เธอใช้ผ้าชุบน้ำที่ป้าสาเตรียมไว้ให้ค่อยๆ เช็ดทำความสะอาดคราบสกปรก ผืนผ้าเปียกน้ำผ่านไปตรงไหน เธอก็สะดุ้งสะเทือนปวดร้าวไปทั่ว มันทั้งแสบทั้งเจ็บเหลือเกิน
ดอกแก้วร้องไห้ออกมาอีกครั้งพร้อมกับมือที่พยายามเช็ดไปทั่ว แต่พอมีเสียงคนกำลังเดินมาเธอก็รีบวางผ้าลงแล้วแต่ตัวให้เรียบร้อยก่อนจะเช็ดคราบน้ำตาทิ้ง
คนคอยดูแลเดินกลับมาพร้อมอาหารที่น่าจะช่วยบำรุงดอกแก้วได้ดีแต่ก็ต้องส่ายหน้าอ่อนๆ เพราะเพียงเธอไม่อยู่แค่ชั่วครู่หญิงสาวถึงกับร้องไห้อีกแล้วแต่ก็ไม่คิดจะทักทายให้พานจะเสียใจขึ้นอีกปล่อยให้ผ่านไปพร้อมในใจก็ภาวนาให้เวลาเยียวยาดอกแก้วให้หายดีกลับมาเป็นคนเดิม
ดอกแก้วปล่อยตัวเองจมอยู่กับเรื่องร้ายไม่นานเธอก็กลับมาเป็นคนเดิมถึงแม้รอยแผลจะยังคงอยู่มันช้ำคงต้องใช้เวลาหลายวันรักษากว่าจะหาย
"ป้าสาเดี๋ยวแก้วกลับมาทำต่อนะคะ"
ดอกแก้วหยุดเรียนสองวันเต็มๆ เพื่อพักให้หายดีและพอเธอบอกกับป้าสาว่าจะกลับไปเรียนเธ
