฉันกำลังยืนโบกรถอยู่ริมถนนใหญ่ เพื่อจะหารถเข้าไปในคฤหาสน์ ไม่มีรถคันไหนยอมจอด รออยู่นานทีเดียวกว่ารถขนคนงา
