ติณภพถอนหายใจยาวเหยียด ก่อนจะพยายามตั้งสติ หวังให้ตนใจเย็นขึ้น อย่างน้อยการใช้อารมณ์ในแก้ปัญหาก็อาจจะไม่ใช้ทางออกที่ดีที่สุด
“อาบอกให้ออกมาเปิด ถ้าต้องให้อาพูดอีกรอบ อาจะไม่เข้าไปยุ่มย่ามในชีวิตของแสนดีอีกต่อไป” ถ้อยคำเด็ดขาดเหล่านั้น ส่งผลให้ภายในห้องมีเสียงตะกุกตะกักบางอย่างดังสวนออกมาแทบจะทันที วินาทีนั้นชายหนุ่มร่างหนาโล่งใจขึ้นมาบ้างเล็กน้อย แต่ก็ไม่อาจวางใจได้อยู่ดี
หลังจากที่ประโยคเมื่อสักครู่จบลงได้ไม่นาน ประตูที่ปิดสนิทก็พลันเปิดออกจนกระทั่งเผยให้เห็นหญิงสาวเจ้าของห้องเดินหน้าละห้อยออกมาต้อนรับผู้เป็นอา ในตอนแรกเธอไม่อยากพบหน้าหรือพูดคุยกับเขาเลยสักนิด แต่เมื่อได้ยินรูปประโยคดังกล่าวแถมบวกกับความเด็ดขาดที่ติณภพมี เธอก็ไม่กล้าที่จะท้าทายอำนาจมืดของผู้ชายคนนี้
“ทำไมเปิดช้า?” น้ำเสียงของชายผู้มีอายุมากกว่าถูกปรับระดับลงมาจนนุ่มลึก อย่างน้อยความโกรธก็พอได้บรรเทา เพราะแสนดียังฟังคำส
