ตอนที่ 25
“มีอะไรก็รีบไปทําเถอะ...ไม่ต้องห่วงฉันจัดการเองได้” เจ้านายหันไปบอกลูกน้องก่อนจะหันมามองพริมโรสอย่างคาดโทษเอาไว้
“คุณนายระเบียบ... จะรีบไปไหน” เขมชาติเรียกเสียงเข้มเมื่อเห็นว่าพริมโรสกําลังหมุนตัวจะเดินออกจากห้องตามคนของเขาออกไป
“ฉันมีงานต้องไปทํา”
“คุณยังไปไหนไม่ได้...ต้องรับผิดชอบผมก่อน”
“หา...คุณว่าไงนะ”
“ผมลืมไปว่า คนแก่หูมักจะตึง”
“คนบ้า ว่าใครแก่...”
“เอาน่า...คุณทําให้ผมขายหน้าลูกน้องตัวเอง ผมยังไม่บ่นสักคํา... แล้วผมก็เจ็บขนาดนี้ คุณต้องรับผิดชอบ”
“ฉันนี่นะ” พริมโรสชี้หน้าตัวเอง พร้อมกับมองเขมชาติด้วยความงง ๆ
“รับผิดชอบคุณ...ฉันไม่ได้ทําอะไรสักหน่อย ทําไมฉันต้อง รับผิดชอบด้วย”
“ไม่ได้ทํา...แล้วที่หัวผมปูดขนาดนี้ล่ะ ไม่ใช่ฝีมือคุณหรือไง...เนี่ยนะ ถ้าผมเสียโฉมไป คุณนั่นแหละต้องรับผิดชอบ”
“ไม่รู้แหละ...คุณต้องรับผิดชอบผม นับจากวันนี้เป็นต้นไป” ชายหนุ่มตร
