บรรยากาศตอนนี้ประหนึ่งเหล่าลูกๆ ที่พากันไปเล่นซนแล้วโดนจับได้ หญิงสาวทั้งสองนั่งคุกเข่าก้มหน้าพลางเหลือบมองกองหนังสือข้างโต๊ะน้ำชาที่โดนบังคับให้นำออกมาจากที่ซ่อน บนเก้าอี้คือคนตัวโตซึ่งบัดนี้ใบหน้าหล่อเหลามืดครึ้มลงเรื่อยๆ ตามจำนวนหนังสือ นางกำนัลคนสนิทที่โดนเรียกเข้ามาได้แต่ส่งสายตาลุแก่โทษที่ไม่ส่งสัญญาณให้คนด้านในได้ซุกหลักฐาน
“เสด็จพี่ชินอ๋องจะมาหาน้องทำไมไม่ส่งคนมาแจ้งก่อนล่ะเพคะ มิเช่นนั้นน้องจะได้สั่งในครัวให้เตรียมขนมที่เสด็จพี่ชอบไว้ให้” ร่างบอบบางกระเถิบเข้าไปหาพลางออดอ้อนพี่ชายด้วยการเขย่าแขนเสื้อไปมา หากแต่สายตาคมที่ตวัดควับมานั่นทำเอาต้องรีบถอยกลับไปนั่งที่เดิม
“ถ้าพี่ให้คนมาแจ้งก่อน จะได้รู้หรือว่าเจ้าพาคุณหนูซ่งเสียคนเช่นนี้” น้ำเสียงเรียบนิ่งทำเอาองค์หญิงฟางจิงเหงื่อตก แต่ประโยคที่พี่ชายพูดนั่นฟังแล้วแปลกๆ …
“เดี๋ยวนะเพคะ ที่โกรธน้องนี่ไม่ได้โกรธที่น้องอ่านหนังสือปกขา-…
