EP.8 ผมอยากรู้จักคุณ
1299 Words
EP.8 ผมอยากรู้จักคุณ
“ไม่มีค่ะคุณแม่ พลอยไม่อยากมีแฟน อยากอยู่กับคุณแม่แบบนี้ตลอดไป”
“เหลวไหล หนูจะอยู่กับแม่ไปตลอดไม่ได้หรอกนะ เพราะวันหนึ่งแม่ก็ต้องจากหนูไป หนูจำเป็นต้องมีคู่ชีวิตนะลูก ยังสาวยังสวยแบบนี้หนูน่าจะลองเปิดใจดูบ้าง ปิดหัวใจไว้แบบนี้เท่ากับปิดโอกาสให้ตัวเองนะรู้ไหม” เอื้องมณียื่นมือไปลูบผมบุตรสาวบุญธรรมด้วยความรัก
“ไม่ใช่ว่าพลอยไม่สนใจใครนะคะคุณแม่ แต่พลอยยังไม่เจอคนที่ถูกใจต่างหากล่ะ” เธอเดินไปกอดเอวมารดาเอาไว้อย่างออดอ้อน ผู้ชายบนเกาะก็สนิทสนมกันมาเหมือนเพื่อนเหมือนพี่ชายตั้งแต่เด็กๆ จู่ๆ พอเธอโตเป็นสาวแล้วมาจีบมาพูดคำหวาน เธอรู้สึกว่ามันแปลกๆ ส่วนนักท่องเที่ยวนั้นเธอไม่อยากมีใจให้ใครทั้งนั้น เพราะเขาเป็นคนต่างชาติต่างภาษา เธอไม่อยากเป็นดอกไม้ริมทางให้ใครเด็ดดมแล้วก็ทอดทิ้งไปอย่างไม่เห็นคุณค่า
“ดีแล้วละลูก เราเป็นผู้หญิงต้องเลือกให้ดี แต่ถ้าหนูเจอคนที่ถูกใจเมื่อไหร่ไม่ต้องห่วงแม่นะ แม่อยากให้หนูมีความสุข”
“ถ้าหนูจะรักใครสักคน เขาคนนั้นต้องรักคุณแม่อย่างที่หนูรัก และเขาต้องมาอยู่ที่นี่กับหนูค่ะ หนูจะไม่ยอมออกไปจากเกาะร้อยรักเป็นอันขาด” หญิงสาวเอ่ยขึ้นอย่างมุ่งมั่น เธอเกิดที่นี่ รักที่นี่ และจะขอตายที่เกาะร้อยรักแห่งนี้
“ลูกคนนี้นี่ขี้อ้อนเสียจริง มาเถอะ วันนี้แม่แกงปลาทูสายบัวเอาไว้ให้ เราไปกินข้าวกันดีกว่า” เอื้องมณีเดินนำหน้าบุตรสาวเข้าไปในครัว หญิงสูงวัยนิยมเข้าครัวทำอาหารด้วยตนเอง เธอมีเวลาว่างค่อนข้างมาก เพราะได้ยกกิจการรีสอร์ตให้พลอยใสจัดการดูแลแทนเธอทั้งหมด
“กินเสร็จแล้วเล่าเรื่องพี่ๆ ให้พลอยฟังอีกนะคะคุณแม่”
“เอาอีกแล้ว ชอบฟังเสียจริงเชียว” เอื้องมณียิ้มเมื่อคิดถึงบุตรชายทั้งสามคนของเธอ เธอได้มีโอกาสเห็นบุตรชายทั้งสามตามหน้าหนังสือพิมพ์บ้าง เมื่อเห็นว่าสามหนุ่มสบายดีเธอก็หมดห่วง ทว่า...
“คุณแม่ร้องไห้ทำไมคะ พลอยทำอะไรให้คุณแม่เสียใจหรือเปล่าคะ” พลอยใสตกใจเมื่อจู่ๆ มารดาก็ร้องไห้ออกมา
“ไม่มีอะไรหรอกลูก เรามากินข้าวกันเถอะ เดี๋ยวจะเย็นชืดไม่อร่อยเสียก่อน” เอื้องมณียกมือขึ้นเช็ดน้ำตา เธอนอนร้องไห้มาหลายคืน นั่นเพราะข่าวการเสียชีวิตของอดีตสามี สามีที่เธอยังรักและไม่เคยลืมตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมา และเธอจะยังรักเขาตลอดไป แม้ว่าเขาจะไม่รักเธอแล้วก็ตาม...
อากาศยามเช้าบนเกาะร้อยรักเย็นสบาย คุนไซต์สวมชุดกีฬาออกมาวิ่งจ๊อกกิ้งที่ชายหาด การออกวิ่งแบบนี้ทำให้เขาได้สังเกตและสัมผัสชีวิตผู้คนบนเกาะร้อยรักซึ่งส่วนใหญ่ทำอาชีพประมง มีเรือประมงจอดเป็นจำนวนมากทางตอนใต้ของเกาะ พื้นที่ทางใต้ส่วนใหญ่เป็นของชาวบ้าน ส่วนทางเหนือเป็นของมารดาของเขา
ไม่สิ! ตอนนี้ที่ดินทั้งหมดของมารดาเป็นของผู้หญิงเห็นแก่เงินที่ชื่อพลอยใสต่างหากเล่า!
เขาวิ่งไปเรื่อยๆ ทักทายผู้คนและหยุดดูเด็กๆ วิ่งเล่นไล่จับกันอย่างสนุกสนาน ก่อนจะวิ่งกลับมายังรีสอร์ตเอื้องมณี แล้วเขาก็ยิ้มอารมณ์ดีเมื่อเห็นเจ้าหญิงแห่งท้องทะเลกำลังเล่นโยคะอยู่บนชายหาด เสื้อยืดแนบร่างสมส่วนกับกางเกงขายาวรัดรูปสีดำเผยให้เห็นสัดส่วนชวนมอง
‘เป็นเช้าที่ดีจริงๆ’ ชายหนุ่มคิดอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะเดินเข้าไปทักทายหญิงสาว “อรุณสวัสดิ์ครับ”
หญิงสาวหยุดเล่นโยคะแล้วหันมามองเขาด้วยความแปลกใจ ก่อนจะแย้มยิ้มออกมา
“คุณนั่นเอง ตื่นเช้าจังเลยนะคะ เป็นยังไงบ้าง เมื่อคืนนอนหลับสบายไหมคะ มีอะไรขาดเหลือตรงไหนบอกฉันได้เลยนะคะ ฉันยินดีให้บริการเต็มที่เลยค่ะ” พลอยใสยิ้มกว้าง เธอพยายามเป็นกันเองกับแขกทุกคนที่เข้ามาพักที่รีสอร์ต เพื่อที่จะเข้าถึงปัญหาร้องเรียน จะได้นำไปปรับปรุงจุดที่บกพร่องต่อไป
“หลับสบายนอนฝันดีเลยครับ ว่าแต่พนักงานที่นี่ใส่ใจแขกจังเลยนะครับ แบบนี้สงสัยว่าคุณจะได้เป็นพนักงานดีเด่นแน่ๆ”
“เราทุกคนรักที่นี่เหมือนบ้านตัวเองค่ะ” พลอยใสปล่อยให้เขาเข้าใจว่าเธอคือพนักงานของรีสอร์ตเอื้องมณีคนหนึ่งอย่างที่แขกคนอื่นๆ เข้าใจ นั่นเพราะเธอยังสาวและค่อนข้างเด็ก ทุกคนจึงเข้าใจว่าเธอเป็นพนักงานต้อนรับ ซึ่งนั่นเป็นข้อดี เธอจะได้เข้าถึงแขกได้โดยง่าย แขกกล้าที่จะเปิดใจและตำหนิโดยไม่ต้องเกรงใจ
“เพราะมีพนักงานน่ารักแบบนี้รีสอร์ตถึงน่าอยู่มาก”
“อะ เอ่อ...ขอบคุณค่ะ” พลอยใสหน้าแดงก่ำขึ้นมาเสียดื้อๆ เมื่อถูกชมว่าน่ารัก อันที่จริงเธอถูกชมว่าสวยและน่ารักมาโดยตลอด แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่เธอรู้สึกเขินอายและประหม่าได้เท่าครั้งนี้เลย อาจเพราะดวงตาสีสนิมของเขาทอดมองเธออย่างหวานซึ้งโดยไม่ละสายตาก็เป็นได้ ที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะ
“คุณออกมาเล่นโยคะที่ชายหาดทุกเช้าเลยเหรอครับ” คุนไซต์ชวนคุย เมื่อเห็นใบหน้าเขินอายเต็มไปด้วยเลือดฝาดของหญิงสาว หัวใจด้านชาของชายหนุ่มก็พองโตขึ้นมาจนคับอก ด้วยไม่คิดว่าจะถูกใจผู้หญิงคนไหนทั้งที่เขาเป็นหนุ่มใหญ่วัยสามสิบเจ็ดปี ที่วางแผนเอาไว้ว่าเขาจะไม่คบกับผู้หญิงคนไหนจริงจัง เพราะไม่ชอบการผูกมัดและการแต่งงาน
“เกือบทุกเช้าค่ะ ปกติแล้วจะมีครูมาสอนเล่นโยคะอาทิตย์ละสามครั้งค่ะ เป็นบริการฟรีให้แก่แขกที่มาพักรีสอร์ตได้ออกกำลังกายท่ามกลางธรรมชาติ โดยครูสอนโยคะจะดูแลอย่างใกล้ชิดค่ะ” หญิงสาวอธิบายเสียงใส เพราะโครงการนี้เธอเป็นคนจัดทำขึ้นมาเอง ซึ่งนักท่องเที่ยวสาวๆ ค่อนข้างชอบมากทีเดียว
“เรายังมีบริการนวดแผนไทย และอบซาวน่าด้วยนะคะ” หญิงสาวเสนอบริการของทางรีสอร์ตให้ชายหนุ่มได้เลือกใช้บริการ
“ผมสนใจนวดแผนไทย เอาไว้ช่วงบ่ายผมจะขอใช้บริการ”
“ด้วยความยินดีเลยค่ะ ทางรีสอร์ตยินดีให้บริการค่ะ” หญิงสาวยิ้มจนแก้มปริ แล้วก็ต้องค่อยๆ หุบยิ้มเมื่อเห็นสายตาวาววับของอีกฝ่าย ทำให้เธอรู้ตัวว่าตัวเองเผลอยิ้มมากเกินไป
“ฉันขอตัวนะคะ”
“เดี๋ยวสิครับ นี่ผมมารบกวนการเล่นโยคะของคุณหรือเปล่า คุณเล่นต่อเถอะครับ เดี๋ยวผมเป็นฝ่ายไปเอง”
“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะ ฉันเล่นเสร็จแล้ว และได้เวลาที่จะต้องกลับเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดทำงานค่ะ” หญิงสาวรีบอธิบายด้วยไม่อยากให้เขาเข้าใจว่าเธอรังเกียจเขา เธอเชื่อว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนในโลกกล้าปฏิเสธผู้ชายที่หล่อและสมบูรณ์แบบอย่างเขาเป็นแน่ ขนาดเธอมั่นใจว่าเธอไม่อ่อนไหวกับผู้ชายคนไหนง่ายๆ หัวใจของเธอยังเต้นโครมคราม มือสั่นและรู้สึกประหม่าที่ต้องยืนคุยกับเขาเช่นนี้
- Writer
