“ก้อง นายตอบคุณศิงขรไปสิว่าใครเป็นคนยิงปืน” สุริยกาลไม่ชอบใจเท่าไหร่นักที่คนของตัวเองกำลังถูกข่มขู่จากศิงขร
หญิงสาวอีกคนที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ในห้องนั่งเล่น กลับไม่รับรู้เรื่องราวข้างนอกนั่นเลยว่าได้เกิดอะไรขึ้นบ้าง นวลหงกลับมาจากป่าก็อาบน้ำออกมานั่งดูรายการสารคดีทั่วไปตามลำพัง
“ขนมค่ะคุณหง” รวงผึ้งถือถาดขนมเข้ามาให้ภายในห้อง
“หม้อแกงเผือกนี่ ใครเอามาจากไหน”
“ป้าอ้อยบอกว่าเพื่อนลุงดิษฐ์ซื้อมาฝากเยอะ เลยแบ่งมาให้คุณหงด้วยค่ะ” หญิงสาวตอบ แววตาของคนที่ถือขนมเข้ามานั้นเหมือนมีบางอย่างไม่สบายใจอยู่ เพราะว่าเจ้าตัวเอาแต่ชะเง้อคอออกผ่านทางหน้าต่างอยู่เรื่อย
“มีอะไรข้างนอกนั่น”
“คุณหงไม่รู้หรือคะ” คนซื่อถามด้วยสีหน้างุนงง
“ไม่ ฉันไม่รู้เกิดอะไรขึ้น แล้วทำไมนิ่มจะต้องทำหน้าเหมือนเกิดเรื่องร้ายแรงอะไรแบบนี้ด้วย” นวลหงนึกสงสัยในท่าทางของอีกคน รวงผึ้งถึงกับผ่อนลมหายใจออกมาอย่างยาวเหยียด
“เห็นบอ
