“ว้าย!” คนถูกรวบตัวอย่างกะทันหันถึงกับร้องขึ้นด้วยความตกใจ ไม่เพียงแค่ท่อนแขนที่รวบเอวจนแทบหัก แขนอีกข้างก็ล็อกรอบคอจนแทบจะหายใจไม่ออก
“มาแอบฟังคนอื่นเขาคุยกันเสียมารยาทมากนะคุณหง” แขนหนักค่อยๆ ลดลงจากลำคอของหญิงสาว
“ไม่ได้อยากจะแอบฟังสักหน่อย แต่ไม่กล้าเดินเข้าไปขัดจังหวะนี่นา”
“อย่างน้อยส่งเสียงบ้างก็ดี แต่นี่อะไร ดูคุณจงใจเกินไปไหม”
“เอาละ อย่ามาเถียงกันให้เสียเวลาเลยศิง พาหนูหงมากินข้าวได้แล้ว” เสียงของนายสนทำให้ทั้งคู่ต้องยุติการโต้เถียงกันไว้
หนอนบ่อนไส้ คนชี้เป้า
สองคำนี้ยังคงเป็นข้อสงสัยในใจของนวลหง ไม่รู้ว่าทางม่านภูผากำลังทำอะไรกันอยู่ พาคนเป็นสิบเข้าป่าไปทำอะไรกันแน่
‘หวังว่าจะไม่ใช่เรื่องผิดกฎหมายนะ’
หลังจากงานน่าสงสัยของเขาผ่านไปเพียงสามวัน นวลหงก็ยังพบเห็นศิงขรพาคนงานขึ้นรถเข้าป่าไปอีกหลายวัน เหตุการณ์ของทางม่านภูผาตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ ในแต่ละวัน ดังนั้นจึงไม่ค่อยมี
