“แบบนี้อย่าว่าแต่มือมืดเลยเพคะ แค่รับมือเหล่าอาคันตุกะก็เกรงว่างานคงล้นมือแล้ว” เยว่กวางเบ้ปากอย่างหงุดหงิด
“หึหึ เพราะแบบนั้นเปิ่นหวางถึงอยากมาย้ำเตือนให้เจ้าระวังตัวให้มากอย่างไรเล่า” จิ้นเจิ้นเทียนเอ่ยด้วยท่าทางจริงจัง
“หม่อมฉันขอบพระทัยในพระมหากรุณาเพคะ” เจ้ากระต่ายน้อยโค้งคำนับอย่างนอบน้อม อย่างไรก็ถือว่าอีกฝ่ายหวังดีกับตนจะให้เมินเฉยคงจะไม่เหมาะนัก
“ไม่ต้องพิธีรีตรองกับเปิ่นหวางมากนักหรอก เปิ่นหวางทำเพราะเป็นห่วงเจ้าจากใจจริง” เมื่อได้ยินคำนี้เยว่กวางถึงกับชะงัก นี่คือชินอ๋องเกี้ยวเธอจริงๆ สินะ
“หม่อมฉันต้องขออภัยนะเพคะ แต่ในตอนนี้หม่อมฉันคงไม่สามารถรับไมตรีจากพระองค์ได้” เสียงหวานเอ่ยออกมาด้วยความจริงจัง เธอจะทำสิ่งใดต้องคิดถึงตระกูลของเธอด้วย
“ไม่จำเป็นต้องเป็นตอนนี้ เปิ่นหวางรอเจ้าได้ ขอเพียงแค่เจ้าอย่าเพิ่งตัดรอนเปิ่นหวางเลย อย่างน้อยให้เปิ่นหวางได้พิสูจน์ความรู้สึกของเปิ่นห
