วินาทีถัดมา ติณภพตัดสินใจหย่อนกายลงนั่งข้างๆ เด็กสาว ก่อนจะโน้มตัวเพื่อโอบกอดเธอไว้ในอ้อมอก เสียงสะอื้นเจื้อยแจ้วอยู่ที่บริเวณแผงอกกำยำดังขึ้นอีกระดับ ยิ่งเขาปลอบประโลมหญิงสาวด้วยวิธีการอ่อนโยนแบบนี้ เธอก็ยิ่งหยุดไม่ได้เข้าไปกันใหญ่
“อาติณ ฮึก...ไม่ต้องมากอดหนูเลย ออกไปเลย...” แสนดีเอ่ยประโยคเชิงปฏิเสธออกไปอย่างไม่ลังเล แม้ว่าร่างกายจะไม่ขัดขืน แต่ในใจของเธอก็ยังโกรธเคืองเขาอยู่ไม่น้อย จึงตัดสินใจที่จะพูดแบบนั้น
หากแต่ชายหนุ่มกลับไม่ฟัง ครั้นคำพูดนั้นเล็ดลอดผ่านมาถึงหู อ้อมกอดก็กระชับขึ้นอีกระดับ เขากอดเธอไว้แน่นหนาไม่ยอมปล่อยให้ดิ้นหนีออกไปได้ เดิมทีติณภพไม่ได้มีนิสัยเช่นนี้ ทว่าแสนดีกลับเป็นข้อยกเว้นเดียวที่เขาจะยอม เขาเสียใจที่ทำให้อีกฝ่ายเสียความรู้สึกซ้ำแล้วซ้ำอีก
แต่ก็พร้อมที่จะชดใช้ความผิดทั้งหมดที่ตนเป็นผู้กระทำ และจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีกเป็นอันขาด นั่นก็เพื่อแลกกับการที่แสนดี
