แค้นลวงรัก

ใครสักคน...

ตอนที่ 10

หลังจากทําผัดผักเจ้าปัญหาเสร็จ อาหารทุกอย่างที่ตั้งใจทําก็เรียบร้อยตามแผนเดิมที่วางไว้ แต่ตอนนี้เพิ่มปริมาณเพิ่มขึ้นอีก เพราะจํานวนคนที่เพิ่มขึ้น พริมโรสจึงหันมาสํารวจงานที่สั่งให้คนอื่นทําเองแทน

“ต้องอย่างนี้สิ” หญิงสาวนั่งยองกับพื้น พร้อมกับใช้นิ้วชี้แตะพื้น บริเวณที่เขมชาติทําความสะอาดอยู่พูดขึ้น เมื่อเห็นว่างานที่ใช้ให้ทําเป็นที่น่าพอใจ

‘ถู เกือบสิบรอบ ไม่สะอาดให้มันรู้ไป...’

“ผมทําขนาดนี้แล้วคุณจะไม่ให้รางวัลผมบ้างเลยเหรอ” ชายหนุ่มพูดด้วยนํ้าเสียงออดอ้อน พร้อมกับส่งสายตาแบบมีเล่ห์นัยมาให้ แต่พริมโรสทําตาดุใส่พร้อมกับสั่งให้ถูพื้นต่อ

“ถูพื้นให้หมด ถูให้หมดทั้งครัว” สั่งเสียงแข็งก่อนจะตามด้วยนํ้าเสียงและรอยยิ้มที่ทําให้ชายตัวโตยอมทําตามแต่โดยดี

“ถ้าทําเสร็จจะมีรางวัลให้” ‘จะเอาให้คุ้มเลยคอยดู...’

“จริง ๆ นะ” ถามยํ้าอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ พริมโรสพยักหน้าแทน คําตอบ ‘รับรอง จะตอบแทนให้อย่างงาม...’

เมื่อตรวจงานยักษ์ใหญ่อย่างเขมชาติเสร็จ ก็หันมาดูแลความ เรียบร้อยผลงานของยักษ์คู่แทน ฉายาที่พริมโรสแอบตั้งให้ชาย รูปร่างสูงใหญ่ทั้งสามคน ทําให้เขมชาติหัวเราะด้วยความชอบใจที่

ตอนนี้ลูกน้องของตัวเองโดยคุณนายระเบียบเธอเล่นงานบ้าง ทําเอา ยักษ์ทั้งคู่ถึงกับพูดไม่ออก เพราะพวกเขาไม่คิดว่าหญิงสาวจะเป็นคนเจ้าระเบียบและดุขนาดนี้

‘เนี๊ยบกว่าเจ้านายอีก สงสัยมีหวัง...’ แต่ความคิดของคนทั้งคู่ต้องหยุดชะงักแค่นั้น เพราะรังสีอํามหิตของเขมชาติที่มองมา และสายตาพิฆาตของพริมโรส ซึ่งคนหลังน่ากลัว ยิ่งกว่าคนแรกเยอะ

“บ่นอะไร...” หญิงสาวหันมาแว้ดใส่ก่อน จะหันไปตรวจตามตู้เก็บของ

“เก็บของยังไงใช้ไม่ได้”

ใช้ไม่ได้...ตามความคิดของหญิงสาวกับความคิดของยักษ์คู่มันต่างกัน ชายทั้งคู่ต่างคิดว่าพวกเขาจัดของทุกอย่างเข้าที่หมดแล้ว ไม่มีอะไรเกะกะบนพื้นห้อง แต่สําหรับพริมโรสต้องเรียกว่า...ไม่ได้เรื่องถึงจะถูก

“วางของยังไงไม่ดูวันหมดอายุเลย เอาของที่เสียก่อนไว้ด้านนอกสิ จะได้หยิบเอามาใช้ได้ก่อน...แล้ววางยังไง ไม่รู้จักแบ่งเป็นหมวดหมู่ เครื่องปรุงเอาไว้ที่หนึ่ง อาหารกระป๋อง อาหารเสริม แยกกันสิ ไม่ใช่วางรวมกันอย่างนี้...” บ่นเป็นอีกกระบวนก่อนจะหันมาสั่งต่อ

“จัด ใหม่ให้หมด”

‘โดนกับตัวเองบ้าง เป็นไงล่ะ...’

เขมชาติที่กําลังถูพื้นอยู่คิดอย่างชอบใจที่ตอนนี้ลูกน้องของเขาโดนเล่นงานบ้าง แต่เขาคงเผลอแสดงอาการออกมามากไปหน่อย เพราะคุณนายระเบียบเธอหันมาดุเขาต่อให้ที

“ทําให้เร็วกว่านี้หน่อยสิ ชักช้าเป็นสลอธไปได้”

“ถ้าผมช้าเป็นสลอธ คุณก็เป็นยัยป้าเจ้าระเบียบเหมือนกันแหละ”

“หุบปากไปเลยนะ”

“ครับ...คุณป้าระเบียบ” เขมชาติย่นจมูกใส่หญิงสาวที่บ่นตรงหน้าอย่างกับเขาเป็นเด็กประถม

ระหว่างที่ทั้งสองเถียงกันอยู่ ก็ไม่สามารถรอดพ้นจากสายตาของลูกน้องทั้งสองคนที่ฝึกให้ระแวดระวังภัยรอบตัวเป็นอย่างดี และคนอีกคู่หนึ่งที่รอดูเหตุการณ์อยู่ข้างนอกอย่างใจจดใจจ่อ

ชงคม กับคาร์ลอต ไม่เคยเห็นเจ้าแสดงอาการอย่างนี้กับใครมาก่อน แม้จะบ่นหรือทําท่าเหมือนคนถูกขัดใจ แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่เจ้านายจะอารมณ์ดีเท่าครั้งนี้ แม้จะไม่เห็นรอยยิ้มที่มุมปาก แต่ยิ้มนั้นกลับฉายชัดเจนในดวงตา ตั้งแต่ทํางานกับเขมชาติมาเป็นเวลาเกือบสิบปี ทั้งคู่ไม่เคยเห็นรอยยิ้มในดวงตาของชายหนุ่มมาก่อน แต่ทางด้านพริมโรสทั้งคู่ยังดูไม่ออกว่าหญิงสาวคิดอย่างไรกันแน่ เพราะทั้งคู่ไม่เคยรู้จักผู้หญิงคนนี้มาก่อน เคยเจอกันแค่สองครั้ง และแต่ละครั้งก็มีแต่ความประหลาดใจให้พวกเขาต้องคิด แม้ดูจาก ภายนอกจะเป็นคนใจร้อน อารมณ์ปรวนแปรง่าย แต่ภายใต้ท่าที อย่างนั้นสัญชาตญาณบางอย่างกลับบอกคนทั้งคู่รู้ว่า ผู้หญิงคนนี้ อันตราย...จะประมาทไม่ได้

ด้วยความที่ร่วมงานกับเขมชาติมานาน ผ่านอันตรายมาด้วยกันนับไม่ถ้วน ไม่มีครั้งไหนที่เจ้านายของพวกเขาจะตัดสินใจโดยปราศจากการตรึกตรองที่ดี แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน ดูจากกริยา และแววตาที่แสดงออกมา พวกเขาก็รู้ทันทีว่า ครั้งนี้เจ้านายได้ตัดสินใจไปโดยใช้ความรู้สึก...และหัวใจ ของตัวเองล้วน ๆ ไม่มีคําว่าใช้สมองมาเกี่ยวข้อง ทําให้ทั้งคู่อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้ พวกเขาได้แต่หวังว่า พริมโรสจะคิดอย่างเดียวกับเจ้านายของตน

เจ้านายจะได้มีความสุขจริง ๆ เสียที...

ทางด้านเขมกรกับพิชชภรณ์ที่ช่วยกันจัดของห้องรับแขกได้แต่ผลัดกันชะเง้อคอยมองเข้ามาในครัวเป็นระยะ ๆ เพราะความเป็นห่วงว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก แต่เท่าที่แอบดูเขมกรอดที่จะขําพี่ชายตัวเองไม่ได้ที่ยอมทําตามคําสั่งของคนอื่น...โดยเฉพาะผู้หญิง เพราะพี่ชายของเขาเกลียดการถูกคนอื่นสั่งหรือบังคับมากที่สุด ไม่มีใครเคยสั่งเขมชาติได้ ที่น่าขําไปกว่านั้น คงจะเป็นลูกน้องทั้งสองที่โดนไปกับเจ้านายตัวเองด้วย

ท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ ของเจ้านายที่ถูพื้น และลูกน้องที่ช่วยกันเก็บของเข้าตู้ ก่อนจะถูกหญิงสาวคนเดียวในห้องสั่งให้ถูใหม่อีกรอบ และให้จัดของใหม่อีกหน ดูจากสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของทุกคนแล้ว เขมกรก็พอจะเดาออกว่า ชายร่างใหญ่ทั้งสามไม่มีใครกล้าขัดคําสั่งของพริมโรส

ถ้าใครมาเห็นเจ้าพ่ออย่างเขมชาติ กับบอดี้การ์ดร่างยักษ์ ถูกสาวหน้า หวานยืนชี้นิ้วสั่งงานอยู่ คงจะไม่มีใครเชื่อสายตาเป็นแน่ แม้แต่เขาจะเห็นกับตาตัวเองเขายังไม่อยากจะเชื่อว่าพี่ชายจะยอมลงให้คนอื่นขนาดนี้

‘พี่เขม คิดจะจริงจังกับพี่พริม...’

คงมีแต่พิชชภรณ์ที่คอยมองมาด้วยความคิดที่แตกต่างจากคนอื่น ด้วยความที่เป็นคนมองโลกในแง่ดี ยิ่งตอนนี้กําลังมีความสุขในเรื่องความรักด้วยแล้ว ยิ่งมองเรื่องราวรอบตัวเป็นสีขมพูไปหมด ตอนนี้เรียกได้ว่าเป็นช่วงเวลาที่เธอมีความสุขมากที่สุด เพราะนอกจากจะได้อยู่กับชายคนรักแล้ว พี่สาวคนเดียวของเธอกําลังมีความรักอย่างคนอื่นเขา แม้จะดูขาด ๆ เกิน ๆ ไปบ้าง แต่ถ้าพี่สาวเธอยอมให้คนอื่นได้ขนาดนี้ แสดงว่ามีใจให้ไปไม่น้อย

เพราะพิชชภรณ์รู้จักพี่สาวเธอดี ทําให้เธอไม่ได้กังวลใจเหมือนคนอื่นที่มองว่า พริมโรสเป็น...คนอันตราย จะประมาทไม่ได้ แต่เธอกลับกังวลว่า เขมชาติจะจริงจังกับพี่สาวเธอมากแค่ไหน เท่าที่รู้มาพี่ชายของเขมกร ขึ้นชื่อว่าเป็น เสือผู้หญิงตัวฉกาจ

ทําให้เธอต้องคิดหนัก ด้วยเกรงว่าเขมชาติจะดูแลปกป้องพี่สาวเธอได้ตลอดไปหรือเปล่า ชายหนุ่มคนดังกล่าวจะรักและจริงจังกับพี่สาวเธอมากแค่ไหน

พิชชภรณ์คิดว่าถึงเวลาแล้วที่พี่สาวของตัวเองจะมีใครคอยดูแลเสียที ถึงเวลาแล้วที่พริมโรสจะกลับไปเป็นผู้หญิงเต็มตัวอีกครั้งเหมือนอย่างก่อน ไม่ใช่...คนเย็นชาไร้หัวใจอย่างเช่นปัจจุบัน พี่สาวเธอควรจะได้รับสิ่งดี ๆ กลับมาในชีวิตบ้าง และเขมชาติก็แข็งพอทีจะปราบพริมโรสอยู่ ถ้าชายหนุ่มคนดังกล่าวจริงใจกับพี่สาวเธอจริง ๆ คงจะดีไม่น้อย

‘ในที่สุด หนิงก็จะได้พี่สาวคนเดิมกลับมาเสียที...’