Hate Me Not

Chapter 15 Sick

Cadley

Di ko alam kung bakit bigla na lang siyang nagbago simula noong isang umaga after niya ako kinagalitan dahil sa gulo sa school. Hinatid niya ako sa school at kinausap. Nagtataka kasi bihira lang mangyari na kausapin niya ako, unless kinakausap ko siya dahil may kailangan ako.

Mas pinagtataka ko ay yung sunduin niya ako galing trabaho at dinala sa kanyang kaibigan. Then it becomes a routine na isinama niya ako sa umaga patungong work niya plus binigyan pa ako ng allowance. Ang laki ng improvement on how he treated me.

Okay naman sa akin kahit walang allowance kaya ko naman pagkasyahin ang kita ko sa pamasahi at needs sa school. Sa tanghalian naman nagbabaon ako galing sa bahay para makatipid.

Sobrang saya ko nung pinayagan ako na may group study kami. Because he always think na gumagala lang ako kapag late ng nakauwi. Minsan kasi humahanap din ako ng raket para pandagdag sa mga pangangailangan ko.

“Cadley, kumusta kana sa bahay niyo? Buti naman pinayagan ka na kasama namin sa group study, last time di ka pinayagan di ba?” Tanong ni Chelsea.

“Bakit naman di siya papayagan eh group study naman to? Part yun ng pag-aaral natin, di ka naman naggagala lang.” React ni Tessa, she’s new in the group.

“Nah sabihin mo yan sa masungit na Kuya ni Cadley. Walang maganda para sa kanya na ginawa ni Cadley. Lahat sa kanya ay mali.” Inform ni Chelsea sa lahat

“Ganun ba? Grabe naman yan. Paano ka nakasurvive nun? Kung ano nun naglayas na ako.” Wika ni Libeth

“Saan naman ako patungo kung maglalayas ako? Eh ang suportahan nga ang sarili di ko magawa;”sagot ko sa kanya.

“Oo nga noh. Hay nako Cadley kung di lang din ako pinag-aral ng tita ko kinuha na kita.” Balik na saad ni Libeth.

Nagpatuloy kami sa aming assign task, nagplano kami kung paano namin gawin para mas exciting ang ataki namin, we take note sa lahat ng naobserve dito sa restaurant.

Nang bigla may nahagip ang aking mga mata, dalawang tao na nakangiti magkaagapay papasok sa restaurant. Ang babae ay maganda at seksi na kung makakapit akala mo mawawala ang kasama. Siya siguro ang bagong babae niya.

Nasasaktan ako kapag nakikita ko siya na may kasamang ibang babae. I can feel the big difference between us. It’s not my first time to see him with someone but ito ang first time na nakikita ko siya na masayang nakipag-usap sa babae. It hurts me kasi he never talk to me that way, yung may ngiti while he talks.

Bata pa ako oo, pero nakaramdam na ako ng sakit. Di ko alam bakit ko ito naramdaman sa kanya, di naman niya ako pinakitaan ng maganda, baliw na siguro ako.

Akala ko tuloy tuloy na yung kasayahan ko nong nagdaan na araw na kinausap niya ako, di pa pala. Nangangarap lang ako ng gising. Di ko mapigilan na sulyapan sila every now and then kahit nagtatago ako.

Nang nakita niya ako, kinabahan ako bigla kasi nakita ko ang galit sa kanyang mukha. Nagbalik na naman ang mabalasik niyang aura para sa akin.

“Why are you here Cadley? Di ba oras ito ng eskwela? You should be at school.” Rinig ko ang dagundong niyang boses at galit sa akin. Nahihiya ako sa aking mga kaklase.

"K-kuya, magpapaliwanag ako.” I tried to explain para di na siya magalit pero di niya ako pinakinggan.

"Di ba sinabihan na kita na ayaw ko na magbulakbol ka pa? And now i see you here, wala ka na ba talagang gagawing matino Cadley?" Sigaw niya uli na nakakuha ng attention sa lahat ng tao sa kainan. Kita ko halos lahat sila nakatingin na sa amin.

“Ay ikaw ba ang Kuya ni Cadley na masungit? Pacensya na Kuya we are here for our observation. Ito ang na-assign sa amin para pag-aralan ang pamamalakad nila. To know what it takes para maging sikat sa larangan ng hotel and restaurant industry. We have a debate later." Biglang singit ni Libeth, pinagtanggol niya ako.

Di ko na makuhang magtaas pa ng mukha, hiyang hiya ako sa lahat, sanay naman ako sa ganitong trato niya pero dito kasi in front of the public. Di ko mapigilang mapaiyak pero pilit kong itinatago.

“Have you eaten already?” Di na ako sumagot, unti unti ng pumapatak ang luha ko kahit pilit ko yun nilalabanan.

“Give whatever they want, charge it to me;” sabi pa niya sa waiter. At umalis na sa aming harapan.

“Cadley kumain ka na, sige na. Alam namin gutom ka na.” Pilit nila kong pinapakain pero wala na talaga akong gana. Sobrang sakit ng pakiramdam ko ngayon.

“Di pa ba ako manhid sa lahat ng masasakit niyang salita? Sanay na naman ako ah, bakit apektado parin ako ngayon?” Inubos ko na lang ang luha ko dun.

Time ng group study namin. I send the address kasi yun ang bilin niya.

“Cadley, matamlay ka, okay ka lang?” Tanong ni Libeth sa akin. Di sila sanay na tahimik lang ako.

“Masakit ang ulo ko.” Yun lang ang sabi ko sa kanila. Nagsimula na kaming mag-aral.

Lumipas ang isang oras, wala talaga ako sa mood, para akong masusuka at nahihilo pero di lang ako nagsabi sa aking mga kasamahan kasi ayoko pa madistract sila sa aming ginagawa. Pero di ko napigilan at sumuka talaga ako. Nakita ko ang pag-alala nila.

“Cadley umuwi ka na lang kaya. Kami na bahala dito. You look awful” Offer nila. Nahihiya talaga ako sa kanila.

“Kaya mo pa bang umuwi ng ganyan? Baka mapaano ka pa sa daan niyan.” Dito ka lang matulog kaya; “suggest ni Chelsea.

Pero natatakot ako baka mas magagalit ni Kuya kapag di ako makauwi. Pero di ko talaga kaya na, lupaypay ang katawan ko para akong matutumba sa hilo.

Jacko

The whole day in the office i can't think straight. My mind was drifted back to Cadley. Upon remembering her face kanina, i know she is crying pero pilit lang itinatago sa akin.

I am really guilty.

When i receive her message bandang gabi telling the address kung saan sila mag group study, dali dali akong umalis ng bahay. Di siya pwedeng umuwi mag-isa ng late sa daan. Delikado kapag gabi, i know it dahil sa trabaho ko dati. i live in the street for a long time. I know how dangerous it is at night especially sa katulad niyang babae.

When i trace the location, di parin ako mapakali. I was just there outside ng bahay waiting na lumabas siya. I got bored kaya naglakad lakad sa labas ng kotse.

"I should not do this, dati naman wala akong paki-alam sa kanya." Bulong ko sa aking sarili. But di kaya ng konsensya ko plus i felt guilty sa aking nagawa kanina.

Naisturbo ang pagmuni muni ko ng may tumawag sa akin.

“Ano po ang kailangan nila?” Tanong ng babae. “Ay ikaw pala Kuya, mabuti andito ka, si Cadley kasi;" bigla akong kinabahan when she said Cadley.

“Why? What happen to her?” Lahat ata ng senses ko naging alerto na.

"Nandun sa loob, kanina pa yun di maganda ang pakiramdam, nagsusuka kanina at masakit ang ulo. Papauwiin sana namin kaya lang natakot kami baka may mangyari kanya sa daan."

“Bring me to her, i will take her home.” Dalidali kaming pumasok sa loob.

There she is lying in the couch. She looks fragile.

“Cadley andito ang Kuya mo, sige na kami na bahala dito, pahinga kana.” Gising ng kanyang mga classmate.

I saw her looking terrible. Di halos bumubuka ang mata, nanghihina. Nilukob ako ng takot. I lift her in my arms and bring her to my car. Her friends bring Cadley’s things. After ko magpasalamat sa kanila. Dali dali akong nagdrive pauwi.

“Are you okay? Gusto mo i-drop kita sa hospital para macheck ka?” Tanong ko sa kanya. Di pinahalata na nag-alala ako pero ang pintig ng puso ko sobrang lakas, upon looking at her condition.

“Okay lang ako Kuya uwi nalang tayo, itulog ko na lang to bahay.” Wika niya sa mahinang boses habang nakapikit ang mata.

When we reach home, she tried to walk but i didn't let her. She's too weak. Kinarga ko siya papasok ng bahay at tinawag si manang to help her.

“Jacko, anong nangyari kay Cadley?” Pag-alala nilang wika as they see how Cadley looks like.

“She vomit, help her;” wika ko as i bring her to the room she occupied.

“Cadley anak, anong nangyari sayo?” Tanong agad ni manang sa kanya pagkalapag ko sa bed niya.

"Masakit lang ulo ko manang, nahihilo ako at nasusuka;” wika niya sa mahinang boses. She isn’t really well.

Inaasikaso siya ni manang at di ako mapakali while waiting outside.

“Manang is she okay now? Baka she needs to be in the hospital?” I feel so stupid i should drop her there before coming home.

“Okay na Jacko, napasma lang ito. Baka di nakakain agad. Pinainum ko na ng mainit na tubig, nalagyan na ng liniment ang katawan at nakainum na ng gamot. Medyo okay na siya, nakatulog na.”

Nahimasmasan ako sa sinabi ni manang. First time ko siyang makita ng ganun.

Umalis sila manang and i was left in her room.

"Pinakaba mo ako Cadley. I can't stand seeing you like that, so don't ever do that again." Sabi ko sa natutulog na babae. I can't help to touch her face. She looks so tired.

"I am so sorry today, i made you cry again." Di ko alam kung bakit nasaktan din ako thinking i made her cry. Subconsciously i feel her pain, even i intentionally do it and felt the guilt more.