เขายืนอยู่ตรงนั้น...
เจอแล้ว!
เมื่อพบเป้าหมาย ฉันรีบย่ำเท้าผ่านต้นหญ้าเขียวขจี ปลูกขึ้นอยู่เต็มสวนข้างโรงแรม ตรงเข้าหาชายหนุ่มซึ่งกำลังสำรวจต้นหลิวที่ตั้งอยู่กลางสวนอย่างสนอกสนใจ
“คุณเทวสิทธิ์คะ”
“ว่าไงคุณพริมา” เขาเงยหน้ามองฉัน...
“ดิฉันคงทำงานเป็นผู้ช่วยคุณไม่ได้หรอกนะคะ”
แม้ฉันจะพูดไปแบบนั้น แต่สีหน้าของเทวสิทธิ์ไม่มีวี่แววความแปลกใจเลยแม้แต่น้อย
“ทำไมล่ะครับ” ถามกลับเสียงเรียบๆ
“ฉันคิดว่าตัวเองคงไม่เหมาะสำหรับการทำงานนี้ค่ะ” ตอนแรกฉันกล่าวโกหกไป แต่เมื่อเห็นแววตารู้เท่าทันของเขา ก็เปลี่ยนใจบอกความจริงในที่สุด
“อันที่จริง ฉันรู้สึกแปลกๆกับงานที่คุณเสนอให้น่ะค่ะ คือ... ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมคุณถึงเลือกฉัน มันดูไม่ชอบม
