Chapter 19 ความเมตตา
“ข้ามั่นใจและไว้ใจในตัวนางได้สินะ นางไม่ได้ทำดีเพราะเป็นข้าซึ่งเป็นมารดาสามีอีกทั้งยังเป็นเฒ่าฮูหยินแห่งสกุลถาง แต่นางทำดีแม้กับคนที่ต่ำต้อยกว่า ทำดีแม้ไม่มีใครรู้เห็น แน่นอนเส่าหลิงผ่านการทดสอบนี้ของข้า”
ถางฮูหยินผ่านโลกมามาก นางเดินทางผ่านร้อนผ่านหนาว เผชิญสุขเผชิญทุกข์ พบปะและพลัดพราก นางจึงไม่อาจไว้ใจใครได้โดยง่าย
นางให้บ่าวรับใช้ไปสืบจากจวนสกุลหูว่าธิดาคนที่แปดผู้นี้มีนิสัยอย่างไรยามเมื่ออยู่ที่จวน เพื่อจะได้นำมาประกอบการพิจารณาว่าควรจะปักใจรักและเอ็นดูโดยไม่เคลือบแคลงใจได้หรือไม่
แล้วสิ่งที่ได้ยินก็ทำให้นางถึงกับน้ำตาซึม...
หูเส่าหลิงไม่ใช่บุตรที่เกิดจากอนุภรรยาทั่วไป แต่เป็นอนุภรรยาที่เป็นสาวใช้ นางเกิดมาโดยที่ไม่เป็นที่ต้องการ บิดาอับอายจึงไม่คิดยกย่อง แม่ใหญ่ในเรือนก็เกลียดชังไม่ได้ส่งเสริมให้ออกงานสังคมหรือแม้แต่ส่งให้เล่าเรียนเขียนอ่าน
เด็กหญิงตัวน้อยเ
