เดซี่เดินทางกลับมาจากฮันนีมูนก็ตรงดิ่งไปยังโรงพยาบาลหลังทราบข่าวอาการของผู้เป็นบิดา ร่างบอบบางในชุดเดรสสวมทับเสื้อกาวน์สีขาวสะอาดเปิดประตูเข้ามาในห้องไอซียูด้วยความร้อนใจ
ร่างไร้สตินอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงทำเอาหญิงสาวน้ำตาเอ่อคลอด้วยความหวาดกลัว เธอค่อยๆ ก้าวเดินมายังเตียงคนไข้เพื่อดูอาการที่อยู่ๆ ก็ทรุดหนักขึ้นมาอย่างน่าแปลกใจ
“เกิดอะไรขึ้นคะ” เงยหน้าขึ้นถามมารดาที่ยืนอยู่ข้างกายด้วยน้ำเสียงสั่นเทา
“อยู่ๆ พ่อของเราก็ช็อคไป ทั้งๆ ที่อาการดีขึ้นแล้วด้วยซ้ำ”
หมอสาวขมวดคิ้วสงสัยขึ้นมาทันทีหลังได้ยินแบบนั้น ก่อนจะก้มหน้าตรวจดูอาการของบิดาอย่างละเอียด เป็นจังหวะเดียวกันที่สามรองผู้บริหารของโรงพยาบาลเข้ามา
“หนูเดซี่”
“สวัสดีค่ะอาหมอ”
คนตัวเล็กยกมือไหว้อาหมอหรือ ‘สันติ’ ตามด้วย ‘นรวิชญ์’ และ ‘มานพ’ คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิทของพ่อ อีกทั้งยังถือครองตำแหน่งรองผู้บริหารโรงพยาบาลเอาไว้ในมือ
