ตอนที่ 7 ย่ามหาภัย
รอจนเลยเวลาก็ไม่เห็นว่าจะมีใครมาตามหาหมูโชคร้าย แต่เป็นโชคดีของพวกเธอ สองแม่ลูกช่วยกันแบกหมูป่าตัวใหญ่ลงจากเขาอย่างอารมณ์ดี ซูฮุ่ยหมิงร้องเพลงแปลก ๆ ตลอดทาง เฟยเทียนที่มักจะแสดงท่าทางเข้มขรึมยังโยกหัวตามไปด้วย ครั้นมาถึงบ้านก็วางหมูป่าที่ขาดใจตายไปแล้วลงบนพื้นจนเสียงดัง ซูฮุ่ยหมิงทิ้งตัวลงนั่งหอบหายใจเข้าด้วยความเหนื่อย ทว่าเจ้าเด็กน้อยนั่นกลับไม่ยอมนั่งลง ทั้ง ๆ ที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยเหงื่อ แต่กลับแสดงท่าทีว่า ตนเองไม่เหนื่อยเลยสักนิด
"ว้าว!!!...แม่กับอาเทียนล่าหมูป่ามาได้ด้วยเหรอคะ เก่งจังเลยตั้งแต่พ่อตายพวกเราก็ไม่ได้กินเนื้อหมูมานานแล้ว วันนี้แม่จะทำเนื้อให้พวกเรากินใช่ไหมคะ" เสี่ยวหงกระโดดนั่งหน้าหมูป่า พลางเอามือจิ้มลงไปบนตัวมัน ทว่าเฟยเทียนที่กำลังเดินเข้าไปก่อไฟในครัวได้ยินก็รีบเดินออกมา
"อาหง!!!..." เขาถลึงตาใส่น้องสาว แต่เฟยหงก็ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิด แค่อย
