รถแล่นเข้าไปตามทางที่คดเคี้ยวซึ่งเป็นหนทางไปสู่บ้านกลางไร่ของฉัน ทางดินที่แตกระแหงเป็นหลุมบ่อ รายล้อมด้วยสวนที่แห้งแล้ง ใบไม้กรอบร่วงลงจากต้น ต้นผลไม้ที่ลูกของมันดูไม่เคยอิ่มน้ำ อา... ฉันเห็นแววตาที่แสดงถึงความประหลาดใจของเทวสิทธิ์
“นี่คือไร่ของคุณเหรอครับ”
“ค่ะ” ฉันตอบอย่างไม่อาย จะอายอะไร ก็นี่คือสวนของฉัน สวนที่แล้งอย่างนี้แหละ... เป็นเหตุให้ฉันต้องระหกระเหินออกหางานพิเศษทำตั้งแต่อายุ 14 ปี
สวนผลไม้ที่กำลังจะตายลงทุกที...
“ระบบชลประทานที่นี่ ทำกันยังไงครับ”
“ฝนก็ตกดีตามฤดูกาลนะคะ แต่ทำไมไม่รู้ ดินมันแล้งมาก เหมือนมันปลูกพืชมานานมากจนแร่ธาตุถูกดูดซึมไปหมด ดินไม่ค่อยดี พืชผลก็ไม่งอกงามตามไปด้วยน่ะค่ะ”
“ทำไมคุณไม่หาพืชที่ทนแล้งมาปลูกล่ะครับ”
“ไร่บ้านฉันขึ้นชื่อว่าเป็นสวนแอปเปิ้ลน่ะค่ะ ก็เลยต้องปลูกแอปเปิ้ลตลอดไป” ฉันก้มหน้าลง...วันวานในอดีตผุดขึ้น ฉันจำได้ว่าเ
