ทะลุมิติมาเป็นแม่หม้ายตัวร้ายในยุค 80

ตอนที่ 1 บทนำ "ฮือ ๆ ๆ แม่คะ ฮือ ๆ ๆ แม่เป็นอะไรคะ อาเทียนทำไมแม่ไม่ยอมตื่นสักที" เสียงร้องไห้ด้วยความเสียใจดังเข้ามาในหัวของซูฮุ่ยหมิง หญิงสาวหลับตาคิ้วเรียวขมวดแน่น พยายามตั้งใจฟังว่าเสียงที่แสนปวดใจระคนหวาดกลัวดังมาจากที่ไหน ทว่ายังไม่ทันได้รับรู้ดี เสียงกลั้นสะอื้นของเด็กผู้ชายก็ดังขึ้นมาเสียก่อน "อึก...อึก...แม่กำลังพักผ่อน...เฟยหงไม่ต้องกลัว เดี๋ยวแม่ก็ตื่น" ฟังดูก็รู้ว่าเจ้าของเสียงนั้นหวาดกลัวเพียงใดน่าจะกลัวยิ่งกว่าเสียงของเด็กหญิงเมื่อครู่เสียอีก ทว่าเขาก็ยังคงข่มกลั้นเอาไว้ เหมือนกับว่าเด็กผู้ชายคนนั้น กลัวว่าหากตนเองเผลอร้องไห้ออกมาแล้วเด็กผู้หญิงอีกคนจะยิ่งร้องไห้หนักกว่าเก่า เป็นเช่นนี้กลับทำให้คนฟังเศร้าใจยิ่งนัก ซูฮุ่ยหมิงพยายามบอกตัวเองให้ลืมตาเสียที ทว่าหัวที่หนักลมหายใจที่ติดขัดก็ทำให้เธอไม่อาจทำได้ดังใจนึก ร่างกายของเธอเจ็บปวดเป็นอย่างมาก นี่มันเกิดอะไรขึ้น ไม่ใช่ว่าเธอจมน้ำหรอกหรือ หรือว่ามีคนมาเจอและพยายามช่วยชีวิตเธออยู่กัน ให้ตายเถอะ!!!...ไม่น่าโมโหจนลงมาว่ายน้ำดึก ๆ คนเดียวเลย "แม่คะ...ฮือ ๆ ๆ แม่อย่าทำแบบนี้ ตื่นขึ้นมาเถอะค่ะ หนูสัญญาว่าจะไม่ดื้อ หนูกับอาเทียนจะเป็นเด็กดี อาเทียนทำไมแม่เป็นแบบนี้ แม่จะทิ้งเราไปเหมือนพ่อหรือเปล่าคะ ฉันกลัวจังเลย" "ไม่หรอกอาหงอย่าพูดอย่างนั้น แม่แค่หลับเท่านั้นเดี๋ยวก็ตื่นแล้ว" เสียงของสองพี่น้องยังคงดังต่อไปไม่หยุด ซูฮุ่ยหมิงได้ยินเช่นนั้นก็ไม่รู้ว่าทำไมร่างกายเธอถึงได้มีปฏิกิริยากับคำพูดของทั้งคู่แปลก ๆ หัวใจดวงนี้เหมือนจะเจ็บปวด จนหลั่งน้ำตาออกมา เธอรวบรวมพลังเฮือกใหญ่บังคับให้ร่างกายกระเด้งลุกขึ้นนั่ง ดวงตาเบิกโพลงหอบหายใจเข้าอย่างเหนื่อยอ่อน ทันทีที่เธอลุกขึ้นได้ เสียงที่ร้องไห้จนเจ็บปวดนั้นก็หยุดลง "เฮ้อ...ฉันแค่ฝันไปนี่เอง" ซูฮุ่ยหมิงบอกกับตนเองด้วยความโล่งใจ ทว่าเมื่อหันหน้าไปทางขวา เธอก็ต้องตกใจจนแทบสิ้นสติ "แม่คะ...แม่ตื่นแล้ว หนูคิดว่าแม่จะทิ้งหนูไปเหมือนพ่อเสียอีก ฮือ ๆ ๆ แม่อย่าหลับไปนานแบบนี้อีกได้ไหมคะ" "อึก...พี่บอกแล้ว...ฟืด...บอกแล้วว่าแม่แค่หลับไป เฟยหงอย่ากอดแม่แน่นสิ แม่ไม่สบายอยู่นะ" เด็กชายพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา เขาหันมายิ้มให้กับซูฮุ่ยหมิงดวงตาคู่สวยแดงก่ำไปทั้งดวง "แม่ครับผมจะไปอุ่นยาให้แม่ใหม่ ถ้วยนี้เย็นแล้วแม่อย่ากินเลยครับ มันจะขมมาก แม่ไม่ยอมกินยาขมนี่ครับ" เด็กชายตัวน้อยลุกขึ้นยืน แผ่นหลังเหยียดตรงมองดูก็รู้ว่า พยายามจะทำตัวเป็นผู้ใหญ่ "แม่!!!...ฉันหรือจ๊ะ...พวกเธอเรียกฉันว่าแม่หรือ" เด็กทั้งสองชะงักนิ่ง เด็กชายที่ถือถ้วยยากำขอบถ้วยจนข้อนิ้วขาวซีด เขาค่อย ๆ หันหน้ากลับมามองใบหน้าของแม่ ที่มองพวกเขาด้วยความสงสัย ส่วนเด็กผู้หญิงที่กำลังกอดเธออยู่ผละตัวขึ้นมา เงยหน้ามองอย่างตื่นตระหนก หลังจากนั้นก็คว่ำปากลง พร้อมกับปล่อยโฮเสียงดัง "แม่ไม่ต้องการพวกเราแล้วเหรอคะ ฮือ ๆ อย่าไม่ต้องการพวกเราได้ไหม พวกเราจะเป็นเด็กดี" "แม่ครับผมจะทำหน้าที่แทนพ่อเอง ผมจะทำงาน จะขึ้นเขาไปล่าสัตว์ ตัดฟืน อย่าไม่ต้องการพวกเราเลยได้ไหม"