Gördüğüm bu eller benim değil ki! bunlar insan eli.. bildiğim insan eli ya! Başımı hızla kaldırıp babama baktım ve gözlerimdeki korkunun bir benzerinin onunda gözlerinde çoktan yerini aldığını gördüm hatta o benden daha çok korkuyordu, buna yemin edebilirim. Tepeden tırnağa bütün bedenim esiri olduğum korkuyla titriyordu.
Korkmuşluğum, şaşkınlığa evrilirken, "baba ben neyim böyle?" diye sorduğumda çıkan o ses bana mı aitti?
Kulaklarıma çok yabancı, tok ve çok etkileyici bir sesti. Eğer sapıtmış falan değilsem kendi sesime aşık olabilirdim ya.
Yere baktığımda gözlerim yeni ayaklarımla buluştu. Bir insan, bir erkek için ne çok büyük nede küçüktü bu ayaklar ama biçimli ve kemikliydi. Gözlerimi alamadığım ayaklarımın üşüdüğünü hissediyordum. Önceden üşümek nedir bilmeyen ben, bu duyguyu
