"ผู้ใหญ่ทุกคนก็ไม่พร้อมมีลูกเสมอไปนะอันญา"
ช่วยด้วย...ใครก็ได้ช่วยฉันที รู้ไหมคะว่าอันญาทำอะไรหลังจากที่ฉันพูดแบบนั้น เธอจับมือซ้ายฉันไปดูแหวนเพชรแล้วยิ้มกว้างเฉยเลย
"ว้าว มีแหวนเหมือนแม่อันญาเลยค่ะน้าแทนขวัญคนสวย"
"ก็น้าแต่งงานแล้ว..." เมื่อฉันตอบเสียงเบา เด็กผู้หญิงวัยสี่ขวบก็พยักหน้าหงึกๆ และยิ้มกว้างจนตาหยี
"แต่งงานแล้วก็มีน้องได้"
เย้ยไม่ได้! ก็บอกแล้วไงว่าไม่พร้อม เด็กคนนี้นี่! หลังจากนั้นอันญาก็พูดเป็นตุเป็นตะคนเดียว เธอดึงฉันไปที่ของเล่นแล้วชวนนั่ง ก่อนจะส่งตุ๊กตาทารกให้ฉันอุ้มอีกด้วย
ซึ่งพี่องศาเขาไม่ช่วยฉันเลย เอาแต่ยืนล้วงกระเป๋ากางเกงและอมยิ้มอยู่นั่นแหละ
"น้าแทนขวัญจะมีน้อง เอ่เอ้~ เอ่เอ้ นี่ขวดนมค่ะให้น้องกินนะคะ"
ตามมาด้วยขวดนมพลาสติกขนาดใหญ่ ฉันลอบถอนหายใจ แต่ก็ไม่ได้ขัดจินตนาการของอันญา ยอมรับมาถือแล้วจ่อที่ปากตุ๊กตาทารกของเธอ
ฉันเป็นลูกสาวมาเฟียโตมากับปืน ตั้ง
