33 | ชนวนแห่งความหึงหวง

1979 Words

ฉันหันออกไปมองนอกหน้าต่างรถทันที พยายามหลบเลี่ยงไม่ให้เขาเห็นแก้มที่แดงระเรื่ออยู่ตอนนี้ แค่ประโยคเดียวก็ปลดล็อกความน้อยใจของฉันหมดแล้ว "อย่าคิดมากเลยนะ" "ไม่ได้คิดมากซะหน่อย พี่จะชอบแบบไหนก็สิทธิของพี่" มือใหญ่ย้ายมาลูบหัวฉันทันที ปกติฉันไม่ชอบให้ใครลูบหัวหรอก แต่ตอนนี้ดันรู้สึกชอบซะงั้น นึกไปถึงตอนพ่อลูบหัวเลย "แค่เป็นเด็กดีของพี่แบบนี้ตลอดไปก็พอ" ไม่มีเสียงตอบจากฉัน มีแต่เสียงหัวใจที่ดังลอดออกมาจากข้างใน ฉันรู้สึกได้เลยและกลัวเขาจะได้ยินมาก พยายามลูบอกตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าให้ใจเย็นๆ จนเราถึงรังมังกรค่อยโล่งใจขึ้นมา เพราะพี่องศาเขาขึ้นไปนอนพัก ส่วนฉันขึ้นไปนั่งทำงานที่ชั้นสามอยู่กับไข่ขาว แต่ระหว่างที่หย่อนก้นนั่งมองจอไอแมค นิ้วชี้ก็เคาะโต๊ะเบาๆครุ่นคิดกับตัวเอง เขาชอบผู้หญิงเก่งรอบด้าน ชอบผู้หญิงหวานงั้นเหรอ... ใช่ ฉันกำลังวุ่นวายใจอย่างประหลาด ระหว่างที่คิดตาก็เหลือบมองไ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD