“ไม่เป็นไรนะคะทูนหัวของนม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นนมจะอยู่ข้างๆ คุณหนูไม่ไปไหน ไม่ต้องกลัวนะคะ” นมบุษได้แต่ปลอบใจก่อนจะใช้เวลาพักใหญ่ ถึงได้เกลี่ยกล่อมให้เอื้องทรายยอมไปตรวจที่โรงพยาบาลด้วยกัน
หัวใจของเธอยังคงเต้นรัวเร็วเหมือนกับว่ามันพร้อมจะหลุดออกมาจากอกได้ทุกเมื่อ นั่นมันคือสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเธอเดินออกมาจากห้องตรวจ
หลังจากที่ถูกแม่นมเกลี่ยกล่อมซ้ำยังขอร้องกันทั้งน้ำตา แต่แล้วความจริงที่ได้รู้หลังตรวจเสร็จ มันกลับทำให้โลกทั้งใบของเธอถึงจุดเปลี่ยนในชั่วพริบตาเดียว
เธอท้อง…
คำตอบของหมอเหมือนสัญญาณเตือนให้รู้ว่านับจากวินาทีนี้ไปชีวิตของเธอจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีก เพราะตอนนี้ได้มีสิ่งมีชีวิตตัวน้อยๆ อาศัยอยู่ตรงนี้ อยู่ในหน้าท้องที่อีกไม่กี่เดือนข้างหน้าก็จะนูนออกมาให้เห็น
“ยังไงก็ต้องบอกคุณวินนะคะ” นมบุษเอ่ยทำลายความเงียบขึ้น แม้จะตกใจกับสิ่งที่เพิ่งได้รู้ แต่อย่างไรก็อยากให้เรื
