ณ ห้องทรงงาน
ฟึบ ฟึบ
ฉับพลันในห้องก็ปรากฎร่างกายกำยำในชุดดำตามติดมาด้วยร่างบางระหงในชุดสีเดียวกันและดรุณีน้อยในชุดสีส้มปักลายปลาคราฟสีแดงแหวกว่ายในธาราดูสวยงามยิ่งนัก
“กระหม่อมพาคุณหนูซ่งมาตามรับสั่งพ่ะย่ะค่ะ” หย่งเจี๋ยเอ่ยบอกนายเหนือหัวก่อนจะหายตัวไปจากห้องทันทีที่เสร็จภารกิจ พร้อมกับพาฮุ่ยเหอออกไปด้วย
“หม่อนฉันซ่งเยว่กวาง ถวายบังคมเพคะ ขอจงทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นหมื่นปี” เยว่กวางยอบกายอย่างมีมารยาทตามที่อยู่ในความทรงจำ ทำให้ท่านแม่ทัพใหญ่ซ่งถึงกับคิ้วกระตุก เขาเพิ่งบอกว่าบุตรีไม่มารยาท กระโดกกระเดกไปเมื่อไม่นานนี่เอง และเมื่อเงยหน้ามองบุรุษสูงศักดิ์ตรงหน้าก็ยิ่งหงุดหงิดใจเข้าไปใหญ่ เพราะอีกฝ่ายยกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เขาซึ่งๆ หน้า
“ตามสบายเถิดคุณหนูซ่ง” พระสุรเสียงถูกปรับให้ทุ้มนุ่มน่าฟังผิดกับยามปกติที่อยู่ในท้องพระโรงยิ่ง
‘ฝ่าบาททรงแหย่หยวดพยัคฆ์อีกแล้ว’ เฉากงกงส่ายหน้าอย่างหน่ายใจ ยา
