มาเฟียทรงอิทธิพลอย่างเขาเห็นผู้หญิงเป็นเพียงที่ระบายความใคร่ แค่ครั้งเดียวก็มากเกินพอที่ชายหนุ่มจะตักตวงความสุขจากพวกเธอเหล่านั้น
เขาเบื่อที่จะลงไปสัมผัสรสชาติเดิมๆ ของอาหารที่เคยกินแล้วหนึ่งครั้ง
เขาไม่ปรารถนาที่จะสานสัมพันธ์ต่อกับใคร
การวิ่งไล่ตามผู้หญิงเป็นเรื่องที่คนอย่าง 'ลูคัส' มองว่าไร้สาระมากที่สุดในชีวิตหากต้องมาทำอย่างนั้น แต่แล้วทุกอย่างก็พังทลายลงเพียงเพราะได้วันไนท์สแตนด์กับผู้หญิงปริศนา
“ผู้หญิงคนนั้นไปไหน” คำแรกที่เอ่ยถามถึงเธอ
“เธอกลับไปแล้วครับ”
มาร์ตินเอ่ยตอบด้วยความอารมณ์ดี เห็นจากสภาพของหญิงสาวที่แบกร่างกายตัวเองออกจากคอนโดก็นึกสงสารไม่ใช่น้อย เพียงแค่นั้นพวกเขาเหล่าบอดี้การ์ดต่างลงมติว่าคนนี้คงจะถูกใจเจ้านายเหลือเกิน
“ไอ้โง่! พวกมึงปล่อยให้เธอกลับไปได้ยังไง”
ช่วงเวลานี้เธอควรต้องนอนครางระหมใต้ร่างของเขา
“ก็ปกตินายเอาแค่ครั้งเดียวจบตลอด”
เขามีผู้หญิงที่ติดอยู่ในห้วงความคิดตลอดเวลาจนไม่สามารถแตะต้องใครได้อีก ตามหาเธอจนแทบพลิกแผ่นดิน ทว่าใครจะไปรู้ว่านั่นคือคู่หมั้นที่เขาไม่เคยแม้จะไปเห็นหน้าให้เป็นเสนียดลูกตาตัวเอง